کندرومالاسی یا نرمی کشکک زانو در واقع شرایطی است که در آن غضروف موجود روی سطح کشکک زانو نرم می‌شود. این شرایط در افراد جوان، ورزشکاران و به ندرت در میان‌سالانی که آرتروز زانو دارند، رخ می‌دهد. نرمی کشکک زانو که به نام سندرم زانوی دونده (Runner Knee) هم شناخته می‌شود در آسیب‌های ورزشی زیاد دیده می‌شود و با چند روز استراحت و فاصله از تمرینات، بهبود پیدا می‌کند. اما در مواقع دیگر، تراز نبودن زانوها از دلایل نرمی کشک زانو است که تنها با استراحت برطرف نمی‌شود. مهم‌ترین علایم زانوی دونده درد و احساس ساییدگی زانو است. با این حال بسیاری از افراد با وجود این علایم به پزشک مراجعه نمی‌کنند.

علت نرمی کشکک زانو چیست؟

کشکک زانوی شما به طور طبیعی در قسمت جلوی زانوی شما قرار دارد. وقتی که شما زانوی خود را خم می‌کنید، قسمت عقبی کشکک در داخل زانو، به سمت غضروف یا استخوان ران غلت می‌خورد. تاندون‌ها و رباط‌ها هم کشکک زانوی شما را به عضلات ساق پا و ران متصل می‌کنند. وقتی هرکدام از این عضوها حرکت خود را به درستی انجام ندهند، ممکن است منجر به سایش کشکک زانو با استخوان ران شوند. این سایش غیرطبیعی می‌تواند منجر به آسیب‌ دیدن کشکک زانو و در نتیجه کندرومالاسی یا سندرم زانوی دونده شود. عدم حرکت صحیح زانو می‌تواند ناشی از عوامل زیر باشد.

• تراز نبودن زانوها مثل پای پرانتزی یا پای ضربدری.
• ضعیف بودن عضلات همسترینگ و چهارسر زانو (عضلاتی که در قسمت جلو و پشت ران‌ها قرار دارد).
• عدم توازن میان عضلات داخل ران پا و کشاله‌ها.
• فشار مکرر روی مفصل زانو از طریق دویدن، اسکی کردن یا پریدن.
• ضربه مستقیم یا سانحه‌ای که به زانو فشار آورده است.

چه کسانی در خطر نرمی کشکک زانو هستند؟

عوامل متعددی وجود دارد که می‌تواند احتمال بروز نرمی کشکک زانو را افزایش دهد.

سن

نوجوانان و جوانان بیشتر در خطر نرمی کشکک زانو هستند. در سنین رشد، عضلات و استخوان‌ها دائما در حال رشد هستند و احتمال عدم توازن عضلات در کوتاه مدت وجود دارد.

جنسیت

متاسفانه خانم‌ها بیشتر در خطر زانوی دونده قرار دارند، چرا که عموما حجم عضله‌ی آن‌ها نسبت به مردها کمتر است. این موضوع می‌تواند باعث قرار گرفتن زانو در حالت غیر عادی شود.

کف پای صاف

داشتن کف پای صاف می‌تواند بیشتر از پای پرانتزی روی مفصل زانو فشار بیاورد.

سانحه‌های قدیمی

ضربه یا آسیبی مانند در رفتگی که در گذشته برای زانو اتفاق افتاده، می‌تواند احتمال نرمی کشکک زانو را افزایش دهد.

فعالیت‌های شدید

اگر فعالیت‌های سنگین دارید یا ورزش خاصی انجام می‌دهید که به زانو فشار می‌آورد، خود را بیشتر در خطر نرمی کشکک زانو قرار داده‌اید.

آرتروز

نرمی غضروف کشکک زانو ممکن است به دلیل آرتروز باشد. آرتروز سندرمی است که باعث ایجاد التهاب در مفصل و بافت‌ها می‌شود و التهاب از حرکت طبیعی مفصل جلوگیری می‌کند.

علایم نرمی کشکک زانو چیست؟

کندرومالاسی معمولا به شکل درد در ناحیه زانو ظاهر می‌شود. ممکن است هنگام خم کردن زانو یا نشستن احساس ساییدگی همراه با صدای کلیک داشته باشید. معمولا درد هنگام نشستن یا فعالیت‌هایی که زانو را تحت فشار قرار می‌دهند، مثل ایستادن برای مدت طولانی یا ورزش کردن بیشتر می‌شود.

اگر درد شما طی چند روز برطرف نشد حتما به پزشک مراجعه کنید.

تشخیص و درجه‌بندی کندرومالاسی کشکک زانو

پزشک با معاینه متوجه نواحی متورم و ملتهب در زانوی شما می‌شود و وضعیت کشکک زانو نسبت به استخوان ران را بررسی می‌کند. عدم توازن زانو ممکن است نشان دهنده کندرومالاسی کشکک باشد. همچنین ممکن است با دست روی کشکک زانوی شما فشار بیاورد تا میزان و شدت درد را اندازه اندازه‌گیری کند.

دکتر ممکن است بعد از تشخیص از شما درخواست کند تا برخی آزمایشات زیر را انجام دهید تا تشخیص خود را قطعی کند و درجه آسیب کشکک را تشخیص دهد.

• CT Scan برای نشان دادن میزان آسیب استخوان یا نشانه‌ای از آرتروز
• MRI برای مشاهده وضعیت غضروف
• آزمایش آرتروسکوپی برای مشاهده جراحت‌های داخل زانو که برای آن دوربین را از طریق برش نازکی به داخل مفصل زانو می‌فرستند.

طبقه‌بندی

برای طبقه‌بندی شدت نرمی غضروف کشکک زانو ۴ درجه وجود دارد. درجه اول کمترین میزان آسیب است و درجه ۴ بیشترین میزان پیشرفت کندرومالاسی را نشان می‌دهد.

• درجه اول: دیده شدن نرمی غضروف در نواحی زانو
• درجه دوم: نشان دهنده نرمی غضروف همراه با غیرطبیعی شدن سطوح که معمولا به معنی شروع فرسایش بافت است.
• درجه سوم: نشان‌دهنده نازک شدن غضروف همراه با شروع فرسایش بافت.
• درجه چهارم: شدیدترین درجه که ساییدگی استخوان و بخش قابل ملاحظه‌ای از آسیب غضروف را نشان می‌دهد. ساییدگی استخوان به معنی سابیدن استخوان به استخوان در زانو است.

برای درمان کندرومالاسی زانو چه گزینه‌هایی داریم

هدف از درمان کندرومالاسی کاهش فشار روی کشکک زانو و مفصل است. استراحت کردن، ثابت نگه‌داشتن و یخ گذاشتن روی زانو می‌تواند اولین قدم برای درمان باشد. آسیب غضروف که بر اثر سندرم زانوی دونده ایجاد شده باشد می‌تواند با استراحت درمان شود.

دکتر ممکن است برای شما به مدت چند هفته داروهای ضدالتهاب تجویز کند. داروهایی مثل «ایبوبروفن» که به کاهش التهاب اطراف مفصل کمک کند. اگر درد، کبودی و ناراحتی ادامه پیدا کند، هرکدام از روش‌های زیر می‌توانند کمک کننده باشند.

فیزیوتراپی

فیزیوتراپی روی قوی کردن عضلات چهارسر ران، همسترینگ، داخل ران پا و کشاله‌ها تمرکز می‌کند تا قدرت و توازن آن‌ها را تقویت کند. توان عضله می‌تواند به پیشگیری از پای پرانتزی و پای ضربدری کمک کند.

معمولا ورزش‌های بدون وزنه مثل شنا و دوچرخه ثابت توسط پزشک توصیه می‌شوند. علاوه بر این ورزش‌های ایزومتریک که شامل سفت کردن و شل کردن عضله می‌شود هم می‌توانند به حفظ عضله کمک کنند.

جراحی

«جراحی آرتروسکوپی» ممکن است در برخی مواقع برای معاینه کردن مفصل و تشخیص عدم توازن زانو، لازم باشد. این جراحی شامل وارد کردن یک دوربین داخل مفصل شما از طریق یک برش کوچک است. این عمل ممکن است مشکل زانو را از بین ببرد. یکی دیگر از شیوه‌‌های این عمل باز کردن کنار زانو است که با ایجاد برشی در رباط‌های شما فشار را کم می‌کند و به زانو اجازه حرکت می‌دهد.

شیوه‌های دیگر عمل شامل نرم کردن پشت زانو، ایمپلنت غضروف یا عمل روی عضله ران می‌شود.

چند نکته برای پیشگیری از نرمی کشکک زانو

شما می‌توانید خطر بروز کندرومالاسی یا نرمی کشکک زانو را با رعایت این نکات، کاهش دهید.

• از هرگونه فشار روی کشکک زانو جلوگیری کنید. اگر مجبورید زمان زیادی را بایستید یا راه بروید از زانو بند استفاده کنید.
• با قوی کردن عضله چهارسر زانو، همسترینگ، عضلات داخل ران پا و کشاله‌ها، عضله‌های خود را متوازن کنید.
• در صورتی که کف پای صاف دارید، حتما از کفی کفش مناسب استفاده کنید. این کار باعث کاهش فشار روی زانو‌ها می‌شود و کشکک‌ها را در حالت متوازن قرار می‌دهد.

فراموش نکنید که اضافه وزن فشار زیادی روی زانو‌ها وارد می‌کند. داشتن وزن متناسب می‌تواند فشار زیادی را از روی زانوها و مفاصل دیگر بدن بردارد. اولین قدم‌های کاهش وزن را می‌توانید با کم کردن میزان مصرف قند و چربی، خوردن میزان زیادی سبزیجات، میوه و غذاهایی با غله کامل بردارید و حداقل ۵ روز از هفته را ۳۰ دقیقه ورزش کنید.

دیابت یک بیماری مهم است که در آن بدن به دلیل نبود میزان کافی از هورمون انسولین، قادر به کنترل قند خون نیست. دیابت در زمان بارداری به عنوان رایج‌ترین مشکل پزشکی شناخته شده است و ۳.۳% از زنان باردار را شامل می‌شود. فرقی نمی‌کند که دیابت از کدام نوع باشد، می‌توان با اطلاع از برخی نکات سلامت بیشتر شما در دوران بارداری را تضمین کرد.

دیابت بارداری چیست

دلیل اصلی ابتلا به دیابت بارداری مشخص نیست، بلکه تأثیرات بارداری است که میزان قند خون را از حالت تعادل خارج می‌کند. زمانی که مواد خوراکی مصرف می‌شوند، بدن به هضم آنها می‌پردازد تا قند یا همان گلوکز را تولید کند و به جریان خون بفرستد. پانکراس یا همان لوزالمعده نیز در جواب انسولین ترشح می‌کند. انسولین هورمونی است که به حرکت قند در جریان خون کمک می‌کند تا به سلول‌های بدن برسند و انرژی کافی را به دست بیاورند.

در حین بارداری که جفت اتصال و ارتباط بین جنین و مادر را برقرار می‌کند تا از ذخایر خونی تغذیه کند، هورمون‌های دیگری نیز ترشح می‌کند. تقریباً همه هورمون‌های تولید شده باعث ایجاد اختلال در انسولین می‌شوند و قند خون را افزایش می‌دهند. کاهش قند خون بعد از مصرف غذا در دوران بارداری طبیعی است.

با رشد جنین، جفت روز به روز هورمون‌هایی را ترشح می‌کند که روی انسولین اثرگذار هستند. در دیابت بارداری هورمون جفت باعث افزایش قند خون می‌شود و می‌تواند بر رشد و سلامتی جنین تأثیرگذار باشد. در جواب این سؤال که دیابت بارداری از کی شروع می‌شود باید گفت معمولاً دیابت بارداری در اواخر نیمه دوم بارداری به وجود می‌آید و گاهی هم حتی از هفته بیستم ظاهر می‌شود ولی به طور کلی زودتر از آن پیش نمی‌آید.

دلایل و علائم دیابت چیست؟

دو نوع دیابت وجود دارد. دیابت نوع یک که نوعی بیماری خود ایمنی محسوب می‌شود و به تزریق روزانه انسولین نیاز دارد. از علائم دیابت نوع یک می‌توان به افزایش تشنگی و تکرر ادرار، گرسنگی مداوم، کاهش وزن، تاری دید و خستگی بیش از حد اشاره کرد. دیابت نوع یک اغلب در کودکان و افراد جوان دیده می‌شود.

دیابت نوع دو رایج‌ترین نوع دیابت است و حدود ۹۰% افراد مبتلا به دیابت را شامل می‌شود. علائم این نوع از دیابت عبارت است از عفونت مثانه یا کلیه که به آهستگی درمان می‌شود، افزایش تشنگی و تکرر ادرار، گرسنگی و خستگی مداوم. این نوع دیابت اغلب به دلیل سن بالا، چاقی، ژنتیک و وراثت، سابقه ابتلا در بارداری‌های قبلی و نبود فعالیت‌های فیزیکی به وجود می‌آید.

• زنان بالای ۲۰ سال در خطر بیشتری برای ابتلا به دیابت بارداری قرار دارند.
• اگر مادر و پدر یا خواهر و برادر شما مبتلا به دیابت نوع دو هستند، در ریسک بیشتری برای ابتلا به دیابت بارداری هستید.
• اگر دچار اضافه وزن هستید و شاخص توده بدنی یا BMI عدد ۳۰ یا بالاتر است، ممکن است به دیابت بارداری مبتلا شوید.
• به دلایل نامعلومی زنان سیاه‌پوست و هندی‌ها ریسک بیشتری برای دیابت بارداری دارند.

چگونه از دیابت بارداری جلوگیری کنیم؟

درمان دیابت بارداری" width="822" height="522" data-lazy-loaded="true" />

چه قصد بچه‌دار شدن دارید و چه در حال حاضر  باردار هستید، بهتر است روش‌های درمان دیابت در بارداری را بشناسید تا سلامت خودتان و فرزند کوچکتان تضمین شود. تضمین صددرصدی وجود ندارد که دیابت بارداری اتفاق نیفتد ولی با در نظر گرفتن برخی نکات می‌توانید خطر دیابت و بارداری را کاهش دهید.

مواد غذایی را انتخاب کنید که دارای فیبر زیاد و کالری و چربی کم باشد. روی میوه‌ها، سبزیجات و غلات متمرکز شوید. سعی کنید تنوع غذایی را حفظ کنید تا مواد لازم به بدنتان برسد. حجم مواد مصرفی را فراموش نکنید.

ورزش قبل و در دوران بارداری از دیابت بارداری پیشگیری می‌کند. سعی کنید روزی ۳۰ دقیقه ورزش کنید. پیاده‌روی، دوچرخه‌سواری و شنا برای شما مفید هستند. اگر این زمان برایتان سخت است، می‌توانید زمان را کم کنید و تعداد دفعات را در روز افزایش دهید. پیاده‌روی برای رسیدن به مقصدهای نزدیک روش خوبی است که خودتان را مجبور می‌کنید تا به هدف برسید. هر قدم سلامتی را بیشتر می‌کند.

قبل از اقدام برای بارداری وزن خود را کم کنید. پزشکان توصیه کاهش وزن در دوران بارداری ندارند ولی اگر قصد بچه‌دار شدن دارید، قبل از آن وزنتان را کم کنید. برخی از عادات غذایی خود را تغییر دهید. برای کاهش وزن به خود این انگیزه را بدهید که برای بلندمدت سلامت بیشتر از جمله سلامت قلب، انرژی بیشتر و اعتماد به نفس بالاتر به دست می‌آورید.

حتماً با پزشک و مشاور صحبت کنید و توصیه‌های مراقبتی آنها برای سلامت بیشتر و کنترل سطح گلوکز خون را جدی بگیرید. زمانی که با پزشک متخصص خود مدام در ارتباط باشید می‌توانید سطح گلوکز خونتان را مرتب اندازه بگیرید و نگران مشکل سلامت خود و جنینتان نباشید.

برای اینکه بتوانید از سلامت بیشتر خود مطمئن شوید از پزشک یا متخصص تغذیه بخواهید که برای ديابت بارداري رژيم غذايي تعریف کند. اگر قبل و در حین بارداری اولویت رژیم خود را مواد مغذی و مقوی در نظر بگیرید، به کنترل قند خون خود کمک بزرگی کرده‌اید. درمان دیابت بارداری با تغذیه روش سالم‌تری است. پزشکان متخصص غدد می‌توانند در صورت ریسک بالای ابتلا به دیابت بارداری کمکتان کنند. البته بهتر است با پزشک زنان هم مشورت کنید. با وجود شرایط جدید و موقتی خود فعالیت‌های بدنی‌تان را تا حد ممکن ادامه دهید.

علائم دیابت بارداری و درمان دیابت بارداری

زنانی که در بارداری‌های قبلی خود به دیابت مبتلا شده‌اند، ریسک ابتلا به هیپوگلیسمی و هایپرگلیسمی در آنها شایع‌تر است. دیابت بارداری عوارض خود را دارد که بسته به نوع آن متفاوت است.

هیپوگلیسمی: هیپوگلیسمی زمانی که میزان گلوکز خون کم باشد، اتفاق می‌افتد. زمانی که این ماده در خون پایین بیاید، بدن انرژی لازم را نخواهد داشت. همچنین در این شرایط تاری دید و خستگی غیرعادی هم ممکن است دیده شود. گاهی هم شرایط جسمانی و روحی به طور ناگهانی تغییر پیدا می‌کند. برای اینکه این شرایط در فرد ایجاد نشود باید نکاتی را مد نظر قرار داد:

• وعده‌های غذایی را در موعد مشخص مصرف کنید.
• به هیچ وجه به فکر نخوردن غذا نباشید.
• از پرس‌های کوچک غذا و با مواد مغذی کم دوری کنید و به اندازه بخورید.
• فعالیت‌های فیزیکی را بیش از حد نیاز انجام ندهید.
• به طور کلی هیپوگلیسمی با خوردن یا نوشیدن هر ماده غذایی که قند داشته باشد، مثل آب پرتقال درمان می‌شود.

هایپرگلیسمی : زمانی که در بدن، هورمون انسولین به میزان کافی وجود نداشته باشد یا نتواند از این هورمون به درستی استفاده کند، هایپرگلیسمی اتفاق میفتد. اگر همیشه تشنه هستید، به طور ناگهانی دچار کاهش وزن می‌شوید و زیاد از حمام استفاده می‌کنید به دنبال درمان هایپرگلیسمی باشید.

• تعادل را به مصرف مواد بازگردانید.
• مشکل دریافت انسولین را برطرف کنید.
• استرس را کنار بگذارید.
• برای سلامت بیشتر، مراقب بیماری باشید.
• حرکات فیزیکی خود را بیشتر کنید. پ
• به طور کلی هایپرگلیسمی با اضافه کردن دز انسولین به خون درمان می‌شود.
• درمان دیابت بارداری و تزریق انسولین باید تحت نظر پزشک انجام شود.

عوارض دیابت بارداری روی جنین

اگر مادر به دیابت بارداری مبتلا شود، برخی از خطرات ممکن است جنین را نیز تهدید کند.

ماکروزومی حالتی است که جنین به دلیل انسولین بیش از حدی که به جفت منتقل می‌شود، رشد زیادی دارد و بسیار بزرگ می‌شود. زمانی که جنین بزرگ باشد زایمان طبیعی را دشوار می‌کند و احتمال عمل جراحی روی جنین در زمان زایمان و تولد را افزایش می‌دهد.

در مادری که قند خون بالایی دارد، ریسک زایمان زودرس افزایش پیدا می‌کند. گاهی هم به دلیل رشد زیاد جنین به تشخیص پزشک زایمان زودتر انجام می‌شود. به همین دلیل ممکن است نوزاد به دلیل کامل نشدن ریه‌، دچار مشکل تنفسی شود.

هیپوگلیسمی یا قند پایین خون ممکن است کمی بعد از تولد به دلیل میزان بالای انسولین خون اتفاق بیفتد. اگر در زمان بارداری قند خون خود را کنترل کنید، احتمال ابتلا به هیپوگلیسمی در نوزاد نیز کاهش می‌یابد.

زردی نوزادان ایجاد تغییر رنگ در پوست و چشم است و گاهی به دلیل دیابت دوران بارداری در نوزاد به وجود می‌آید. برای اینکه این عارضه در نوزاد تازه متولد شده درمان شود، پزشک متخصص اطفال راهکارهایی را به شما ارائه می‌دهد.

نکات مهم مراقبتی بعد از زایمان

در نزدیکی زایمان، گلوکز خون برای داشتن زایمانی مطمئن مدیریت می‌شود. برای اینکه نگران زایمان خود نباشید، از راهنمایی‌های پزشک کمک بگیرید.

بعد از تولد نوزاد، مراقبت‌های پس از زایمان را جدی بگیرید تا به وزن متناسب و سالم خود برگردید، هر روز ورزش کنید و رژیم غذایی مغذی را پیش بگیرید. توجه به وضعیت بدن بعد از زایمان به کنترل گلوکز خون و بازگشت کامل سلامتی کمک می‌کند.

در دوران بارداری که زمان بیشتری برای خودتان دارید، در مورد تغذیه فرزندتان تحقیق کنید و اطلاعات بیشتری در مورد نکات کلیدی کودک بعد از تولد به دست آورید. به گفته برخی از مطالعات شیر مادر می‌تواند خطر ابتلا به دیابت را در نوزاد تازه متولد شده کاهش دهد.

دیابت بارداری اغلب بعد از زایمان از بین می‌رود و به حالت قبل باز می‌گردد، ولی آنچه نگران‌کننده خواهد بود، سلامت نوزاد است. البته اگر مراقبت‌های لازم نیز صورت نگیرد، برای مادر هم می‌تواند تبدیل به دیابت نوع دو شود. پزشکان بعد از زایمان و شش هفته بعد از آن قند خون مادر را چک می‌کنند، تا از وضعیت او مطمئن شوند. برای اطمینان بیشتر می‌توانید هر پند وقت یک‌بار قند خون خود را اندازه‌گیری کنید.

منبع: دیجی مگ

آیا می‌دانید که با نبود میزان کافی آهن در خون، بدنتان رو به زوال می‌رود؟ این عارضه به این علت ایجاد می‌شود که نمی‌تواند اکسیژن و مواد غذایی را درون بدن جابه‌جا کند. پس اگر می‌خواهید بدنی سالم‌تر داشته باشید، بدون میزان کافی آهن نمی‌توانید ویتامین و مواد معدنی موجود در میوه، سبزی و مکمل‌های دارویی را جذب کنید. اگر دچار فقر آهن هستید، باید سطح آهن خون خود را بهبود ببخشید تا بتوانید شاهد بهبود شرایط جسمانی خود باشید. قبل از هر اقدامی بهتر است بدانید که آهن درون بدن چه کار می‌کند و در ادامه مواد غذایی و سبزیجاتی که مصرف آنها باعث افزایش سطح آهن بدن می‌شوند را بشناسید.

آهن درون بدن چگونه فعالیت می‌کند؟

آهن یک ماده معدنی است که گلبول‌های قرمز خون برای اینکه کارکرد مناسبی داشته باشند، به آن نیاز دارند. زمانی که آهن کافی داشته باشید، گلبول‌های قرمز اکسیژن را به تمان بافت‌های بدن منتقل می‌کنند و اکسیژن را درون ماهیچه‌ها ذخیره می‌کنند، این میزان از اکسیژن برای فعالیت و انجام حرکات ورزشی مورد نیاز است. هرچه آهن بیشتری درون خون وجود داشته باشد، گلبول‌های قرمز بیشتریش توسط مغر استخوان ساخته می‌شوند. این نکته به این معنی است که آهن بیشتری درون کبد ذخیره می‌شود تا توزیع اکسیژن صورت گیرد. این مسئله باعث می‌شود تعداد توزیع‌کننده‌های بدن افزایش یابد و به همین منوال انتقال ویتامین و مواد معدنی که مصرف می‌کنید هم به میزان بیشتری صورت پذیرد.

یکی دیگر از وظایف آهن درون بدن شامل تبدیل قند به انرژی است که برای ورزشکاران و علاقه‌مندان به تناسب اندام اهمیت زیادی دارد. همچنین تولید آنزیم‌های مورد نیاز برای تولید آمینو اسید، سلول‌های جدید، انتقال‌دهنده‌های عصبی و هورمون‌ها نیاز یکی دیگر از وظایف آهن است که برای غلبه به بیمار اهمیت بسیار زیادی دارد. زمانی که سطح آهن خون بدن پایین باشد، غلبه بر بیماری‌ها به سختی انجام می‌شود به دلیل اینکه سیستم ایمنی بدن برای عملکرد صحیح به آهن وابسته است. آهن برای رشد مناسب ذهنی و فیزیکی مورد نیاز است و میزان مصرف کافی از این عنصر در طول دوره بارداری و در دوران کودکی اهمیت زیادی دارد.

کمبود آهن چگونه به وجود می‌آید؟

فقر آهن اولین مرحله از کاهش سطح آهن بدن است که می‌تواند در ادامه به بیماری کمبود آهن یا آنمی تبدیل شود. دلایل گوناگونی وجود دارد که باعث از دست دادن سلول‌های خونی می‌شود و همچنین در شرایط مختلفی از ساخت گلبول‌های قرمز جدید خون جلوگیری می‌شود که این عمل توسط مغز استخوان صورت می‌گیرد. برخی از دلایلی که باعث از دست دادن گلبول‌های قرمز خون می‌شوند عبارتند از:

• عرق کردن (خصوصاً برای ورزشکاران حرفه‌ای)
• ادرار
• مدفوع (حرکات روده)
• لایه‌برداری (سلول‌های مرده پوست)
• دوره قاعدگی زنان (خصوصاً افرادی که چرخه طولانی دارند)
• خونریزی زخم و جراحت
• خونریزی ناشی از بارداری و زایمان

کدام مورد نشانه کمبود آهن است؟

زمانی که سطح آهن به شدت کاهش می‌یابد، برخی علائم هشدار دهنده بروز پیدا می‌کنند. ابتدا نامحسوس و کم هستند و زمانی که مشکل بزرگ و حادتر می‌شود، به علائم بارز تبدیل می‌شوند. این علائم فقر آهن عبارتند از:

• خستگی
• سرگیجه
• کاهش ایمنی
• کاهش توانایی در ورزشکاران
• پوست رنگ پریده
• احساس سرما در هوای گرم

برای کمبود آهن چه بخوریم؟

به غیر از مکمل‌های دارویی که به طور مستقیم باعث افزایش سطح آهن خون می‌شوند، استفاده برخی مواد غذایی و سبزیجات هم می‌توانند میزان آهن بدن را افزایش دهند. البته مصرف داروهای مکمل به دلیل مصنوعی بودن ممکن است از طرف همه پزشکان توصیه نشود. پس برای اطمینان خاطر بیشتر می‌توانید به سراغ مصرف این مواد غذایی بروید تا سطح آهن خون خود را متعادل کنید:

انار: این میوه حاوی سطح بالایی از آهن است و برای درمان آنمی بسیار توصیه می‌شود. انار همچنین حاوی فیبر، پتاسیم و دیگر ویتامین‌هایی است که به افزایش جریان خون سالم کمک می‌کند. آب انار منبع غنی از آهن به شمار می‌رود.

گوجه فرنگی: این محصول کشاورزی به جذب آهن کمک می‌کند و برای فردی که به آنمی دچار است، مفید خواهد بود. می‌توانید گوجه فرنگی را به سالاد، خورشت و انواع مدل غذاها اضافه کنید.

میوه و سبزی: سبزیجات مختلفی مانند مارچوبه، میوه‌های خشک مانند برگه زرد آلو؛ هلو و آلو، گلابی، انجیر، کشمش و مویز باعث افزایش سطح آهن خون می‌شوند.

گیاهان دارویی: برخی از گیاهان باعث افزایش سطح آهن بدن می‌شوند ولی بهترین آنها شامل ریشه ترشک، ریشه قاصدک و  گیاه گزنه می‌شوند. البته پیشنهاد می‌شود قبل از شروع به مصرف این گیاهان دارویی حتماً با پزشک مشاور و دکتر طب سنتی مشورت کنید.

مواد غذایی که از جذب آهن جلوگیری می‌کنند

همان‌طور که برخی از مواد غذایی باعث افزایش میزان آهن بدن می‌شوند، برخی از مواد غذایی هم از جذب آهن جلوگیری می‌کنند. این مواد غذایی باعث می‌شوند بدن نتواند آهن درون غذا را جذب کند، پس بهتر است زمانی که در حال افزایش میزان آهن بدن خود هستید، از مصرف این مواد غذایی جلوگیری کنید. این مواد خوراکی عبارتند از:

• تخم مرغ
• شیر و پنیر
• شکلات و قهوه
• چغندر و لبو
• نعناع فلفلی
• سویا
• اسفناج