گوشی‌ها روزبه‌روز در زمینه‌ی بکاپ گیری خودکار بهتر می‌شوند ولی به هر حال همیشه باید احتمال از دست دادن گوشی خود یا مثلاً افتادن آن در آب را مدنظر قرار دهید. خوشبختانه برای بکاپ گیری روش‌های مختلفی وجود دارد و در این زمینه می‌توانید راه‌های مختلفی را امتحان کنید. در ادامه به روش‌های مختلف گرفتن بک‌آپ از طریق گوگل، اپلیکیشن‌های ثالث یا کامپیوتر شخصی می‌پردازیم تا دیگر نگران از دست دادن داده‌های گوشی خود نباشد.

بهره‌گیری از گوگل

با استفاده از گوگل، به‌راحتی می‌توان از بخش عمده‌ای از اطلاعات گوشی بک‌آپ گرفت و طی چند سال گذشته این فرایند ساده‌تر هم شده است. متأسفانه، گوگل برای این موضوع فقط یک راه‌حل نهایی و مشخص ارائه نمی‌دهد و برای بکاپ گیری اطلاعات مختلف می‌توان روش‌های گوناگونی را مورد استفاده قرار داد.

عکس‌ها و فیلم‌ها

اگر از کاربران گوگل فوتوز نیستید، اکیداً توصیه می‌کنیم که به استفاده از این سرویس روی بیاورید. این سرویس به‌صورت خودکار می‌تواند تمام عکس‌ها و ویدیوهای موجود در گوشی شما را به فضای ابری منتقل کند و دیگر لازم نیست به‌صورت دستی چنین کاری را انجام دهید. بعد از نصب گوگل فوتوز، باید آن را طوری تنظیم کنید که بتواند به‌صورت خودکار فرایند بکاپ گیری را انجام دهد که در ادامه گام‌های مربوط به این کار را شرح می‌دهیم:

• اپلیکیشن گوگل فوتوز را باز کنید
• در منو، روانه‌ی بخش Settings شوید
• بر روی Backup & sync ضربه بزنید
• گزینه‌ی مربوطه را فعال کنید

بهترین ویژگی گوگل فوتوز این است که به‌صورت نامحدود می‌توانید انواع و اقسام تصاویر و ویدیوهای خود را آپلود کنید، البته اگر می‌خواهید چنین کاری رایگان باشد، رزولوشن این موارد حداکثر در حد ۱۰۸۰p تنظیم می‌شود. درصورتی‌که خواستار آپلود ویدیوها و تصاویر باکیفیت‌تری هستید، این موارد حجم مربوط به گوگل درایو شما را اشغال می‌کنند و برای افزایش حجم آن باید مبلغی بپردازید. برای بررسی و تغییر کیفیت تصاویر و ویدیوهای آپلود شده، این کارها را انجام دهید:

• اپلیکیشن گوگل فوتوز را باز کنید
• در منو روانه‌ی Settings شوید
• بر Backup & sync ضربه بزنید
• بر Upload size ضربه بزنید
• گزینه‌ی موردنظر خود را انتخاب کنید (High quality with free unlimited storage یا Original with Google Drive storage limits)

البته بکاپ گیری فقط محدود به عکس‌ها و ویدیوها نیست و با استفاده از سرویس‌های گوگل می‌توانید از دیگر فایل‌های گوشی خود نسخه‌ی پشتیبان تهیه کنید:

دیگر فایل‌ها

گوگل درایو به شما اجازه می‌دهد که انواع و اقسام فایل‌ها را در فضای ابری ذخیره کنید تا از دیگر گجت‌ها هم قابل دسترسی باشند. برای آپلود دستی فایل‌ها و پوشه‌های موردنظرتان، این گام‌ها را دنبال کنید:

• اگر گوگل درایو در گوشی اندرویدی شما نصب نیست، آن را دانلود و نصب کنید
• درون اپلیکیشن، بر آیکون + ضربه بزنید
• بر Upload ضربه بزنید
• فایل‌هایی که می‌خواهید روانه‌ی فضای ابری شوند، انتخاب کنید

تنظیمات و اپلیکیشن‌ها

برای بکاپ گیری از تنظیمات گوشی و اپلیکیشن‌ها، بهتر است از سرویس بک‌آپ اندروید بهره ببرید. این سرویس اساساً می‌تواند از اپلیکیشن‌های مورد استفاده و تنظیمات مربوط به اپلیکیشن‌های گوگل بک‌آپ بگیرد و با این کار مهاجرت به گوشی جدید بسیار ساده‌تر می‌شود. برای مشاهده‌ی قابلیت‌های این سرویس، می‌توانید به این لینک مراجعه کنید و برای بهره‌گیری از قابلیت‌های آن، این کارها را انجام دهید:

• به بخش Settings گوشی خود مراجعه کنید
• گزینه Accounts and Backup را انتخاب کنید
• بر روی Backup and restore ضربه بزنید
• گزینه Back up my data را فعال کنید و اگر اکانتی مشخص نشده، اکانت گوگل خود را اضافه کنید

و به همین راحتی، با استفاده از سرویس‌های گوگل می‌توان از اطلاعات گوشی خود بک‌آپ گرفت. البته اگر به استفاده از اپلیکیشن‌های ثالث علاقه دارید، ادامه‌ی این مطلب را بخوانید.

استفاده از دیگر روش‌ها برای بکاپ گیری

سرویس‌های گوگل در این زمینه حرف زیادی برای گفتن دارند، ولی اگر می‌خواهید یک دفعه از اطلاعات مختلفی بک‌آپ گرفته شود، بهتر است از اپلیکیشن‌های ثالث استفاده کنید.

گوشی‌های روت نشده

صدها اپلیکیشن مختلف برای بکاپ گیری وجود دارد و یکی از بهترین آن‌ها، اپلیکیشن Super Backup & Restore است. در این اپلیکیشن می‌توانید بخش‌های مختلف مانند اپلیکیشن‌ها، فهرست مخاطبین، SMS، تقویم و بسیاری از موارد مختلف را برای بک‌آپ گرفتن انتخاب کنید. سپس کاربران می‌توانند مکان ذخیره این فایل‌ها را مشخص کنند و برنامه‌ای برای بکاپ گیری منظم هم تعریف کنند.

• Super Backup & Restore را دانلود کنید
• در این اپلیکیشن می‌توانید بخش‌های مختلف که امکان بک‌آپ گرفتن از آن‌ها وجود دارد، مشاهده کنید
• دسته‌بندی‌های موردنظر خود را مشخص کنید
• مواردی که می‌خواهید در نسخه‌ی پشتیبان قرار داشته باشند، انتخاب کنید
• بر روی گزینه Backup ضربه بزنید

گوشی‌های روت شده

اگرچه روت کردن گوشی برای بکاپ گیری اقدامی ضروری نیست، ولی با این کار می‌توانید از بخش‌های بیشتری بک‌آپ بگیرید. یکی از بهترین و قدرتمندترین اپلیکیشن‌های بکاپ گیری برای گوشی‌های روت شده، Titanium Backup است. با وجود اینکه این اپلیکیشن ظاهری بسیار قدیمی دارد، ولی در هر صورت باید بگوییم که بسیار قدرتمند است. برای بهره‌گیری از آن، گام‌های زیر را دنبال کنید:

• این اپلیکیشن را دانلود و نصب کنید
• در سمت راست بخش فوقانی بر آیکون منو ضربه بزنید و گزینه batch actions را انتخاب کنید
• هر آنچه که می‌خواهید بک‌آپ گرفته شود، انتخاب کنید
  • اگر این اولین باری است که بک‌آپ می‌گیرید، توصیه می‌کنیم که حداقل گزینه‌های backup all user apps و backup all system data را انتخاب کنید.
• همچنین می‌توانید فایل‌های ذخیره شده را به دراپ‌باکس یا گوگل درایو منتقل کنید

انتقال نسخه پشتیبان به کامپیوتر

به جای اینکه نسخه‌های پشتیبان را به فضای ابری یا گوشی خود منتقل کنید، شاید خواستار انتقال آن به کامپیوتر خود هستید تا به‌راحتی به آن‌ها دسترسی داشته باشید. خوشبختانه فارغ از این که کاربر مک یا ویندوز هستید، انجام چنین کاری بسیار ساده است. البته کاربران مک برای این کار باید برنامه Android File Transfer را نصب کنند. برای این کار، قدم‌های ساده زیر را دنبال کنید:

• ابتدا گوشی خود را با کابل USB به کامپیوتر وصل کنید
• در ویندوز، به My Computer مراجعه کنید و به حافظه گوشی خود سر بزنید
  • در مک، برنامه Android File Transfer را باز کنید
• فایل‌های موردنظر خود را انتخاب و به کامپیوتر منتقل کنید

روی هم رفته، بکاپ گیری دیگر مانند گذشته کاری سخت و وقت‌گیر نیست و در ضمن حالا که روزبه‌روز گوشی‌های ما اطلاعات بیشتری را در خود جای می‌دهد، اهمیت این فرایند نسبت به گذشته تا حد زیادی افزایش یافته است. به همین خاطر توصیه می‌کنیم که هرچه زودتر با انتخاب یکی از این روش‌ها، از اطلاعات گوشی خود بک‌آپ بگیرید.

منبع: دیجی مگ

چندین ماه قبل، خبری منتشر شد که در آن آمده بود اپل برای دوربین اصلی آیفون های ۲۰۱۹، از سنسور سه‌بعدی استفاده خواهد کرد. البته به جای تکنولوژی استفاده شده برای سیستم تشخیص چهره که ۳۰ هزار نقطه لیزری را بر چهره می‌تاباند، اپل قصد دارد از تکنولوژی ToF یا time-of-flight بهره ببرد. در این تکنولوژی، با تابش نقاط لیزری و محاسبه زمان تابش و بازتابش، نقشه‌ی سه‌بعدی از محیط خلق می‌شود. این تکنولوژی به نسبت ارزان‌تر است و تولید انبوه آن هم تا حد زیادی راحت‌تر است.

چندین ماه پس از انتشار این خبر، به‌نظر می‌رسد شایعه مذکور تا حد زیادی حقیقت داشته است. به گزارش بلومبرگ، اپل علاقه‌ی خود را نسبت به استفاده از سنسورهای سه‌بعدی ساخت سونی ابراز کرده است. این قطعات با بهره‌گیری از تکنولوژی ToF، می‌توانند نقشه‌ی سه‌بعدی از محیط فراهم کنند. مدیر تجاری بخش سنسورهای سونی می‌گوید که این قطعات طرفداران زیادی دارد و به همین خاطر شرکت سونی میزان تولید آن‌ها را افزایش داده است. در بسیاری از گوشی‌های سال آینده، می‌توانیم انتظار بهره‌گیری از این سنسورها در دوربین‌های اصلی و سلفی را داشته باشیم.

البته مینگ چی کو که ید طولایی در زمینه‌ی تحلیل عملکرد محصولات اپل دارد، می‌گوید اپل به این زودی‌ها از سنسورهای ToF استفاده نخواهد کرد. این تحلیلگر می‌گوید دوربین دوگانه موجود در آیفون ها که از آیفون ۷ پلاس به بعد مورد استفاده قرار گرفته، به‌خوبی از پس تشخیص عمق برمی‌آیند و می‌توانند حالت بوکه را به ارمغان بیاورند. به همین خاطر به احتمال زیاد حداقل در مورد آیفون های ۲۰۱۹، شاهد تعبیه‌ی این سنسورها نخواهیم بود.

منبع: دیجی مگ

در چند سال گذشته، شارژ سریع یکی از جذاب‌ترین تکنولوژی‌های مربوط به گوشی‌های هوشمند بوده است. این تکنولوژی در ابتدا در سال ۲۰۱۳ تحت عنوان «شارژ سریع» (Quick Charge) توسط شرکت کوالکام معرفی شد ولی حالا بسیاری از شرکت‌های سازنده بزرگ، استاندارد اختصاصی خود را برای این موضوع ارائه داده‌اند.

مزایای این نوآوری کاملا واضح است؛ در دنیایی که هر روزه به سرعت تکاپوی افراد افزوده می‌شود، به‌لطف بهره‌گیری از این مشخصه، گوشی هوشمند موردنظر در کمتر از یک ساعت تا حد زیادی یا کاملا شارژ می‌شود. البته، این مشخصه معایبی هم به همراه دارد که به چشم کاربران معمولی نمی‌آید.

اصلا چرا باید این مشخصه را غیرفعال کنیم؟

اول از هر چیزی بهتر است مکانیزم شارژ سریع را با زبانی ساده توضیح دهیم. تا همین چند سال پیش، شارژرها اجازه‌ی خروج جریان برق زیادی را نمی‌دادند. این موضوع به خاطر جلوگیری از آسیب رسیدن به باتری و حتی جلوگیری از انفجار و آتش گرفتن و موارد این چنینی صورت می‌گرفت.

اگرچه در شارژ سریع، جریان قوی‌تری از برق وارد باتری می‌شود، اما این تکنولوژی در کوتاه‌مدت آسیبی به باتری و گوشی نمی‌رساند. اما در بلند مدت، شارژ سریع برای باتری مضر است. اول از همه، باید بگوییم که باتری لیتیوم یونی موجود در گوشی، اگر همواره در معرض شارژ سریع قرار داشته باشد، سریع‌تر توان خود را از دست می‌دهد. این موضوع به خصوص برای کاربرانی صدق می‌کند که از گوشی خود بیش از ۱۸ تا ۲۴ ماه بهره می‌برند.

علاوه بر این، باید به موضوع داغ شدن بیش از حد باتری هم اشاره کنیم. در شارژ سریع جریان زیاد در زمانی کم وارد باتری می‌شود و به همین خاطر باتری موردنظر تا حد زیادی داغ می‌شود و این داغ شدن بیش از حد می‌تواند منجر به آسیب‌های سخت‌افزاری شود. البته در محیطی عادی با دمای مناسب، این داغ شدن مشکلی به وجود نمی‌آورد اما اگر مثلا گوشی در محیطی گرم در حال شارژ شدن باشد یا طی این فرایند در حال انجام بازی یا استفاده از اپلیکیشن‌های سنگین باشید، احتمال رخ دادن چنین چیزی وجود دارد.

در ضمن، بیشتر کاربران معمولا ترجیح می‌دهند گوشی خود را به‌صورت شبانه شارژ کنند. اگرچه این نوع شارژ هم مضراتی دارد، ولی در بلندمدت ضررهای آن کمتر از شارژ سریع است و در چنین حالتی، چند ساعت زودتر یا دیرتر شارژ شدن، فرقی برای کاربر ندارد. به همین خاطر اگر می‌خواهید به مدت طولانی از گجت خود استفاده کنید، توصیه می‌کنیم شارژ سریع را غیرفعال کنید و برای این کار، در ادامه راه‌حل‌هایی را مطرح می‌کنیم.

راه‌حل اول: بررسی تنظیمات گوشی

راحت‌ترین راه برای غیرفعال کردن شارژ سریع، از طریق منوی تنظیمات گوشی است. برخی از سازندگان، گزینه‌ای را برای فعال و غیرفعال کردن این مشخصه در نرم‌افزار گوشی خود تعبیه کرده‌اند. به‌عنوان مثال اگر از گوشی‌های سامسونگ استفاده می‌کنید، در بخش Setting به Device Maintenance و سپس Battery سر بزنید. در این قسمت بر آیکون سه نقطه در بخش راست فوقانی ضربه بزنید و بعد از ضربه بر Advanced Settings، می‌توانید گزینه‌ای برای شارژ سریع سیمی و بی‌سیم را مشاهده کنید. برای گوشی‌های دیگر، بهتر است در بخش منوی تنظیمات، عباراتی مانند fast charging یا quick charge جستجو کنید. اگر چنین گزینه‌ای را پیدا نکردید، اصلا نگران نباشید، در ادامه راه‌حل‌های دیگری را مطرح می‌کنیم.

راه‌حل دوم: استفاده از شارژر معمولی

اگر شارژر قدیمی مربوط به گوشی‌های دیگر در منزل وجود دارد، برای مواقعی مانند شارژ شبانه بهتر است از آن‌ها استفاده کنید. اگر می‌خواهید از معمولی بودن شارژر خود مطمئن شوید، باید بگوییم که معمولا در بدنه چنین شارژرهایی عبارت‌هایی مانند quick charge، fast charge، dash charge یا adaptive fast charging قرار دارد. با این وجود، برای محکم کاری می‌توانید به توان خروجی شارژر هم نگاهی بیندازید. اگر خروجی شارژر کمتر از ۵ ولت و ۲ آمپر است، با خیال راحت می‌توانید از آن بهره ببرید.

راه‌حل سوم: بهره‌گیری از لپ‌تاپ، کامپیوتر دسکتاپ یا کنسول بازی

در نهایت، می‌توانید از انواع و اقسام وسایل برای شارژ گوشی خود بهره ببرید. در چنین مواقعی، تنها به یک کابل USB متناسب با گجت خود نیاز دارید. یک لپ‌تاپ، کامپیوتر دسکتاپ، ایکس‌باکس یا پلی‌استیشن گزینه‌های ایدئالی برای این موضوع هستند زیرا معمولا از پورت‌های حاوی جریان قوی بهره نمی‌برند.

منبع: دیجی مگ

زمانی که به نسخه‌های مختلف ویندوز اشاره می‌شود، بسیاری از کاربران یاد نسخه‌هایی مانند Home یا Pro می‌افتند. اگرچه این نسخه‌ها هم تفاوت‌هایی با یکدیگر دارند، در این میان باید به یک تفاوت مهم دیگر هم اشاره کنیم: ویندوز مذکور ۳۲ بیتی است یا ۶۴ بیتی؟

اگرچه احتمالاً بارها این عبارات به گوشتان خورده است، اما شاید از معنای حقیقی آن خبر نداشته باشید. به همین خاطر، تصمیم گرفتیم به‌صورت مختصر و مفید به این مفاهیم بپردازیم و تأثیر آن‌ها در عملکرد سیستم را توضیح دهیم.

چه چیزی کامپیوتر را ۳۲ یا ۶۴ بیتی می‌کند؟

معماری ۳۲ یا ۶۴ بیتی کامپیوتر بستگی به پردازنده موجود در سیستم دارد. در سال‌های اخیر، بیشتر پردازنده‌ها از معماری ۶۴ بیتی بهره می‌برند و از آنجایی که این نوع پردازنده‌ها توانایی بیشتری دارند، قدرتمندتر از همتاهای ۳۲ بیتی خود هستند. برای درک وسعت تفاوت بین ۳۲ بیت و ۶۴ بیت، باید به دستگاه اعداد باینری اشاره کنیم. برخلاف دستگاه اعداد ده‌دهی که ما استفاده می‌کنیم، در دستگاه اعداد باینری فقط با دو رقم ۰ و ۱ سروکار داریم.

بنابراین، عدد ۳۲ بیتی از ۲ به توان ۳۲ یا ۴۲۹۴۹۶۷۲۹۶ شناسه احتمالی بهره می‌برد. اما ظرفیت عدد ۶۴ بیتی ۲ به توان ۶۴ یا ۱۸۴۴۶۷۴۴۰۷۳۷۰۹۵۵۱۶۱۶ است. به عبارتی دیگر، باید بگوییم ۴ میلیارد بایت (حدود ۴ گیگابایت) در برابر ۱۸ کنتیلیون بایت (حدود ۱۸ میلیارد گیگابایت) قرار دارد که نشان‌دهنده‌ی تفاوت عظیم بین این دو استاندارد است.

در نهایت باید خاطرنشان کنیم که هنگام دانلود و نصب ویندوز، می‌توانید نسخه‌ی ۳۲ بیتی یا ۶۴ بیتی آن را انتخاب کنید.

ویندوز ۳۲ بیتی و ۶۴ بیتی چه تفاوت‌هایی دارند؟

اگر از پردازنده ۶۴ بیتی استفاده می‌کنید، برای بهره‌گیری از تمام توان آن توصیه می‌شود از ویندوز ۶۴ بیتی بهره ببرید. ویندوز ۳۲ بیتی هم با پردازنده ۶۴ بیتی سازگار است، ولی نمی‌تواند از تمام قدرت آن استفاده کند. در همین زمینه، باید خاطرنشان کنیم نصب نسخه ۶۴ بیتی بر روی پردازنده ۳۲ بیتی امکان‌پذیر نیست ولی عکس این موضوع امکان‌پذیر است.

ویندوز ۳۲ بیتی حداکثر قادر به بهره‌گیری از ۴ گیگابایت حافظه رم است. بنابراین، اگر کامپیوتر شما از ۱۶ گیگابایت حافظه رم بهره می‌برد و مبتنی بر نسخه‌ی ۳۲ بیتی ویندوز است، پس فقط ۴ گیگابایت از این ۱۶ گیگابایت حافظه رم مورد استفاده قرار می‌گیرد.

در بخش Program Files هم می‌توانید این تفاوت را مشاهده کنید. در ویندوز ۳۲ بیتی، تنها یک پوشه Program Files وجود دارد اما در ویندوز ۶۴ بیتی، نرم‌افزارهای ۳۲ بیتی در پوشه Program Files (x86) قرار می‌گیرند. دلیل این موضوع هم به اختلاف بین نرم‌افزارهای ۳۲ و ۶۴ بیتی برمی‌گردد. این را هم به خاطر داشته باشید در ویندوز، از ۳۲ بیت تحت عنوان x86 و از ۶۴ بیت تحت عنوان x64 یاد می‌شود.

نسخه‌های بسیار قدیمی ویندوز، مانند ویندوز ۳.۱، مبتنی بر معماری ۱۶ بیتی بودند. ویندوزهای ۳۲ بیتی می‌توانند این نرم‌افزارها را اجرا کنند ولی سیستم ۶۴ بیتی از پس اجرای این نرم‌افزارهای قدیمی برنمی‌آید و با برنامه‌های شبیه‌ساز، باید محیط ویندوز ۳۲ بیتی را شبیه‌سازی کنید.

علاوه بر این، ویندوز ۶۴ بیتی صرفا از درایورهای ۶۴ بیتی پشتیبانی می‌کند. به همین خاطر اگر مثلاً از پرینتر قدیمی استفاده می‌کند که تنها از درایور ۳۲ بیتی بهره می‌برد، با سیستم ۶۴ بیتی شما سازگار نخواهد بود.

تفاوت بین برنامه‌های ۳۲ بیتی و ۶۴ بیتی

برخی از توسعه‌دهندگان، نسخه ۳۲ بیتی و ۶۴ بیتی نرم‌افزار خود را ارائه می‌دهند و گاهی اوقات این انتخاب را به کاربر می‌سپارند و گاهی خود نرم‌افزار به‌طور خودکار با توجه به سیستم، نسخه‌ی موردنظر را نصب می‌کند.اگر از ویندوز ۶۴ بیتی استفاده می‌کنید، در صورت امکان نسخه‌ی ۶۴ بیتی نرم‌افزارهای مختلف را نصب کنید. اما اگر توسعه‌دهنده موردنظر نسخه ۶۴ بیتی آن را ارائه نداده، با نصب نسخه ۳۲ بیتی به مشکلی برنمی‌خورید.

نسخه‌ی ۶۴ بیتی نرم‌افزارها از لحاظ سرعت تفاوت شگفت‌انگیزی با نسخه‌ی ۳۲ بیتی ندارند. با این حال، آن‌ها بخش بیشتری از توان پردازنده و بیش از ۴ گیگابایت حافظه رم را می‌توانند مورد استفاده قرار دهند. به همین خاطر نسبت به همتایان ۳۲ بیتی خود، معمولاً عملکرد بهتر و ثبات بیشتری دارند.

من از کدام نسخه ویندوز استفاده می‌کنم؟

حالا که به تفاوت‌های بین نسخه‌های ۳۲ بیتی و ۶۴ بیتی ویندوز پرداختیم، وقت آن رسیده که نسخه نصب شده ویندوز سیستم خود را تشخیص بدهیم.

در ویندوز ۱۰، بر روی دکمه استارت راست‌کلیک کنید و سپس گزینه‌ی System را انتخاب کنید. همچنین با مراجعه به بخش Setting، سپس System و در نهایت About می‌توانید این اطلاعات را مشاهده کنید. در این صفحه، به بخش Device specifications نگاهی بیندازید. در کنار System Type، می‌توانید ۳۲ یا ۶۴ بیتی بودن ویندوز و نوع معماری پردازنده را مشاهده کنید.

در ویندوز ۷ و نسخه‌های قبل‌تر از آن، در منوی استارت بر Computer راست‌کلیک کنید و گزینه‌ی Properties را انتخاب کنید. همچنین در انواع نسخه‌های ویندوز، می‌توانید با فشردن کلیدهای Win + Pause این اطلاعات را مشاهده کنید. در این بخش، قسمتی تحت عنوان Installed RAM قرار دارد. اگر از نسخه ۳۲ بیتی استفاده می‌کنید و سیستم شما مجهز به بیش از ۴ گیگابایت حافظه رم است، پیامی مشابه ۴GB usable (4 گیگابایت قابل استفاده) را مشاهده خواهید کرد.

سخن آخر

اگرچه پردازش ۶۴ بیتی حالا به یک استاندارد بدل شده، ولی همواره این‌گونه نبوده است. هرچند ویندوز XP هم نسخه‌ی ۶۴ بیتی ارائه می‌داد، اما به دلیل مشکلات عدیده مربوط به سازگاری، بسیاری از کاربران از آن استفاده نمی‌کردند. بعد از ویندوز ۷، به محبوبیت نسخه ۶۴ بیتی تا حد زیادی افزوده شد و ویندوز ۱۰ هم این موضوع را به یک استاندارد تبدیل کرد.

اگرچه روزی روزگاری ۴ گیگابایت حافظه رم عدد بزرگی محسوب می‌شد ولی الان هم برای استفاده‌های سبک از پس انجام وظایف محوله برمی‌آید. با این حال، با کاهش قیمت قطعات، حتی کامپیوترها پایین‌رده هم به همراه حافظه رم بزرگ‌تری عرضه شدند و به همین خاطر، سیستم‌های ۳۲ بیتی تا حد زیادی منسوخ شدند.

به همین خاطر، روزبه‌روز توسعه‌دهندگان بیشتری به توسعه نسخه‌ی ۶۴ بیتی نرم‌افزارهای خود روی آوردند و از آنجایی که این استاندارد می‌تواند از حجم عظیمی از حافظه رم پشتیبانی کند، به این زودی‌ها منسوخ نخواهد شد.

منبع: دیجی مگ