قابلیت BitLocker To Go که در ویندوز 7 ارائه شده قابلیتی فوق العاده جذاب و کارآمد بوده با استفاده از این قابلیت ویندوز سون شما می توانید داده های خود را که در ابزار قابل حمل ذخیره کرده اید رمز دار کنید در این اموزش نحوه رمز دار کردن(پسورد گذاری) درایو فلش خود را توسط این قابلیت، نحوه اینکه آیا داده ها رمز دار شده اند و این که رمز را از درایو پاک کنید خواهید آموخت.

رمز دار کردن درایو فلش
برای رمز دار کردن درایو فلش خود اعمال زیر را انجام دهید

1-فلش خود را به کامپیوتر متصل کنید.

2-بر روی کلید شروع (start) کلیک کنید و BitLocker را تایپ کنید سپس بر روی BitLocker Drive Encryption کلیک کنید.

3-در مرحله بعد بر روی Turn On BitLocker کلیک کنید.

4-اگر درایو فلش شما سازگاری داشته باشد BitLocker ان را برای رمز گذاری اماده می نماید.

5- رمز را انتخاب کنید و بر روی next کلیک کنید.

6-یکی از دو گزینه را انتخاب کنید اگر بعدها رمز عبور خود را فراموش کردید می توانید با استفاده از کلید بازیافت ( recovery key) ان را باز گردانید. گزینه ی اول کلید بازیافت را در یک فایل ذخیره میکند و گزینه ی دوم یک پرینت از ان می گیرد.

7-بر روی next کلیک کنید.

8-تنظیمات انتخابی و رمز عبور خود را تایید کنید و بر روی start encrypting کلیک کنید.

9-درایو شما هم اکنون رمز دار شد.

نکته: اگر حجم درایو شما زیاد باشد ممکن است مدتی طول بکشد

بررسی رمز دار شدن فلش
حالا برای اینکه ببیند ایا واقعا رمزدار شد و میشه بهش اعتماد کرد کافیه فلش خودتون را از کامپیوتر جدا کنید و روی یک کامپیوتر دیگه که ویندوزی غیز از سون داره و باید از ویستا سرویس پک یک (SP1 ) یا ایکس پی سرویس پک سه (SP3)یا ورژنهای بالاتر داره وصل کنید چون ویندوز های قدیمی درایو رمز دار شده را یک درایو فرمت نشده می شناسند خوب حالا برید و فایلهاتونو باز کنید اگر از شما رمز عبور خواست پس میشه بهش اعتماد کرد اگر با کلیک روی فلش فایل bitlocker را مشاهده کردید یعنی bitlocker روی اون سیستم نصب نیست و نمیشه روی این سیستم تست کرد.

برداشتن رمز از روی فلش
1-فلش را به کامپیوتر وصل کنید.

2-بر روی کلید شروع (start) کلیک کنید و BitLocker را تایپ کنید سپس بر روی BitLocker Drive Encryption کلیک کنید.

3-در مرحله بعد بر روی Turn Off BitLocker کلیک کنید و بعد بر روی Decrypt Drive کلیک کنید

یکی از مهم‌ترین بخش‌های عکاسی،‌دانستن عبارت‌های رایجی است که در آن به وفور کاربرد داشته و مورد استفاده قرار می‌گیرند:

نوردهی

نوردهی به مفهوم میزان نوری است که بر روی فیلم یا حسگر ثبت می‌شود. برای ثبت منظره‌ای که در پیش رو دارید باید مقدار درستی از نور را وارد دوربین کنید،‌اگر در نور روز بخواهید عکسی به ثبت برسانید درحالی‌که میزان ورودی نور به شدت زیاد است و حساسیت نیز بر روی عدد بالایی تنظیم شده است،‌تصویر نهایی منظره‌ای بسیار درخشان و غیرطبیعی خواهد بود. از سویی دیگر بستن دریچه دیافراگم برای ورود نور و کاهش دادن حساسیت و کاستن سرعت شاتر منجر به ایجاد عکسی تاریک خواهد شد. کلیدی‌ترین ترفند در عکاسی تنظیم دقیق سرعت شاتر، دریچه دیافراگم و حساسیت فیلم یا حسگر است.

یکی از راهکارهای متفاوت برای تنظیم نوردهی، براکتینگ نامیده می‌شود. برای تنظیم نور عکس به صورت دستی در این شیوه باید سرعت شاتر، دیافراگم و حساسیت دوربین را به اندازه‌ای که فکر می‌کنید مناسب است تنظیم کنید و سپس از موضوع عکاسی کنید. سپس تنظیمات را به گونه‌ای تغییر دهید که میزان نوردهی کمی کاهش پیدا کند و دوباره عکاسی کنید. دفعه بعد میزان نوردهی را کمی بیشتر از عکس اول کرده و بازهم عکاسی کنید. انتخاب میانگینی از تنظیمات این سه عکس، می‌توانند به شما نشان دهند که چه نوری برای عکاسی از موضوع مناسب است. این تکنیک در بسیاری از دوربین‌های دیجیتال امروزی وجود دارند و دوربین به صورت خودکار این سه عکس را در سه نوردهی متفاوت به ثبت می‌رساند.

دیافراگم/ضریب اف

این دو عبارت وابستگی بسیار نزدیکی به یکدیگر دارند. دیافراگم به دریچه‌ای بر روی لنز گفته می‌شود که در زمان ثبت عکس نور از میان آن عبور می‌کند. واضح است بزرگتر بودن دیافراگم منجر به عبور مقدار نور بیشتری خواهد شد. ضریب اف نیز اصطلاحی است که عکاسان درهنگام صحبت درباره ابعاد مختلف دیافراگم از آن استفاده می‌کنند. ضریب اف معمولا به شکل f/8 یا f/22 مشخص می‌شود. اعداد مقابل اف می‌توانند از یک تا 128 تنوع داشته باشند و تنها چند لنز محدود هستند که از f/0.95 برخوردارند. هرچه ضریب اف بالاتر باشد، یعنی دیافراگم لنز کوچکتر است و نور کمتری از خود عبور می‌دهد. ضریب اف معمولا بر اساس شاخصی استاندارد تعیین می‌شود که بر اساس آن هر افزایش نمایانگر دیافراگمی است که به نیمی از مقدار عدد ارائه شده اجازه عبور نور خواهد داد. برای مثال ضریب اف هشت لنز دوربین نیم برابر کمتر از ضریب اف 5.6 اجازه عبور نور به درون دوربین خواهد داد. مقادیر استاندارد ضریب اف به این ترتیبند:

f/1, f/1.4, f/2, f/2.8, f/4, f/5.6, f/8, f/11, f/16, f/22, f/32, f/45, f/64, f/90, f/128

دریچه دیافراگم از اهمیت بالایی برخوردار است زیرا عکاسی تماما بر اساس تغییر دادن در نور است. ضریب اف متناسب با شرایط نوری مختلف در کیفیت عکس نهایی نقش مهمی به عهده دارد. ضریب اف همچنین در ایجاد عمق میدان و ایجاد اثرات هنری بر روی عکس نیز تاثیرگذار است.

فلش

فلش منبع نوری مهمی در محیط‌های کم نور یا موقعیت‌های غیر‌منتظره به شمار می‌رود. با این‌همه این منبع نوری محدودیت‌های فراوانی دارد که حتی در زمان عکاسی خانوادگی نیز به راحتی می‌توان متوجه این محدودیت‌ها شد. استفاده از فلش منجر به درخشان شدن موضوع پیش‌زمینه و ایجاد سایه‌های شدید در پشت موضوع خواهد شد و همین موضوع عکاسان زیادی را بر آن داشته تا درحد ممکن از نور محیط برای عکاسی استفاده کنند. با این‌همه اگر در شرایطی قرار داشته باشید که تنها منبع نوری قابل قبول فلش دوربین باشد، راهکارهایی برای کاستن محدودیت‌های فلش وجود دارد. دور شدن از موضوع تا حد قابل قبول، زوم کردن بر روی موضوع، چسباندن تکه‌ای دستمال کاغذی بر روی فلش برای نرم کردن نور آن، کم کردن شدت نور فلش با استفاده از تنظیمات دوربین، و در نهایت قرار دادن انگشت بر روی فلش از جمله این تکنیک‌ها است. البته عکاسان حرفه‌ای تکنیک‌های بهتری برای استفاده از فلش را مورد استفاده قرار می‌دهند، برای مثال از فلش‌های راه دور استفاده می‌کنند و یا بازتاب نور فلش را برای عکاسی به کار می‌گیرند و یا از فلش برای ثابت کردن موضوع در میان عکسی که از مدن نورپردازی بالایی برخوردار است استفاده می‌‌کنند.

عمق میدان

تصاویر زیادی وجود دارند که در آنها موضوع پیش‌زمینه از نهایت وضوح برخوردار است اما پس‌زمینه کاملا کدر و مبهم است. این تصاویر محصول محدودیت‌های دوربین‌ها در زمینه عمق میدان است. عمق میدان می‌تواند محدوده‌ای از بسیار باریک تا بی‌نهایت داشته‌باشد. ابتدایی‌ترین بخش دوربین که بر روی عمق میدان تاثیرگذار است،‌دیافراگم است. هرچه دیافراگم بازتر باشد و ضریب اف آن کوچکتر باشد عمق میدان باریک‌تر خواهد شد، در مقابل کوچکتر بودن دیافراگم و بالا بودن ضریب اف منجر به افزایش محدوده عمق میدان خواهد شد. فاصله کانونی نیز از دیگر موارد تاثیرگذار بر روی عمق میدان است. فاصله کانونی می‌تواند نوع لنز مورد استفاده و فاصله موضوع تا دوربین را مشخص سازد. موضوع‌های نزدیکتر از عمق میدان کمتر و موضوع‌های دور از عمق میدان بزرگتری برخوردار خواهند بود. محاسبه عمق میدان کار پیچیده‌ای است که به افرادی که علاقه‌ای به ریاضیات ندارند،‌انجام آن توصیه نمی‌شود. این افراد بهتر است بر روی تنظیمات دیافراگم دوربین خود مسلط شوند تا بتوانند به راحتی به عمق میدان مورد نظر دست پیدا کنند.

فوکوس

فوکوس نتیجه عملکرد لنز دوربین و تنظیمات دیافراگم است. موضوعی که فوکوس باشد،‌واضح و شفاف خواهد بود و موضوعی که فوکوس نباشد کدر و تار دیده خواهد شد. عکاسان برای تنظیم فوکوس راه‌های متعددی می‌شناسند. برخی استفاده از فوکوس دستی با استفاده از حلقه فوکوس لنز را ترجیح می‌دهند. فوکوس خودکار سیستمی است که دوربین‌های دیجیتال همگی به آن مجهزند. در این سیستم حسگرهای دوربین موضوع را ردیابی کرده و موتورهای لنز به شکل خودکار لنز را بر روی موضوع فوکوس می‌کنند. فوکوس خودکار بسیار ساده است اما از محدودیت‌هایی برخوردار است که از آن جمله می‌توان به دشواری در فوکوس کردن بر روی چند موضوع که در فواصل مختلف در کنار یکدیگر قرار گرفته‌اند و یا فوکوس کردن بر روی موضوعات متحرک اشاره کرد. دوربین‌هایی وجود دارند که از فوکوس خودکار متوالی برخوردارند و به صورت پی‌در‌پی بر روی موضوعات متحرک مختلف فوکوس می‌کنند. درصورتی که دوربین شما از این نوع نیست می‌توانید فوکوس دوربین خود را بر روی فاصله‌ای خاص تنظیم کرده و زمانی که موضوع به آن فاصله رسید،‌از آن عکسبرداری کنید. همچنین می‌توانید فوکوس خودکار دوربین خود را نیز فریب دهید، بر روی موضوعی در فاصله‌ای خاص فوکوس کرده و بلافاصله دوربین را بر روی موضوع مورد نظرتان در همان فاصله حرکت دهید.

عدد حساسیت یا ISO

عدد حساسیت محاسبه میزان حساسیت در مقابل نور است. این عدد در اصل به میزان حساسیت نوری انواع مختلف فیلم‌های عکاسی اختصاص داشت و استاندارد‌های محاسباتی توسط سازمان بین‌المللی استاندارد یا ISO تعیین می‌شدند و نام عدد حساسیت نیز از همین‌جا برگرفته شده‌است. در دوربین‌های فیلمی،‌برای تغییر حساسیت باید نوع فیلم تغییر داده می‌شد. دوربین‌های دیجیتال به عکاس اجازه می‌دهد که حساسیت را از طریق لیست تنظیمات دوربین تغییر داده و حساسیت حسگرهای دوربین را متناسب با شرایط تغییر دهد. عکاسان حساسیت را سرعت فیلم یا حسگر می‌دانند. زمانی که سرعت بالا باشد، در زمانی مشخص میزان بیشتری از نور به نسبت حساسیت پایین، توسط حسگر حس خواهد شد. عدد حساسیت بر خلاف دیافراگم روندی مستقیم دارد و با بالارفتن عدد،‌سرعت نیز افزایش پیدا خواهد کرد. بالا بردن عدد حساسیت منجر به افزایش پارازیت‌های تصویری می‌شود که در دوربین‌های فیلمی گرین و در دوربین‌های دیجیتال پیکسل نامیده می‌شوند.

لنز

لنز تقریبا مهم‌ترین بخش دوربین به شمار می‌رود، زیرا عکاسی بدون نور معنی ندارد و نور نیز از طریق لنز وارد دوربین می‌شود. در دوربین‌های ارزان‌قیمت‌تر لنز درون دوربین جاسازی شده‌است. دوربین‌های تک لنزی انعکاسی یا SLR از لنزهای قابل تعویض برخوردارند. بدنه دوربین از حلقه‌ای فلزی برخوردار است که لنز به آن متصل می‌شود. این اتصال، اتصال الکترونیکی نیز در پی دارد و به این شکل بدنه می‌تواند فوکوس و کنترل موتورهای زوم لنز را نیز به عهده بگیرد.

یکی از کلیدی‌ترین نکات برای انتخاب یک لنز فاصله کانونی آن است که معمولا به طول لنز نیز اشاره دارد و به میلیمتر بیان می‌شود. یک لنز 50 میلیمتری برای عکاسی از موضوعاتی که در فاصله 10 تا 20 متری قرار دارند مناسب است. لنزهای واید از فاصله کانونی کوتاه‌تری برخوردارند و می‌توان با استفاده از آنها از مناظر وسیع و یا موضوعات بزرگی که در نزدیکی دوربین قرار دارند، عکاسی کرد.لنزهای تله که فاصله کانونی آنها بالای چند صد میلیمتر است درحقیقت تلسکوپ‌هایی هستند که بر روی دوربین بسته می‌شوند. این لنزها موضوعات دور را نزدیک نشان می‌دهند اما از عمق میدان محدودی برخوردارند. لنزهای زوم نیز از فاصله کانونی متغییری برخوردارند،‌ اما به یاد داشته باشید که هرگز از زوم دیجیتال استفاده نکنید،‌زیرا دوربین برای بزرگ نشان دادن موضوع پیکسل‌ها را بزرگتر می‌کند و این کار کیفیت تصویر را از بین می‌برد.

سرعت شاتر

سومین بخش محاسبات نوردهی به سرعت شاتر بستگی دارد و نشان می‌دهد پرده شاتر برای چه مدتی برای عبور کردن نور از میان آن،‌باز باقی می‌ماند. سرعت شاتر را به شکل بخش‌هایی از ثانیه بیان می‌کنند. سرعت پایین شاتر منجر به سوختن و یا روشن شدن بیش از اندازه عکس خواهد شد زیرا در تمامی مدتی که شاتر باز است،‌نور درحال تابیده شدن به درون حسگرهای دوربین است و اگر در این مدت دوربین تکان بخورد تصویر کدر خواهد شد. تصاویری که از آسمان شب گرفته می‌شود درحالی‌که ستاره‌ها خطوط مدوری در آسمان ایجاد کرده‌اند،‌همگی حاصل سرعت پایین شاتر بوده‌اند. استفاده از سه پایه می‌تواند از خطر کدر شدن تصاویر در این شرایط جلوگیری کند.

تعادل سفیدی یا وایت بالانس

این توانایی دوربین، تفاوت بسیار جالب میان چشم انسان و دوربین را آشکار می‌کند: چشم از آنجایی که با مغز در ارتباط است،‌در هر نوری رنگ سفید را سفید می‌بیند. اما از آنجایی که دوربین از چنین مغری برخوردار نیست،‌باید آن را مجبور کرد تا رنگ سفید را تشخیص دهد. تنظیم وایت‌بالانس دوربین می‌تواند نقص بی‌مغز بودن دوربین را جبران کند. این گزینه می‌تواند به دوربین نشان دهد که تمامی شرایط نوری لوزما سفید نیستند، نورهای داخلی اغلب به زردی متمایلند و نورهای فلورسانت به آبی. حتی نور طبیعی نیز کمی آبی‌تر از آن چیزی هستند که دیده می‌شوند.

پردازش پس از عکاسی

پس از عکاسی با دوربین دیجیتال،‌کار عکاس به پایان نرسیده است. شاید فوتوشاپ یکی از رایج‌ترین نرم‌افزارهای ویرایش عکس باشد اما ده‌ها نرم‌افزار دیگر نیز برای بهبود و تغییر عکسهای دیجیتال وجود دارند. عکاسان آماتور می‌توانند از این نرم‌افزارها برای تنظیم نور،‌تضاد و بالانس رنگ عکسها استفاده کنند و ضعف‌های احتمالی عکسهای خود را جبران کنند. همچنین می‌توان از این برنامه‌ها برای ایجاد تصاویر تلفیقی و ترکیبی استفاده کرد.

خطای موقع اتصال گوشی به کامپیوتر

آیا تاکنون برای شما پیش امده که به هنگام نصب دستگاه های usb به سیستم خطایی با عنوان USB device not recognized مشاهده کنید و موفق به نصب دستگاه خود نظیر دوربین، گوشی، فلش و … نشوید؟

آموزش رفع خطای USB Device Not Recognized

USB Device Not Recognized؛ پیغامی بسیار آزاردهنده که مطمئناً خیلی از افراد با آن روبرو شده ‏اند.این پیغام که در هنگام کار کردن با ویندوز در معرض دید قرار می‏ گیرد، نشان‏ دهنده ‏ی آن است که یکی از پورت‏هایی که به ‏تازگی استفاده شده، بصورت کامل توسط کامپیوتر و سیستم‏ عامل شناخته نشده و ممکن است بطور ناقص کار کند. خوب، قطعاً اولین واکنشی که باید توسط یک کاربر صورت پذیرد، اطمینان از سالم بودن دستگاهی است که قصد برقراری ارتباط با کامپیوتر را دارد.

راه حل، بسیار بسیار ساده بوده و هیچ نیازی به Un-Install کردن درایور دستگاه، اعمال تغییرات در رجیستری و… نیست! فقط و فقط کامپیوتر خود را از منبع برق جدا کنید! دقت کنید که خاموش کردن به تنهایی چاره ‏ساز نیست؛ کامپیوترهای مدرن اگرچه در ظاهر خاموش می‏شوند، اما در واقع هنوز MotherBoard در حال استفاده از منبع برق می‏باشد.

البته لازم به ذکر است که بدلیل آنکه MotherBoard -همانطور که از نامش هم پیداست- محلی است که تمامی قطعات سخت‏ افزاری به آن متصل می‏شوند که پورت‏های USB هم یکی از آن‏هاست، بعضی مواقع نیاز دارد که خاموش-روشن شود. (اصطلاحاً reboot شود.) درواقع این reboot شدن، باعث می‏شود که Micro-Processor، درایوهای لازم را از نو اجرا کند و پورت‏های USB مجدداً شروع بکار کنند.

پس برای جمع‏ بندی، کافیست که کامپیوتر خود را خاموش کرده، اگر سیستم شما از نوع Desktop PC است، آن را از پریز برق جدا کنید و اگر از نوع Laptop است، علاوه بر جدا سازی از پریز برق (درصورت اتصال،) حتی باطری آن را نیز از دستگاه جدا کرده و مجدداً وصل نمایید. سپس مجدداً سیستم را راه ‏اندازی کنید و متوجه خواهید شد که مشکل کاملاً حل شده است.

نوارهای کاست قدیمی را به ‌یاد می‌آورید؟ پایین این کاست‌ها یک تکه پلاستیکی قابل شکستن وجود داشت که با شکاندن آن، قابلیت ضبط مجدد روی نوار از بین می‌رفت و به‌این ترتیب شما می‌توانستید از ضبط احتمالی روی آن جلوگیری کنید.

امروزه حافظه‌های فلش و کارت‌های حافظه جای نوارهای کاست را گرفته است و کاربران بسیاری اطلاعات خود را روی این حافظه‌ها ذخیره می‌کنند. برخی از این حافظه‌ها همچون نوارهای کاست مجهز به یک کلید کوچک برای قفل کردن قابلیت نوشتن یا پاک‌کردن اطلاعات از روی حافظه بوده و برخی دیگر نیز از این قابلیت بی‌بهره هستند.

یکی از مشکلاتی که برای کاربران این حافظه‌ها پیش می‌آید، قفل شدن حافظه فلش یا کارت حافظه است! در این شرایط اگر حافظه فلش یا کارت حافظه مجهز به کلید قفل باشد، تنها کاری که ‌باید انجام شود، تغییر وضعیت کلید قفل به حالت باز است، اما گاهی اوقات حافظه فلش یا کارت حافظه‌ای قفل می‌شود که هیچ کلیدی برای قفل شدن روی آن وجود ندارد!

اگر شما نیز هنگام کپی‌کردن اطلاعات جدید در حافظه فلش یا کارت حافظه، پیغام قفل بودن حافظه را مشاهده می‌کنید و قادر به فرمت کردن حافظه مورد استفاده نیستید، می‌توانید با استفاده ازاین روش‌ها نسبت به رفع مشکل و باز کردن قفل حافظه اقدام کنید:

توجه: روش‌های متفاوتی وجود دارد، اما هیچ تضمینی برای رفع مشکل توسط این روش‌ها وجود ندارد و ممکن است حافظه فلش یا کارت حافظه شما صدمه دیده یا شکسته باشد که در این‌صورت هیچ روش و نرم‌افزاری قادر به رفع خرابی آن نخواهد بود و تنها راه حل خریدن یک حافظه جدید است.

بازکردن قفل فلش از رجیستری
همان‌طور که گفتیم در صورتی‌که حافظه فلش شما صدمه دیده باشد، قادر به رفع مشکل نخواهید بود اما در بیشتر موارد مشکل از حافظه فلش نیست و سیستم‌عامل به دلایل گوناگونی درایو مربوط به حافظه را قفل می‌کند! برای رفع این مشکل می‌توانید از رجیستری ویندوز کمک بگیرید و طبق مراحل زیر عمل کنید:

1ـ روی گوی استارت کلیک کرده و پس از وارد کردن عبارت Regedit.exe در کادر جستجو کلید اینتر را فشار دهید.

2ـ مسیر زیر را در رجیستری دنبال کنید:

HKEY_LOCAL_MACHINE|SYSTEM|CurrentControlSet|Control|StorageDevicePolicies

نکته: چنانچه گزینه‌StorageDevicePolicies را پیدا نمی‌کنید ‌باید با کلیک راست روی پوشه‌ Control و مراجعه به منوی new، گزینه‌ Key را انتخاب کرده و با دقت نام StorageDevicePolicies را به کلید جدید اختصاص دهید.

3ـ از ستون سمت راست روی گزینه‌ WriteProtect دوبار کلیک کرده و مقدار آن را از یک به صفر تغییر دهید.

نکته: چنانچه این گزینه را مشاهده نمی‌کنید، پس از انتخاب پوشه‌ StorageDevicePolicies در بخش خالی از سمت راست صفحه رجیستری، کلیک راست ماوس را فشار داده و پس از انتخاب گزینه‌ New، روی DWORD کلیک کنید. در انتها نام WriteProtect را به گزینه‌ ایجاد شده اختصاص داده و با دوبار کلیک روی آن مقدار آن را به صفر تغییر دهید.

4ـ رجیستری را ببندید، رایانه را دوباره راه‌اندازی کنید و پس از اتصال مجدد حافظه فلش یا کارت حافظه سعی کنید آن را فرمت کنید. چنانچه مشکل از سیستم‌عامل بوده باشد، براحتی می‌توانید این کار را انجام دهید و پیغام قفل بودن درایو برای شما به‌نمایش درنخواهد آمد.

بازکردن قفل فلش با Diskpart
1ـ حافظه فلش خود را به رایانه وصل کرده و پس از کلیک روی گوی استارت در کادر جستجو عبارت cmd.exe را تایپ کنید.

توجه: در ویندوز اکس‌پی ‌باید عبارت فوق را در کادر Run وارد کنید و در ویندوزهای 7 و 8 نیز ممکن است نیازمند اجرای ابزار Command Prompt با سطح دسترسی Administrator باشید)

2ـ در ادامه هریک از فرمان‌های زیر را در خط فرمان وارد کرده و در انتهای هر فرمان کلید اینتر را فشار دهید:

Diskpart
list disk
select disk x

نکته مهم: در دستور فوق، عبارت x نشان‌دهنده شماره درایو اختصاص یافته به حافظه فلش است که باتوجه به فهرست به‌نمایش درآمده از دیسک‌های موجود، ‌باید آن را به شماره درایو حافظه فلش تغییر دهید.

attributes disk clear readonly
clean
create partition primary
format fs=fat32
exit

3ـ چنانچه همه مراحل با موفقیت پیش رفته باشد، اکنون فلش شما فرمت شده و می‌توانید همچون گذشته از آن استفاده کنید.