علی​رغم همه پیشرفت های دنیای فنا​وری ، انتخاب های زیادی برای ذخیره دائمی داده​های دیجیتالی وجود ندارد.

تا همین اواخر، خریداران رایانه‌ها برای انتخاب فضای ذخیره داده لپ‌تاپ‌ها، اولترابوک‌ها و رایانه‌های دسکتاپ گزینه‌های محدودی داشتند. اگر شما اخیرا یک اولترابوک یا لپ‌تاپ بسیار سبک و باریک خریده باشید، احتمالا درایو ذخیره اصلی آن از نوع وضعیت جامد (SSD) است (در ویندوز :C، در مک Macintosh HD ). انواع دیگر دسکتاپ‌ها و لپ‌تاپ‌ها از فضای ذخیره دیسک سخت (HDD) بهره می‌برند.

شما می‌توانید دیسک سخت، وضعیت‌جامد یا در بعضی موارد از هر دو نوع در یک سیستم استفاده کنید. اما موضوع مهم این است که چطور آنها را انتخاب کنید. در اینجا قصد داریم تفاوت‌های دیسک سخت و وضعیت جامد را برای شما شرح داده و مزایا و معایب آنها را توضیح دهیم تا بتوانید مطابق با نیازهای واقعی سیستم رایانه‌ای خود، یکی از آنها را انتخاب کنید.

تفاوت‌هاو شباهت​ها دیسک سخت و وضعیت جامد
دیسک سخت‌های سنتی چرخان، جزئی اساسی و جدایی‌ناپذیر در رایانه‌ها به شمار می‌رود. برخلاف حافظه رم که داده‌ها با قطع برق و خاموش شدن سیستم از روی حافظه سیستم محو می‌شود، در دیسک سخت داده به‌صورت ذخیره شده روی صفحات دیسک باقی‌ می‌ماند. اساس دیسک‌های سخت صفحات فلزی با پوشش مغناطیسی است. بدون در نظر گرفتن مدت زمان داده ذخیره شده، این پوشش مغناطیسی روی صفحات گردان است که وظیفه ذخیره داده را برعهده دارد.

در حالی که دیسک‌ها در چارچوب بدنه دیسک سخت می‌چرخند، یک هد خواندن و نوشتن (read‌/‌write) که روی یک بازوی متحرک قرار دارد، وظیفه دسترسی به داده روی صفحات گردان را انجام می‌دهد. یک درایو وضعیت جامد از نظر عملکرد همان کار دیسک سخت را انجام می‌دهد (ذخیره داده هنگامی که رایانه خاموش است، بوت کردن سیستم شما و....)؛ اما به‌جای به‌کار بردن پوشش مغناطیسی روی صفحات دیسک برای ذخیره داده، داده روی تراشه‌های حافظه فلش ذخیره می‌شود به این ترتیب داده‌ها حتی در نبود جریان برق نیز حفظ می‌شوند.

این تراشه‌ها را می‌توان به‌صورت دائم روی مادربورد (مانند انواع کوچکی از اولترابوک‌ها و لپ‌تاپ‌های کوچک)، روی کارت PCI‌/‌PCIe (در یک سری رایانه‌های مخصوص کار) یا در جعبه‌هایی به شکل دیسک سخت معمولی به کار برد. این محصول را می‌توان با استفاده از درگاه اتصال و کابل ساتا برای دسکتاپ‌ها یا لپ‌تاپ‌های معمولی به‌کار برد. این تراشه‌های حافظه فلش از نظر نوع سرعت حافظه با آن تراشه‌های حافظه‌ای که در درایو‌های حافظه فلش یو.اس‌.بی وجود دارد خیلی متفاوتند.

البته این موضوع خود مقوله تکنیکی کاملا جداگانه‌ای است، اما به‌طور خلاصه می‌توان گفت که حافظه فلش درون درایو‌های وضعیت‌جامد پرسرعت‌تر و قابل اطمینان‌تر از فلش درایوهای یو.اس.‌بی است. به همین دلیل درایوهای وضعیت جامد بسیار گران‌تر از انواع فلش درایو یو.اس‌.بی هم ظرفیت خود است.

مزایا و معایب دیسک سخت و وضعیت جامد
دیسک‌های سخت و وضعیت جامد هر دو کار مشابهی انجام می‌دهند: آنها سیستم شما را بوت می‌کنند، برنامه‌های کاربردی شما را ذخیره و نگهداری کرده و وظیفه ذخیره‌سازی داده شخصی شما را به‌عهده دارد. با این ‌حال هر نوع از این فضاهای ذخیره از مجموعه قابلیت‌های خاص خود برخوردار است. اما سوال این است که تفاوت آنها چیست و چرا کاربران یکی از آنها را به دیگری ترجیح می‌دهند.

قیمت: درایو‌های وضعیت‌جامد با قیمت یک دلار به ازای هر گیگابایت فوق‌العاده گران است. شما برای ظرفیت یک ترابایت دیسک سخت لپ‌تاپی 5‌/‌2 اینچی نصف مبلغ قیمت یک درایو وضعیت جامد 128 گیگابایتی را می‌پردازید. در مورد درایو‌های وضعیت جامد بالای ظرفیت 500 گیگابایت این قیمت‌ها واقعا قابل تصور نیست. از آنجا که فناوری دیسک سخت قدیمی‌تر و شناخته‌تر است، آنها در آینده نیز ارزان‌تر باقی خواهد ماند. همین پرداخت اضافی برای درایو وضعیت جامد می‌تواند قیمت تمام‌شده رایانه‌ای که قصد جمع کردنش را دارید به‌طور قابل ملاحظه‌ای افزایش دهد.

ظرفیت عادی و حداکثر: حداکثر ظرفیت درایوهای وضعیت جامد یک ترابایت است. آنها هنوز کمیاب و گران‌قیمت است. شما بندرت می‌توانید ظرفیت 128 تا 500 گیگابایتی آنها را در سیستم‌های معمولی بیابید. این روزها مشکل است که حتی یک دیسک سخت 160 گیگابایتی در بازار پیدا کنید؛ زیرا حداقل ظرفیت این نوع ذخیره‌ها برای امسال 250 و 500 گیگابایت است.

افراد علاقه مند محتوای رسانه‌ای باید ظرفیت‌هایی بین یک تا چهار ترابایت را در سیستم‌های پیشرفته جدید خود به‌کار ببرند. اساسا هر قدر فضای ذخیره بیشتری داشته باشید در PC خود از محتواهای بیشتری مانند عکس‌ها، موزیک و ویدئو می‌توانید بهره مند شوید. گرچه این روزها با متداول شدن فضای ذخیره ابری، شاید اینترنت جای خوبی برای به اشتراک‌گذاری بین سیستم شما و تلفن همراه، تبلت‌تان باشد ـ با توجه به هزینه گزاف اینترنت با پهنای باند بالا در ایران ـ هنوز هم استفاده از فضای ذخیره محلی ارزان‌تر است که فقط یک بار برای آن هزینه می‌کنید.

سرعت: اینجا نقطه درخشش فضای ذخیره وضعیت جامد است. یک رایانه مجهز به SSD فقط ظرف چند ثانیه بوت می‌شود، در حالی‌که این زمان برای یک سیستم با هارد معمولی می‌تواند بیش از یک‌دقیقه باشد. یک دیسک سخت به زمان نیاز دارد تا مشخصه‌های سیستم عامل را سریع‌تر کرده و در موقع عملکردهای عادی نیز سرعتی کمتر از وضعیت جامد دارد. یک رایانه Mac یا PC با SSD سریع‌تر بوت شده، برنامه‌ها را زودتر به جریان می‌اندازد و از کارایی سراسری بالاتری برخوردار است. حتی در درایو‌های خارجی نیز سرعت و زمان انتقال داده وضعیت جامد تا حد قابل ملاحظه‌ای بیشتر از HDD است.

خــرد کــردن داده (Fragmentation): دیسک‌های سخت به‌‌دلیل ماهیت سطوح گردان، در رابطه با فایل‌های بزرگ که به‌‌صورت بلوک‌های به‌هم پیوسته در فضای ذخیره جا خوش کرده‌اند، بهترین عملکرد را ارائه می‌کنند. به این ترتیب، هد درایو (گرداننده) می‌تواند به‌صورت دائم شروع به خواندن اطلاعات کرده و مجددا روند خواندن را پایان بخشد.

هنگامی که دیسک‌های سخت به مرحله پر شدن می‌رسد، فایل‌های بزرگ قادر است متفرق شده و در سطح و اطراف دیسک گردان مغناطیسی پراکنده شود، که به این حالت خرد کردن داده می‌گویند. مزیت HDD این است ‌که عوامل محاسباتی خواندن‌/‌نوشتن داده با حداقل تاثیر‌گذاری منفی می‌تواند بهبود یابد و داده‌ها را خرد و به‌صورت پراکنده ذخیره کند. در حالی‌که SSD کاری به این که داده در کجای تراشه‌هایش ذخیره می‌شود ندارد، برای فایل‌های کم حجم از سرعت بیشتری بهره می‌برد. از آنجا که در SSD از هد خواندن و بازوی مکانیکی خبری نیست، آنها به‌طور ذاتی از سرعت بیشتری برخوردارند.

پایداری و ماندگاری: وضعیت جامد قطعه مکانیکی ندارد، در نتیجه در صورتی که لپ‌تاپ از دستتان به زمین بیفتد یا در حالت لرزش شدید در خودرویی در حال حرکت و حتی زلزله، داده‌های شما در درایو SSD از امنیت بیشتری برخوردار است.

سر و صدا: حتی کم‌صداترین دیسک‌سخت هنگام گردش صفحات یا حرکت بازویش در مواقعی که داده را می‌خواند و می‌نویسد بویژه در سیستم‌های قدیمی و دارای کیس تمام فلزی بالاخره کمی صدا تولید می‌کند. همچنین دیسک‌های سخت پرسرعت‌تر صدای بیشتری هم تولید می‌کنند، اما درایو وضعیت جامد هیچ صدایی ندارد.

موارد مصرف SSD و HDD
دیسک سخت
ـ عشاق محتوای رسانه‌ای و کسانی که دانلود سنگین دارند
ـ کاربرانی که در پی سیستم‌های ارزان هستند
ـ کاربران عادی

درایو وضعیت جامد
ـ افرادی که همیشه در راه و در حال حرکت هستند
ـ کاربران دارای جنون سرعت سیستم
ـ طرفداران گرافیک رایانه‌ای و کار‌های مهندسی
ـ علاقه‌مندان موزیک و دست‌اندرکاران موسیقی

جمع‌بندی
به لحاظ قیمت، ظرفیت و در دسترس‌بودن دیسک‌های سخت برنده‌اند، اما از نظر سرعت، ضدضربه بودن، تنوع شکل و بی‌صدا بودن درایو وضعیت جامد گوی سبقت را از دیسک سخت می‌رباید. به‌دلیل سرعت خواندن‌/ ‌نوشتن بالا SSD برای افرادی که کارهای سنگین گرافیکی و ویرایش ویدئو انجام می‌دهند و بازیخورها توصیه می‌شود، اما برای کاربرانی که علاقه‌مند نگهداری فیلم و موزیک هستند با توجه به ارزانی دیسک سخت و ظرفیت‌های بزرگ در دسترس، این نوع فضای ذخیره مناسب است.

BIOS مخفف Basic Input output system است، ولی این نام گویای دقیق کار BIOS نیست؛ هرچند کنترل ورودی و خروجی یکی از کارهای BIOS است، اهمیت آن بیش از این‌هاست. هیچ سیستم عاملی بدون وجود یک BIOS مناسب قادر به ادامه کار نیست. بگذارید مختصری با کار BIOS در سیستم آشنا شویم.

 BIOS از زمان DOS در سیستم‌های ما وجود دارد و حتی قبل از آنکه مایکروسافت نمونه ساختارمند خود از DOS را ارائه کند، BIOS وجود داشته است؛ هرچند شما چندان به دیدن BIOS عادت ندارید، باید گفت، یکی از مهم‌ترین بخش‌ها و ملزومات هر سیستمی BIOS است.

اما بگذارید کمی پیرامون BIOS و اهمیت وجود آن در سیستم صحبت کنیم.

 
BIOS چیست؟
پاسخ کوتاه این است: BIOS یک Firmware است ک روی مادربورد ذخیره شده و مجموعه‌ای از دستورالعمل‌ها برای بارگذاری سیستم عامل است. اگر BIOS مناسب در سیستم شما نباشد، سیستم عامل هرگز لود نخواهد شد.

وقتی سیستم را روشن می‌کنید، دستورالعمل‌های BIOS اجرا می‌شود و برای شروع رم و پردازشگر را برای اطمینان از صحت کار آن‌ها بررسی می‌کند. بعد از بررسی رم و پردازشگر، سایر متعلقات سیستم  و بعد از بررسی صفحه کلید و ماوس، گزینه‌های بوت شدن روی سیستم را بررسی می‌کند: دیسک سخت، فلش USB یا CD Rom. در ‌‌نهایت نیز بخش‌های لازم برای لود شدن سیستم عامل را در رم بارگذاری می‌کند و به این ترتیب سیستم عامل لود می‌شود.

البته این شرح کامل کار BIOS نیست؛ برای نمونه، برررسی CMOS و کنترل ورودی خروجی‌های قبل از لود شدن سیستم عامل نیز بر عهده BIOS است.

اما دلیل آنکه بدون وجود BIOS سیستم عامل قادر به لود شدن نیست، این است که سیستم عامل بر روی دیسک سخت یا یک حافظه دیگر ـ مثل USB ـ وجود دارد. این BIOS است که درایور‌های دیسک سخت و سایر سخت افزارهایی مانند USB را بارگذاری می‌کند.

ایجاد تغییرات در BIOS
به سادگی می‌توان در موارد مورد نیاز در BIOS تغییرات ایجاد کرد. معمولا عمومی‌ترین تغییری که در BIOS ایجاد می‌شود، تغییر اولویت گزینه‌های بوت کردن سیستم است. برای ورود به BIOS بعد از روشن شدن سیستم و قبل از لود شدن سیستم عامل باید کلید Delete را بر صفحه کلید فشار دهید.

به این ترتیب، وارد BIOS می‌شوید که بسته به نوع دستگاه شما، ممکن است دسته بندی و چیدمان گزینه‌ها و تنظیمات آن متغیر باشد؛ اما معمولا یکسری از تنظیمات مشخص و یکسان در همه انواع BIOS وجود دارد.

 
به روز رسانی BIOS
همزمان با تغییر و تحولات در دنیای رایانه و سخت افزار، متعلقات جدید برای رایانه‌ها به بازار می‌آیند و برای آنکه سیستم شما به خوبی با این متعلقات جدید کار کند، BIOS باید به روزرسانی شود؛ برای مثال، اگر سیستم عامل شما نمی‌تواند یکی از متعلقات سیستم را شناسایی کند، دلیل آن را می‌توانید در BIOS جستجو کنید. بهتر است نگاهی به بروزرسانی‌های BIOS سیستم خود داشته باشید.

معمولا نسخه BIOS به سادگی با ورود به آن قابل دسترسی است. بعد از آنکه نسخه BIOS خود را پیدا کردید می‌توانید به وب سایت سازنده رایانه خود ـ یا مادربورد خود ـ مراجعه کنید و نسخه BIOS خود را با آخرین نسخه موجود مطابقت دهید. در صورت وجود نسخه جدید، آن را دانلود کرده و اجرا کنید تا تمامی اطلاعات قبلی پاک شده و اطلاعات جدید روی BIOS نوشته شود.

اما پیش از به روزرسانی حتما اطمینان حاصل کنید که از یک منبع انرژی پشتیبان برای رایانه برخوردارید تا در صورت قطعی احتمالی برق، روند به روزرسانی متوقف نشود. در غیر این صورت، اطلاعات BIOS ناتمام نوشته خواهد شد و برای نجات سیستم خود باید آن را راهی تعمیرگاه کنید.

اختصاص کلید میانبر برای قطع و وصل سریع صدا در کامپیوتر

بسیاری از صفحه‌کلیدهای امروزی کلیدهایی را برای افزایش یا کاهش شدت صوت و قطع و وصل سریع صدا در اختیار شما قرار می‌دهند، اما همچنان کاربرانی وجود دارند که صفحه‌کلیدشان از این قابلیت پشتیبانی نمی‌کند و به‌دلایلی همچون از کار افتادن کلیدهای مالتی‌مدیا روی صفحه‌کلید خود قادر به استفاده از این قابلیت نیستند.

دلایل بسیاری وجود دارد که ممکن است بخواهید در کم‌ترین زمان ممکن صدای پخش شده در رایانه را قطع یا دوباره وصل کنید. در این شرایط چنانچه صفحه‌کلید شما از کلید قطع (Mute) یا پخش مجدد (Unmute) پشتیبانی نکند، می‌توانید از ترفندی که آموزش خواهیم داد کمک بگیرید. به‌ کمک این ترفند می‌توانید با استفاده از هر صفحه‌کلید، یک کلید میانبر به قطع و وصل صدا اختصاص دهید تا با فشار آن، به‌سرعت عملیات پخش صدا متوقف شود یا ادامه یابد.

نکته: این روش در سیستم‌عامل ویندوز قابل استفاده است.
1 ـ به لینک زیر مراجعه کرده و فایل Muter.exe را در محلی دلخواه از هارد‌دیسک رایانه خود ذخیره کنید:

http://jjo.ir/hSXhRF

2 ـ به محل ذخیره‌سازی فایل دانلود شده روی هارد‌دیسک بروید و پس از انتخاب فایل موردنظر و کلیک راست ماوس روی آن گزینه‌ Copy را انتخاب کنید.

3 ـ به دسکتاپ ویندوز مراجعه کرده و پس از کلیک راست ماوس، گزینه‌ Paste Shortcut را کلیک کنید تا میانبری از فایل اجرایی این ابزار در دسکتاپ ایجاد شود.

4 ـ اکنون روی فایل میانبر کلیک راست کرده و گزینه‌ Properties را انتخاب کنید.

5 ـ به تب Shortcut بروید و نشانگر ماوس خود را در کادر مقابل Shortcut key قرار دهید.

6 ـ کلیدی را به‌دلخواه فشار دهید تا به‌عنوان کلید میانبر برای عملیات قطع یا وصل صدا اختصاص داده شود. توجه داشته باشید این کلید نباید پیش از این به‌عنوان میانبر برای ابزارهای دیگر انتخاب شده باشد. (به‌عنوان مثال کلید F1 میانبری برای دسترسی به ابزار کمک در ویندوز است، اما کلید F7 در بیشتر موارد به ابزار خاصی اختصاص ندارد)

7 ـ با کلیک روی Apply, Ok تغییرات را ذخیره کرده و با فشار کلید میانبر اختصاص یافته در مرحله 6، نتیجه کار را مشاهده کنید.

نکته: شما می‌توانید ضمن کلیک راست روی میانبر این ابزار در دسکتاپ و مراجعه به بخش Properties و انتخاب تب General علامت چک‌مارک کنار گزینه‌ Hidden را فعال کنید تا آیکون برنامه پنهان شده و از روی دسکتاپ رایانه شما حذف شود.

موبایل چه بلایی سر گردن تان می آورد؟
نتایج پژوهشی تازه نشان می‌دهد که سر خم کردن و نگاه کردن به پایین برای کار کردن با تلفن همراه معادل وزنه‌ای 27 کیلوگرمی روی گردن شما نیرو وارد می‌کند. این نیرو مشابه این است که یک مورچه‌خوار غول‌پیکر یا چهار توپ بزرگ بولینگ از گردنتان آویزان شده باشد؛ تازه شما چندین بار در روز دارید این کار را انجام می‌دهید.

ما انسان‌های امروزی به‌طور متوسط حدود 4 ساعت از شبانه‌روز را به پایین نگاه می‌کنیم تا موبایل خود را چک کنیم یا چیزی را بخوانیم. این کار معادل 1400 ساعت فشار اضافی در سال روی ستون فقرات گردنی (بخشی از گردن که درست بالای شانه‌ها قرار دارد) است. پژوهشی جدید نشان می‌دهد که هر وقت این کار را انجام می‌دهیم، معادل وزن 27 کیلوگرم نیرو به گردن‌های خود وارد می‌کنیم. این مقدار نیرو با وزن 4 توپ بولینگ یا کودکی هشت‌ساله برابری می‌کند. از همه بدتر این‌که هنوز نمی‌دانیم تأثیرات درازمدت این کار چه خواهد بود.

 این پژوهش به رهبری کنت هانسراج، جراح ارشد ستون فقرات و ارتوپدی در مرکز توان‌بخشی و جراحی نخاع نیویورک انجام شد که از مدل سه‌بعدی ستون فقرات برای اندازه‌گیری تأثیرات کشش ثابت سر به سمت پایین برای چک کردن تلفن همراه استفاده کرده بود. به دلیل اینکه سر با وزن 5.5 کیلوگرم بسیار سنگین است، وقتی‌که برای مدت طولانی به پایین نگاه می‌کنیم، گشتاور زیادی روی گردن اعمال می‌کنیم. گروه هانسراج برای نمایش شهودی اثر این گشتاور، آن را با آویزان کردن وزنه‌ای از گردن شبیه‌سازی کرد و با نتایج غیرمنتظره‌ای روبرو شد.

هانسراج در ژورنال Surgical Technology International گزارش می‌دهد: «وقتی که سر به سمت جلو خم می‌شود، این نیروها برای 15 درجه شیب به اندازه 12 کیلوگرم، برای 30 درجه به اندازه 18 کیلوگرم، در 45 درجه به اندازه 22 کیلوگرم و در 60 درجه، 27 کیلوگرم خواهند بود. وقتی که زاویه سر روبه‌جلو تغییر می‌کند، وزن مشاهده‌شده توسط ستون فقرات به میزان چشمگیری افزایش می‌یابد. این فشارها ممکن است منجر به سایش، پاره شدن و آسیب گردن شده و حتی شاید هم به جراحی ختم شود».

اما این بدان معنی نیست که تلفن خود را به بیرون از پنجره پرتاب و استفاده از ابزارهای الکترونیکی را برای همیشه فراموش کنید، فقط کافی است نترسید و بر خود مسلط باشید. یک فیزیوتراپ اهل سیدنی به نام تیمر سابت می‌گوید که درد گردن علاوه بر استفاده از تلفن همراه می‌تواند به خاطر مجموعه‌ای از عوامل، همچون سن، جنسیت، نوع کار و استرس‌ها هم باشد.
او می‌گوید: «از یک چشم‌انداز مطلقاً فیزیکی، یافته‌های پژوهش اخیر منطقی به نظر می‌رسد، ولی حال می‌دانیم که درد چندبعدی است. مجموعه رو به افزایشی از داده‌ها در مورد اختلال‌های ژنتیکی، ویژگی‌های رفتاری و احوال شخصی و همچنین محیط فیزیکی وجود دارد که ارتباطشان با درد گردن کشف شده است».
هانسراج اذعان می‌کند که منطقی نیست انتظار داشته باشیم همه مردم گوشی‌هایشان را کنار بگذارند تا ستون فقراتشان را نجات دهند، ولی می‌گوید که صرف آگاهی از مشکل و تلاش برای اصلاح نحوه در دست گرفتن گوشی، می‌تواند در درازمدت مفید باشد.

آموزش حذف پوشه های مجموعه Library در پنجره This PC

هنگامی که پنجره This PC یا به اصطلاح "My Computer" را در ویندوز ۱۰ باز می کنید، به غیر از فهرست درایور های هارد دیسک و دیسک نوری یکسری پوشه های دیگر به عنوان مجموعه Library که شامل پوشه های Desktop , Documents , Downloads و … هستند نیز مشاهده می کنید.

وجود این پوشه ها می توانید دسترسی شما را به مکان های مورد نظر آسان کند، اما اگر فکر می کنید که وجود پوشه های مجموعه Library جز شلوغ کردن محیط This PC کاربرد دیگری ندارند، برای حذف این پوشه ها در ادامه با ترفندها همراه باشید.

برای حذف پوشه های مجموعه Library از محیط This PC، روش های متعددی وجود دارد که راحت ترین این روش ها استفاده از یک ابزار کم حجم به اسم This PC Tweaker می باشد.

برنامه This PC Tweaker این امکان را به شما می دهد که تنها با چند کلیک ساده پوشه های مذکور را حذف کنید. همچنین با استفاده از همین برنامه می توانید دیگر پوشه های کامپیوتر خود را اضافه کرده و یا تنظیمات را به حالت اولیه بازگردانی کنید.

برای شروع کار، ابتدا This PC Tweaker را دانلود کنید.
سپس فایل دریافت شده را از حالت فشرده خارج کرده و بسته به نوع ویندوز خود برنامه This PC Tweaker را اجرا کنید.

اکنون در برنامه، پوشه های مجموعه Library را انتخاب کرده و برای.حذف بر روی گزینه Remove Selected کلیک کنید.

ترفندهای ویندوز 10

با انجام عمل بالا، پوشه های مورد نظر حذف خواهند شد و محیط This PC شما به صورت زیر نمایش داده می شود.

نکات برنامه This PC Tweaker:
۱- برای بازگردانی تنظیمات به حالت اولیه.گزینه Restore Defaults را انتخاب کنید.

۲- برای افزودن پوشه های دیگر به محیط This PC از گزینه Add Custom Folder استفاده کنید.