زمانی که به نسخه‌های مختلف ویندوز اشاره می‌شود، بسیاری از کاربران یاد نسخه‌هایی مانند Home یا Pro می‌افتند. اگرچه این نسخه‌ها هم تفاوت‌هایی با یکدیگر دارند، در این میان باید به یک تفاوت مهم دیگر هم اشاره کنیم: ویندوز مذکور ۳۲ بیتی است یا ۶۴ بیتی؟

اگرچه احتمالاً بارها این عبارات به گوشتان خورده است، اما شاید از معنای حقیقی آن خبر نداشته باشید. به همین خاطر، تصمیم گرفتیم به‌صورت مختصر و مفید به این مفاهیم بپردازیم و تأثیر آن‌ها در عملکرد سیستم را توضیح دهیم.

چه چیزی کامپیوتر را ۳۲ یا ۶۴ بیتی می‌کند؟

معماری ۳۲ یا ۶۴ بیتی کامپیوتر بستگی به پردازنده موجود در سیستم دارد. در سال‌های اخیر، بیشتر پردازنده‌ها از معماری ۶۴ بیتی بهره می‌برند و از آنجایی که این نوع پردازنده‌ها توانایی بیشتری دارند، قدرتمندتر از همتاهای ۳۲ بیتی خود هستند. برای درک وسعت تفاوت بین ۳۲ بیت و ۶۴ بیت، باید به دستگاه اعداد باینری اشاره کنیم. برخلاف دستگاه اعداد ده‌دهی که ما استفاده می‌کنیم، در دستگاه اعداد باینری فقط با دو رقم ۰ و ۱ سروکار داریم.

بنابراین، عدد ۳۲ بیتی از ۲ به توان ۳۲ یا ۴۲۹۴۹۶۷۲۹۶ شناسه احتمالی بهره می‌برد. اما ظرفیت عدد ۶۴ بیتی ۲ به توان ۶۴ یا ۱۸۴۴۶۷۴۴۰۷۳۷۰۹۵۵۱۶۱۶ است. به عبارتی دیگر، باید بگوییم ۴ میلیارد بایت (حدود ۴ گیگابایت) در برابر ۱۸ کنتیلیون بایت (حدود ۱۸ میلیارد گیگابایت) قرار دارد که نشان‌دهنده‌ی تفاوت عظیم بین این دو استاندارد است.

در نهایت باید خاطرنشان کنیم که هنگام دانلود و نصب ویندوز، می‌توانید نسخه‌ی ۳۲ بیتی یا ۶۴ بیتی آن را انتخاب کنید.

ویندوز ۳۲ بیتی و ۶۴ بیتی چه تفاوت‌هایی دارند؟

اگر از پردازنده ۶۴ بیتی استفاده می‌کنید، برای بهره‌گیری از تمام توان آن توصیه می‌شود از ویندوز ۶۴ بیتی بهره ببرید. ویندوز ۳۲ بیتی هم با پردازنده ۶۴ بیتی سازگار است، ولی نمی‌تواند از تمام قدرت آن استفاده کند. در همین زمینه، باید خاطرنشان کنیم نصب نسخه ۶۴ بیتی بر روی پردازنده ۳۲ بیتی امکان‌پذیر نیست ولی عکس این موضوع امکان‌پذیر است.

ویندوز ۳۲ بیتی حداکثر قادر به بهره‌گیری از ۴ گیگابایت حافظه رم است. بنابراین، اگر کامپیوتر شما از ۱۶ گیگابایت حافظه رم بهره می‌برد و مبتنی بر نسخه‌ی ۳۲ بیتی ویندوز است، پس فقط ۴ گیگابایت از این ۱۶ گیگابایت حافظه رم مورد استفاده قرار می‌گیرد.

در بخش Program Files هم می‌توانید این تفاوت را مشاهده کنید. در ویندوز ۳۲ بیتی، تنها یک پوشه Program Files وجود دارد اما در ویندوز ۶۴ بیتی، نرم‌افزارهای ۳۲ بیتی در پوشه Program Files (x86) قرار می‌گیرند. دلیل این موضوع هم به اختلاف بین نرم‌افزارهای ۳۲ و ۶۴ بیتی برمی‌گردد. این را هم به خاطر داشته باشید در ویندوز، از ۳۲ بیت تحت عنوان x86 و از ۶۴ بیت تحت عنوان x64 یاد می‌شود.

نسخه‌های بسیار قدیمی ویندوز، مانند ویندوز ۳.۱، مبتنی بر معماری ۱۶ بیتی بودند. ویندوزهای ۳۲ بیتی می‌توانند این نرم‌افزارها را اجرا کنند ولی سیستم ۶۴ بیتی از پس اجرای این نرم‌افزارهای قدیمی برنمی‌آید و با برنامه‌های شبیه‌ساز، باید محیط ویندوز ۳۲ بیتی را شبیه‌سازی کنید.

علاوه بر این، ویندوز ۶۴ بیتی صرفا از درایورهای ۶۴ بیتی پشتیبانی می‌کند. به همین خاطر اگر مثلاً از پرینتر قدیمی استفاده می‌کند که تنها از درایور ۳۲ بیتی بهره می‌برد، با سیستم ۶۴ بیتی شما سازگار نخواهد بود.

تفاوت بین برنامه‌های ۳۲ بیتی و ۶۴ بیتی

برخی از توسعه‌دهندگان، نسخه ۳۲ بیتی و ۶۴ بیتی نرم‌افزار خود را ارائه می‌دهند و گاهی اوقات این انتخاب را به کاربر می‌سپارند و گاهی خود نرم‌افزار به‌طور خودکار با توجه به سیستم، نسخه‌ی موردنظر را نصب می‌کند.اگر از ویندوز ۶۴ بیتی استفاده می‌کنید، در صورت امکان نسخه‌ی ۶۴ بیتی نرم‌افزارهای مختلف را نصب کنید. اما اگر توسعه‌دهنده موردنظر نسخه ۶۴ بیتی آن را ارائه نداده، با نصب نسخه ۳۲ بیتی به مشکلی برنمی‌خورید.

نسخه‌ی ۶۴ بیتی نرم‌افزارها از لحاظ سرعت تفاوت شگفت‌انگیزی با نسخه‌ی ۳۲ بیتی ندارند. با این حال، آن‌ها بخش بیشتری از توان پردازنده و بیش از ۴ گیگابایت حافظه رم را می‌توانند مورد استفاده قرار دهند. به همین خاطر نسبت به همتایان ۳۲ بیتی خود، معمولاً عملکرد بهتر و ثبات بیشتری دارند.

من از کدام نسخه ویندوز استفاده می‌کنم؟

حالا که به تفاوت‌های بین نسخه‌های ۳۲ بیتی و ۶۴ بیتی ویندوز پرداختیم، وقت آن رسیده که نسخه نصب شده ویندوز سیستم خود را تشخیص بدهیم.

در ویندوز ۱۰، بر روی دکمه استارت راست‌کلیک کنید و سپس گزینه‌ی System را انتخاب کنید. همچنین با مراجعه به بخش Setting، سپس System و در نهایت About می‌توانید این اطلاعات را مشاهده کنید. در این صفحه، به بخش Device specifications نگاهی بیندازید. در کنار System Type، می‌توانید ۳۲ یا ۶۴ بیتی بودن ویندوز و نوع معماری پردازنده را مشاهده کنید.

در ویندوز ۷ و نسخه‌های قبل‌تر از آن، در منوی استارت بر Computer راست‌کلیک کنید و گزینه‌ی Properties را انتخاب کنید. همچنین در انواع نسخه‌های ویندوز، می‌توانید با فشردن کلیدهای Win + Pause این اطلاعات را مشاهده کنید. در این بخش، قسمتی تحت عنوان Installed RAM قرار دارد. اگر از نسخه ۳۲ بیتی استفاده می‌کنید و سیستم شما مجهز به بیش از ۴ گیگابایت حافظه رم است، پیامی مشابه ۴GB usable (4 گیگابایت قابل استفاده) را مشاهده خواهید کرد.

سخن آخر

اگرچه پردازش ۶۴ بیتی حالا به یک استاندارد بدل شده، ولی همواره این‌گونه نبوده است. هرچند ویندوز XP هم نسخه‌ی ۶۴ بیتی ارائه می‌داد، اما به دلیل مشکلات عدیده مربوط به سازگاری، بسیاری از کاربران از آن استفاده نمی‌کردند. بعد از ویندوز ۷، به محبوبیت نسخه ۶۴ بیتی تا حد زیادی افزوده شد و ویندوز ۱۰ هم این موضوع را به یک استاندارد تبدیل کرد.

اگرچه روزی روزگاری ۴ گیگابایت حافظه رم عدد بزرگی محسوب می‌شد ولی الان هم برای استفاده‌های سبک از پس انجام وظایف محوله برمی‌آید. با این حال، با کاهش قیمت قطعات، حتی کامپیوترها پایین‌رده هم به همراه حافظه رم بزرگ‌تری عرضه شدند و به همین خاطر، سیستم‌های ۳۲ بیتی تا حد زیادی منسوخ شدند.

به همین خاطر، روزبه‌روز توسعه‌دهندگان بیشتری به توسعه نسخه‌ی ۶۴ بیتی نرم‌افزارهای خود روی آوردند و از آنجایی که این استاندارد می‌تواند از حجم عظیمی از حافظه رم پشتیبانی کند، به این زودی‌ها منسوخ نخواهد شد.

منبع: دیجی مگ

مایکروسافت طی سال‌های گذشته، بخش CMD یا محیط مربوط به خط فرمان را بیش از پیش به حاشیه برده و در عوض برای قابلیت‌های آن، رابط‌های گرافیکی ارائه داده است. اما بسیاری از فرمان‌ها همچنان مفید هستند و حتی در ویندوز ۸ و ویندوز ۱۰ تعدادی فرمان متنی جدید هم افزوده شده است. در ادامه به ۱۵ فرمان کاربردی CMD که تمام کاربران ویندوز باید بلد باشند،می‌پردازیم. در ضمن باید خاطرنشان کنیم که اگر به جای Command Prompt از PowerShell استفاده می‌کنید، همچنان می‌توانید از این فرمان‌ها بهره ببرید.

Assoc: آگاهی از برنامه‌های پیش‌فرض فرمت‌های مختلف

بیشتر فایل‌های موجود در ویندوز به‌صورت پیش‌فرض توسط برنامه‌های مشخصی اجرا می‌شوند. گاهی اوقات برای انجام برخی از کارها باید بدانیم که برخی از فایل‌ها توسط کدام‌یک از برنامه‌ها اجرا می‌شوند و بررسی این موضوع زمان‌بر است. در محیط CMD با تایپ کردن عبارت Assoc می‌توانید لیستی از فرمت‌های مختلف و برنامه‌ی مربوط به آن‌ها را مشاهده کنید.

همچنین می‌توانید برنامه‌ی پیش‌فرض مربوط به فرمت‌های موردنظر را هم تغییر دهید. هرچند انجام این کار از طریق رابط گرافیکی بسیار راحت است، ولی در بخش CMD می‌توانید این کار را به‌سرعت برای فرمت‌های مختلفی انجام دهید. اگر مثلاً می‌خواهید فایل‌های txt توسط برنامه‌ی دیگری اجرا شود، بنویسید assoc.txt= و سپس در ادامه نام برنامه موردنظر خود را تایپ کنید.

Cipher: حذف دائمی فایل‌ها

حذف فایل‌ها در هارد درایوها معمولاً آن‌ها را به‌طور کامل پاک نمی‌کند و صرفاً این پیام به سیستم‌عامل منتقل می‌شود که فایل‌های مذکور دیگر قابل دسترس نیستند و فضای اشغال شده توسط آن‌ها هم آزاد در نظر گرفته می‌شود. تا زمانی که فایل‌های جدیدی فضای مربوط به فایل‌های حذف شده را اشغال نکند، فایل‌های قدیمی همچنان قابل بازگشت هستند.

یکی از کاربردهای فرمان cipher، پاک کردن دایرکتوری از طریق نوشتن اطلاعات تصادفی در فضای خالی آن است. این یعنی اگر خواستار تمیز کردن فضای خالی یک درایو هستید تا فایل‌های پاک‌شده هم دیگر قابل بازگشت نباشند، می‌توانید از این فرمان استفاده کنید. به‌عنوان مثال برای پاک کردن فضای خالی درایو C، کافی است تایپ کنید cipher /w:c تا این کار انجام شود. باز هم باید بگوییم که این فرمان کاری به داده‌های حذف نشده ندارد و فقط فایل‌هایی را که قبلاً حذف کرده‌اید، هدف می‌گیرد.

Driverquery: نمایش درایورهای نصب‌شده

درایورها از جمله مهم‌ترین نرم‌افزارهای ویندوز محسوب می‌شوند و تنظیم نامناسب یا فقدان آن‌ها، منجر به پدیدار شدن مشکلات عجیب‌وغریبی می‌شود. برای مشاهده‌ی فهرستی از درایورهای نصب‌شده، می‌توانید فرمان driverquery را تایپ کنید و با تایپ فرمان driverquery –v اطلاعات بیشتری مانند دایرکتوری که درایور مذکور نصب شده، به نمایش درمی‌آید.

FC: مقایسه فایل‌ها و نمایش تفاوت آن‌ها

برای مقایسه دو فایل و نمایش تفاوت آن‌ها، می‌توانید از دستور fc استفاده کنید. این دستور به‌خصوص برای نویسندگان و برنامه‌نویسان مثمر ثمر واقع می‌شود. برای این کار کافی است در ابتدا دستور fc را تایپ کنید و سپس دایرکتوری نام فایل‌های موردنظر خود را بنویسید.

همچنین می‌توان از قابلیت‌های دقیق‌تر این فرمان هم استفاده کرد. به‌عنوان مثال با تایپ کردن پسوند /b تنها خروجی باینری دو فایل مقایسه می‌شود و پسوند /l تنها متن ASCII دو فایل مذکور را مقایسه می‌کند. به عنوان مثال تایپ کردن عبارت زیر:

fc /l “C:Program Files (x86)example1.doc” “C:Program Files (x86)example2.doc

تنها متن ASCII این دو فایل ورد را مقایسه می‌کند.

Ipconfig: دسترسی و تغییر موارد مربوط به شبکه

این فرمان آی‌پی فعلی کامپیوتر شما را نشان می‌دهد ولی از آنجایی که بیشتر کامپیوترها به یک روتر وصل هستند، با تایپ این فرمان آدرس مربوط به شبکه محلی نشان داده می‌شود. اما این تمام قابلیت‌های این فرمان نیست و نقطه قوت آن، در پسوندهای آن است که قابلیت‌های جذابی را ارائه می‌دهند. مثلاً تایپ ipconfig /release و سپس ipconfig /renew ویندوز را ناچار می‌کند که آدرس آی‌پی جدیدی را درخواست کند. در نهایت باید به فرمان ipconfig /flushdns اشاره کنیم که آدرس DNS را دوباره بارگذاری می‌کند. در مواقعی که به مشکلات مربوط به شبکه برمی‌خورید، این فرمان‌ها می‌توانند مثمر ثمر واقع شوند.

Netstat: مشاهده فهرست پورت‌های باز

با تایپ کردن netstat –an فهرستی از پورت‌های باز و آدرس‌های آی‌پی مربوط به آن‌ها به نمایش درمی‌آید. زمانی که می‌خواهید مشکل گجت‌های وصل شده به کامپیوتر را تشخیص بدهید یا احتمال می‌دهید یک تروجان به سیستم شما نفوذ کرده، می‌توانید از این فرمان استفاده کنید.

Ping: بررسی اتصال به سایت‌ها یا آی‌پی‌های موردنظر

گاهی اوقات می‌خواهید بدانید که آیا کامپیوتر شما می‌تواند به سایت یا آی‌پی به‌خصوص وصل شود یا نه. در چنین مواردی، باید از دستور ping بهره ببرید. تایپ کردن ping و سپس آدرس سایت یا آی‌پی موردنظر، بسته‌هایی از داده را به سمت مقصد می‌فرستد. اگر این بسته‌ها به مقصد برسند و سپس برگردند، می‌فهمید که کامپیوتر شما از این لحاظ مشکلی ندارد. ولی اگر مشکلی پدیدار شود، باید ریشه‌ی مشکل مذکور را پیدا و رفع کنید.

PathPing: نسخه کامل‌تر Ping

دستور pathping در مقایسه با ping از ویژگی‌های کامل‌تری بهره می‌برد و به‌خصوص برای مواقعی که بین کامپیوتر شما و مقصد موردنظر چندین روتر قرار دارد، مؤثر واقع می‌شود. همانند دستور Ping، بعد از تایپ عبارت pathping، سپس آدرس سایت یا آی‌پی موردنظر را تایپ کنید اما برخلاف دستور ping، این دستور اطلاعات بیشتری در مورد مسیر موردنظر منتشر می‌کند.

Tracert: مشابه PathPing

عملکرد دستور tracert مشابه pathping است. در محیط CMD ویندوز بعد از تایپ کردن tracert، آدرس آی‌پی یا سایت موردنظر را وارد کنید. با این کار، اطلاعات مربوط به بخش‌های مختلف مسیر بین کامپیوتر و مقصد را مشاهده می‌کنید. البته برخلاف patherping، این دستور میزان زمان صرف شده برای مراحل مختلف را هم نمایش می‌دهد.

Powercfg: بررسی نحوه‌ی مصرف انرژی

فرمان powercfg یک دستور قدرتمند برای بررسی و مدیریت میزان مصرف انرژی کامپیوتر است. برای فعال یا غیرفعال کردن قابلیت hibernate، می‌توانید دستورهای powercfg hibernate on یا powercfg hibernate off را تایپ کنید. یکی دیگر از فرمان‌های قابل توجه، فرمان powercfg /devicequery s1_supported است که فهرستی از گجت‌های متصل به کامپیوتر که می‌توانند سیستم مذکور را از حالت Sleep خارج کنند، نمایش می‌دهد. برای بهره‌گیری از این مشخصه، ابتدا در محیط Device Manager گجت مذکور را انتخاب کنید، سپس بعد از باز کردن properties، به تب Power Management سر بزنید و در نهایت گزینه Allow this device to wake the computer را فعال کنید. همچنین با تایپ کردن فرمان Powercfg /lastwake در محیط cmd ویندوز، می‌توانید آخرین گجتی که کامپیوتر شما را بیدار کرده، شناسایی کنید.

فرمان powercfg /energy گزارشی دقیق در رابطه با مصرف انرژی کامپیوتر ایجاد می‌کند که برای مشاهده آن، باید به آدرس دایرکتوری ایجاد شده در انتهای بخش مذکور در cmd مراجعه کنید. در این گزارش، می‌توانید مشکلات احتمالی که منجر به افزایش مصرف انرژی می‌شوند، شناسایی کنید. همچنین در ویندوز ۸ و ۱۰، با تایپ دستور powercfg /batteryreport گزارش دقیقی در رابطه با مصرف باتری ایجاد می‌شود که در این گزارش جزییات زیادی در رابطه با زمان شارژ و مصرف انرژی باتری، میانگین عمر باتری و موارد این چنینی را می‌توانید مشاهده کنید.

Shutdown: مدیریت تنظیمات مربوط به خاموش کردن و ریستارت

در ویندوز ۸، مایکروسافت دستور جدیدی به نام shutdown معرفی کرد که کارکرد آن کاملاً واضح است و برای خاموش کردن سیستم خود می‌توانید از این دستور استفاده کنید. البته چنین کاری بسیار راحت است و کمتر کاربری برای خاموش کردن سیستم خود از این دستور استفاده می‌کند. اما با اضافه کردن پسوندهای موردنظر به این دستور، می‌توانید از قابلیت‌های بسیار مفیدی بهره‌مند شوید. به‌عنوان مثال، تایپ فرمان shutdown /r /o منجر به ریستارت سیستم و اجرای منو Advanced Start Options می‌شود که برای دسترسی به بخش Safe Mode یا دیگر ابزارهای مربوطه مثمر ثمر واقع می‌شود.

Systeminfo: نمایش جزئیات پیکربندی سیستم

برای دستیابی به مشخصات پیکربندی سیستم می‌توانید این فرمان را در محیط cmd ویندوز تایپ کنید. به‌عنوان مثال، با این کار اطلاعاتی مانند تاریخ نصب ویندوز، تاریخ آخرین باری که سیستم روشن شده، نسخه BIOS، ظرفیت حافظه رم و مقدار آزاد، جزئیات مربوط به کارت شبکه و دیگر موارد این‌چنینی را نمایش می‌دهد.

SFC: بررسی و ترمیم فایل‌های سیستم

با داشتن دسترسی administrator و تایپ sfc /scannow ابزار مربوط به بررسی فایل‌های مشکل‌دار یا حذف شده به کار می‌افتد و سپس می‌تواند فایل‌های درست را جایگزین آن‌ها کند. در سیستم‌های نسبتاً قدیمی، فرایند مربوط به این ابزار حدوداً نیم ساعت به طول می‌انجامد.

Tasklist: نمایش تمام برنامه‌های در حال اجرا

با تایپ فرمان tasklist در محیط cmd ویندوز فهرست تمام برنامه‌های در حال اجرا به نمایش درمی‌آیند. هرچند با وجود Task Manager لزوم چندانی برای بهره‌گیری از این فرمان متنی وجود ندارد ولی گاهی اوقات برای مشاهده برنامه‌های مخفی که در Task Manager به نمایش درنمی‌آیند، می‌توان از این فرمان متنی استفاده کرد.

برای این دستور هم پسوندهای متعددی وجود دارد. به‌عنوان مثال، تایپ Tasklist –svc سرویس‌های مربوط به برنامه‌های مختلف را نشان می‌دهد و برای دسترسی به جزییات بیشتر برای هرکدام از برنامه‌ها می‌توان از فرمان tasklist –v استفاده کرد.

Taskkill: متوقف کردن برنامه‌های موردنظر

با استفاده از فرمان Tasklist، فهرستی از برنامه‌های فعال در سیستم به نمایش درمی‌آید و در کنار نام آن‌ها هم یک شماره مربوط به ID آن‌ها وجود دارد. برای غیرفعال کردن هرکدام از برنامه‌ها، اگر فقط می‌خواهید از نام آن‌ها استفاده کنید، taskkill –im و سپس نام برنامه موردنظر را تایپ کنید و اگر این کار را می‌خواهید با ID آن‌ها انجام دهید، از فرمان taskkill –pid بهره ببرید و سپس ID آن‌ها را تایپ کنید. البته باز هم باید خاطرنشان کنیم که با وجود Task Manager این فرمان‌ها چندان مورد نیاز نیستند ولی همانطور که گفتیم، گاهی اوقات می‌توانند مفید واقع شوند.

سخن آخر

در این مطلب فقط به بخش اندکی از این فرمان‌های متنی CMD ویندوز پرداختیم و با توجه به متغیرهای مختلف، صدها فرمان متنی مختلف وجود دارد که اگر مشتاق یادگیری آن‌ها هستید، به‌راحتی در محیط اینترنت می‌توانید تمام فرمان‌های موردنظر را پیدا کنید. در ویندوز ۱۰ هرچند هنوز command prompt وجود دارد، ولی مایکروسافت تصمیم گرفته توجه خود را بیشتر معطوف PowerShell کند. البته باید باز هم خاطرنشان کنیم که تمام فرامین cmd در PowerShell قابل اجرا هستند.

منبع: دیجی مگ

موزیک پلیر نوستالژیک Winamp نه‌تنها هنوز وجود دارد، بلکه سال آینده به‌روزرسانی مهمی برای آن عرضه خواهد شد. شرکت Radionomy که چند سال پیش حق و حقوق این برنامه را خرید، گفته که آن‌ها قصد دارند یک برنامه همه‌جانبه برای پادکست‌ها، پلی‌لیست‌ها و استریم ایستگاه‌های رادیویی و موارد اینچنینی عرضه کنند تا تمام نیازهای کاربران در یک پلتفرم جامع ارائه شود. طبق گزارش TechCrunch، این به‌روزرسانی در سال ۲۰۱۹ منتشر خواهد شد.

جزییات مربوط به این احیاء چندان زیاد نیست. چیزهایی که می‌دانیم این موارد هستند: یک اپلیکیشن موبایل Winamp برای پلتفرم‌های iOS و اندروید عرضه می‌شود و نسخه‌ی دسکتاپ هم تا حد زیادی متحول خواهد شد. دو روز دیگر در تاریخ ۱۸ اکتبر یک آپدیت برای این برنامه عرضه می‌شود که از سال ۲۰۱۳ و نسخه ۵.۶۶۶ این موزیک‌پلیر، این اولین باری است که چنین اتفاقی رخ می‌دهد. در حقیقت قبل از اینکه این برنامه در انتهای همان سال به فروش برسد، توسعه‌ی آن متوقف شده بود. این آپدیت مشکلات مربوط به سازگاری با نسخه‌های جدید سیستم‌عامل‌های دسکتاپ را برطرف می‌کند که تا زمان عرضه آپدیت همه‌جانبه، طرفداران پروپاقرص این موزیک‌پلیر بتوانند از آن بهره ببرند.

غیر از موارد ذکر شده، اطلاعات موثق دیگری در مورد این نسخه‌ی جدید در دست نداریم. مدیرعامل Radionomy در این رابطه گفته که آنها به‌دنبال توسعه‌ی پلتفرم همه‌فن حریفی برای کاربران هستند. اما او مثلا در ارتباط با یکپارچگی Winamp جدید با سرویس‌های استریمینگ موسیقی مانند اسپاتیفای، اپل موزیک، پاندورا یا دیگر سرویس‌ها توضیحاتی را ارائه نداده است. با توجه به اینکه Winamp می‌خواهد بخشی از این بازار سودده را از آن خود کند، احتمالا باقی سرویس‌های رقیب به این راحتی‌ها با این برنامه همکاری نخواهند کرد.

یکی دیگر از قابلیت‌های بسیار جذاب Winamp، شخصی‌سازی آن بود. این برنامه به کاربران اجازه می‌داد که ظاهر آن را هرطور که دوست دارند تغییر دهند و این مشخصه طرفداران بسیار زیادی داشت. این روزها دیگر کمتر برنامه‌ای اجازه این حد از شخصی‌سازی را به کاربران می‌دهد و باید ببینیم نسخه‌ی جدید Winamp به این ویژگی وفادار خواهد بود یا به کل آن را کنار می‌گذارد.

اگر Winamp از این احیا سربلند بیرون بیاید، به یک رقیب نسبتا قدر در بین موزیک پلیرها بدل می‌شود. هرچند شاید محبوبیت آن هیچوقت به دوران اوجش نرسد، اما حداقل بسیاری از کاربرانی که علاقه‌ی زیادی به موارد نوستالژیک دارند، از این برنامه استفاده خواهند کرد.

منبع : دیجی مگ

فیفا ۱۹ (FIFA 19) یکی دو روزی است که رسما وارد بازار شده و به همین مناسبت هم نقدها و نمرات آن منتشر شده‌اند. منتقدان می‌گویند که نسخه‌ی امسال فیفا، مثل همیشه و همانطور که انتظار داریم، تغییراتی بزرگ و کوچک دارد، ولی خبری از انقلاب و جهش و تکامل نیست.

الکترونیک آرتز بخش کیک آف را تغییر داده است، تغییراتی کوچک به حالت آلتیمیت تیم وارد کرده و دنیای فیفا هم به لطف اضافه شدن لیگ قهرمانان حتی از قبل هم واقعی‌تر شده است. از طرفی، منتقدان به این موضوع هم اشاره می‌کنند که فیفا در مقابل تنها رقیب خود یعنی PES هنوز نیاز به تغییراتی در بخش روند بازی دارد و برخی اوقات حرفی برای گفتن ندارد.

در ادامه سعی کرده‌ایم تعدادی از نقدهای بازی را به صورت خلاصه برای‌تان قرار دهیم.

IGN: نمره‌ی ۸.۲ از ۱۰

«فیفا همیشه درباره‌ی دو موضوع بوده است: یک بازی سرگرم کننده‌ی فوتبال و تلاش بسیار برای شبیه‌سازی دنیای واقعی این ورزش. فیفا ۱۹ چندان پیشرفتی در بخش اول ندارد، تنها چند تغییر گیم پلی به بازی آمده‌اند تا فرمول همیشگی فیفا را بهتر کنند، ولی بخش دوم به لطف اضافه شدن لیگ قهرمانان پیشرفت‌های بزرگی داشته است.»

Press Start: نمره‌ی ۸ از ۱۰

«فکر نمی‌کنم امسال افراد زیادی بگویند که این همان فیفا سال گذشته است. تغییرات بزرگ و کوچک همه‌ی بخش‌های بازی را شامل شده‌اند، برخی از این تغییرات خوب بوده‌اند و برخی دیگر سوال برانگیز. الکترونیک آرتز تلاش کرده است تا چه داخل زمین و چه بیرون آن، تکامل بزرگی به فیفا بدهد و قابلیت‌های جدید حالت کیک آف و پیشرفت‌های رابط کاربری فیفا ۱۹ را به نسل جدید این بازی تبدیل کرده‌اند.»

Game Informer: نمره‌ی ۸ از ۱۰

«فیفا ۱۹ تغییرات بزرگ و چندان جدیدی ندارد. بخش Career کاملا مثل سال گذشته است و تغییرات آلتیمیت تیم هم فقط به چشم طرفداران سفت و سخت آن می‌آید. با این حال، روند بازی آن‌قدر لذت بخش است که حتی با در نظر گرفتن مشکلات همیشگی فیفا، بتوانم بگویم که برخی اتفاقاتی که امسال دیدم، در نسخه‌ی سال گذشته روی نمی‌دادند.»

Eurogamer:

«می‌توانم بگویم که فیفا ۱۹ یک بازی عالی است، ولی نه بدون مشکل. از دیدگاه گیم پلی نسبت به سال گذشته پیشرفت داشته‌ایم. بازی از فیفا ۱۸ روان‌تر است و این حس را می‌کنید که که کنترل بهتری دارید و بیننده‌ی یک بازی توسط هوش مصنوعی نیستید.»

می‌توانید تمام نمراتی که با بازی داده شده است را در ادامه ببینید.

بازی فیفا ۱۹ روی پلتفرم‌های ایکس‌باکس وان، پلی‌استیشن ۴، کامپیوتر و هم‌چنین نینتندو سوییچ عرضه شده است. البته نسخه‌های ایکس‌باکس ۳۶۰ و پلی‌استیشن ۳ این بازی هم عرضه می‌شوند که کاملا با نسخه‌های امروزی فرق می‌کنند.

• God is a Geek: نمره‌ی ۹.۵ از ۱۰
• IGN Spain: نمره‌ی ۹.۳ از ۱۰
• GameCrate: نمره‌ی ۹.۳ از ۱۰
• Forbes: نمره‌ی ۹.۲ از ۱۰
• GamesRadar: نمره‌ی ۴.۵ از ۵
• GameZone: نمره‌ی ۹ از ۱۰
• PlayStation Lifestyle: نمره‌ی ۹ از ۱۰
• Attack of the Fanboy: نمره‌ی ۴.۵ از ۵
• Twinfinite: نمره‌ی ۴.۵ از ۵
• DualShockers: نمره‌ی ۸.۵ از ۱۰
• IGN: نمره‌ی ۸.۲ از ۱۰
• Stevivor: نمره‌ی ۸ از ۱۰
• Press Start: نمره‌ی ۸ از ۱۰
• Game Revolution: نمره‌ی ۴ از ۵
• USgamer: نمره‌ی ۴ از ۵
• VideoGamer: نمره‌ی ۸ از ۱۰
• Game Informer: نمره‌ی ۸ از ۱۰