راستش را بخواهید دیدگاه بسیاری از کاربران درباره لینوکس درست است. به صورت واضح‌تر کلمه "Linux" زمانی که تنها به کار برده شود تنها به هسته سیستم عامل اطلاق می‌شود، در حالی که GNU/Linux در واقع کل سیستم عامل است که شامل هسته لینوکس و ابزار گنو می‌شود.

اگر شما مجموعه‌ای از نرم‌افزار‌ها را در کنار برخی از ابزار‌ها قرار دهید که بتوان همه آن‌ها را با یکدیگر مدیریت کرد، اکنون شما یک توزیع مانند اوبونتو دارید.

تعداد زیادی اجزاهای نرم‌افزاری مخصوص وجود دارند که می‌توانند در کنار یکدیگر سیستم عاملی مانند لینوکس را بسازند. البته که این اجزاهای نرم‌افزاری مخصوص باید در کنار یکدیگر سازگاری داشته باشند تا نتیجه صحیح و کارآمد بدست آید.

سیستم عامل چیست؟ توزیع چیست؟

سیستم عامل را می‌توان به عنوان نرم‌افزاری که می‌تواند امکان اجرای اپلیکیشن‌ها بر روی سخت افزار را فعال کند تعریف کرد. سیستم عامل از چندین لایه مختلف تشکیل شده است. در مرکز این لایه‌ها هسته قرار دارد که با درایور‌های خود می‌تواند در ارتباط مستقیم با سخت افزار قرار گیرد و به دیگر نرم‌افزار‌ها نیز اجازه استفاده از سخت‌افزار را بدهد.

در ابتدا، فقط فایل‌ها و راهی برای نصب و استفاده از آن‌ها روی کامپیوتر نیاز بود. پس از آن توزیع‌های مختلف لینوکس به مدیریت پکیج‌ها، ابزار‌های بروزرسانی و تنظیمات رابط کاربری گرافیکی مجهز شدند. در لایه زیری پوسته هر توزیع همچنان همگی از هسته لینوکس استفاده می‌کنند.در لایه‌های بالایی هسته بخشی وجود دارد که مدیریت دستگاه‌های ورودی (مانند فلش، هارد درایو و...)، شبکه‌ها، صدا و ویدیو‌ها را انجام می‌دهد. احتمالا بسیاری از ما دوست داریم بدانیم که در آن هسته چه اتفاق‌هایی در حال رخ دادن است. اگر کمی به ترکیب دو کلمه «توزیع + لینوکس» توجه کنیم، مشخص است که این نام را در کنار هم به یک نسخه از سیستم عامل برپایه لینوکس با نرم‌افزاری‌های مخصوص به خود اشاره می‌کند.

هسته لینوکس چیست؟

لینوکس هسته یا همان قلب سیستم شما است، اما از چه چیز‌هایی تشکیل شده است؟ هسته رابط نرم‌افزاری برای سخت‌افزار کامپیوتر است. هسته با پردازشگر مرکزی (CPU)، حافظه و دیگر اجزای پشتی نرم‌افزار‌های در حال اجرای کامپیوتر ارتباط برقرار می‌کند. در واقع هسته پایین‌ترین مرحله از اجزای نرم‌افزای سیستم است که البته از اهمیت بسیار بالایی نیز برخوردار است. اهمیت کرنل به قدری بالاست که اگر مشکلی برای آن پیش آید، هر قطعه نرم‌افزاری در حال اجرای روی کامپیوتر نیز دچار مشکل خواهد شد.

هسته لینوکس، یک هسته‌ی یک پارچه است که همه سرویس‌های اصلی سیستم عامل را درون خود اجرا می‌کند. مدل جایگزین این هسته، میکروکرنل است که بسیاری از کار‌ها را فرآیند‌های خارجی انجام می‌دهند و هسته تنها کمی بیشتر از هماهنگی‌ها را انجام می‌دهد.

در حالی که هسته‌های یکپارچه در روزهای ابتدایی که کاربران برای سخت‌افزار خود هسته را کامپایل می‌کردند، بسیار خوب عمل می‌کردند اما این روزها ترکیب‌های زیادی از سخت‌افزار‌ها وجود دارد که ساخت آن‌ها به درون یک هسته نتیجه‌ای جز ساخت یک فایل عظیم ندارد.

ماژول های کرنل، برتری لینوکس

کرنل لینوکس ماژولار است، به این صورت که عملکرد‌های اصلی در فایل کرنل هستند، در حالی که درایور‌های اختصاری به صورت ماژول‌های جداگانه در مسیر /lib/modules ساخته می‌شوند.

برای مثال، کرنل اوبونتو نسخه ۶۴ بیتی تنها ۵ مگابایت اندازه دارد، در حالی که ۳۷۰۰ ماژول دیگر هستند که می‌توانند بیشتر از ۱۰۰ مگابایت حجم داشته باشند. با توجه به این که تنها بخشی از این ماژول‌ها برای هر دستگاه مورد نیاز است، بنابراین استفاده از همه آن‌ها در کنار کرنل اصلی اشتباه محض است.

به جای اینکه کرنل بخواهد از همه ماژول‌های خود استفاده کند، با شناسایی سخت‌افزار می‌تواند در استفاده یا لود کردن ماژول‌های مرتبط تنها بخش‌های مورد نیاز را به درون حافظه کرنل وارد کند. در این شرایط کرنل همچنان می‌تواند با دسترسی به هزاران فایل دیگر از طریق ماژول‌ها یکپارچه باقی بماند. این ویژگی زمانی اهمیت زیادی پیدا می‌کند که سیستم می‌تواند وابسته به تغییرات سخت‌افزاری عکس العمل مناسب و صحیح را نشان دهد.

برای مثال حافظه USB خود را به سیستم متصل کنید تا ماژول Usb-Storage در کنار فایل سیستم مورد نیاز برای مونت کردن آن لود شود. به همین شکل، دانگل 3G را به دستگاه وصل کنید تا درایور‌های مودم لود شوند. به همین خاطر است که به ندرت نصب درایور‌های جدید در زمان اضافه شدن سخت‌افزار نیاز می‌شود. در واقع همه ماژول‌ها منتظر شما هستند تا سخت‌افزار یا لوازم جانبی دیگری را خریداری کنید تا زمینه را برای استفاده از آن فراهم کنند.

کامپیوتر‌هایی مانند سرور‌ها که با سخت‌افزار‌هایی مخصوص و تغییر ناپذیر کار می‌کنند، معمولا از هسته‌ای با تمام درایور‌های مورد نیاز برخوردارند و لود کردن ماژول‌های مختلف در آن‌ها غیرفعال است. این مورد باعث می‌شود که مقدار کمی به امنیت دستگاه اضافه شود.

اگر می‌خواهید کرنل خود را کامپایل کنید، یک نکته لازم و خوب، استفاده از درایور‌هایی است که سخت‌افزار دائما قرار است از آن استفاده کند. برای مثال می‌توان به رابط شبکه و فایل سیستم دیسک سخت و ماژول‌هایی برای موارد دیگر اشاره کرد که در صورت همراه با کرنل و استفاده همیشگی می‌توانند به امنیت دستگاه نیز کمک کنند.

بسیاری از ماژول‌ها در واقع درایور‌های سخت‌افزاری هستند و به عنوان یکی از نقاط قوت لینوکس در سال‌های اخیر شناخته می‌شود. با این ماژول‌های کرنل‌ که بسیار زیاد هم هستند، نیازی به دانلود و نصب درایور‌ها از جاهای مختلف نخواهید داشت. البته هنوز سخت‌افزار‌هایی هستند که با ماژول‌های کرنل لینوکس پشتیبانی نمی‌شوند که دلیل آن کد‌های جدید یا مجوز‌های لازم است تا اینکه بتواند به عنوان بخشی از کرنل قرار گیرد. بهترین مثال برای سخت‌افزار‌هایی که هنوز به عنوان ماژول‌ کرنل کار خود را شروع نکرده می‌توان به کارت‌های گرافیکی انویدیا اشاره کرد. کارت‌های گرافیکی که به عنوان ماژول‌های طرف سوم شناخته می‌شوند همچنین در اوبونتو به عنوان «درایور‌های محدود شده» شناخته می‌شوند. ماژول‌های طرف سوم از طریق مدیریت پکیج‌ها در صورتی که توزیع از آن پشتیبانی کند، قابل نصب هستند.

در غیر این صورت، فایل‌ها باید از طریق منابع کامپایل شوند و به دلیل اینکه با کاربر ارتباط نزدیکی پیدا می‌کنند، باید هر بار پس از بروزرسانی کرنل دوباره کامپایل شوند. خوشبختانه ابزار‌هایی مانند DKMS یا «پشتیبانی پویا ماژول‌های کرنل» به صورت خودکار تمام ماژول‌های طرف سوم را پس از نصب کرنل جدید دوباره کامپایل می‌کند تا فرآیند ارتقای هسته شبیه به ارتقای یک اپلیکیشن ساده باشد.

شاید دو عبارت «فضای کرنل» و «فضای کاربر» را شنیده باشید. فضای کرنل در واقع حافظه‌ای است که تنها کرنل به آن دسترسی دارد و هیچ برنامه‌ای از کاربر نمی‌تواند در اینجا نوشته شود. به همین دلیل است که برنامه‌های کاربران نمی‌تواند عملیات‌ کرنل را دچار مشکل کند.

فضای کاربر توسط بسیاری از برنامه‌ها دسترس‌پذیر است. یکی از برتری‌ها یا نقاط متمایز لینوکس نیز به دلیل همین پایداری و امنیتی است که توانسته کرنل را دور از دسترس برنامه‌های مختلف و حتی برنامه‌هایی که می‌توانند به ریشه دسترسی داشته باشند، نگه دارد.

اگر کرنل را به عنوان پایین‌ترین مرحله از سیستم در نظر بگیریم، بالاترین مرحله آن را رابط کاربری تشکیل می‌دهد. هر چیز دیگری، از کرنل تا رابط‌های ظاهر سخت‌افزار و درایور‌ها تا قبل از اینکه از کامپیوتر خود استفاده کنید، قابلیت استفاده ندارند.

رابط کاربری می‌تواند تعامل با تک تک اجزای مختلف سیستم را امکان پذیر کند و این کار با مدیریت پنجره‌ها در لینوکس انجام می‌شود. در گذشته مدیریت پنجره‌ها، سیستم‌هایی مستقل بودند که البته هنوز تعدادی از آن‌ها مانند OpenBox یا Enlightenment وجود دارند، اما مدیر پنجره‌ها حالا به عنوان بخشی از یک محیط دسکتاپ بزرگ‌تر شناخته می‌شوند. مدیر پنجره مسئول مدیریت پنجره‌های روی دسکتاپ است. وظایف مدیر پنجره شامل باز کردن، بستن، محل قرارگیری و دیگر مواردی که می‌توان روی پنجره‌ها انجام داد.

در گذر زمان رابط‌های کاربری رشد کرده‌اند و علاوه بر مدیریت پنجره، ویژگی‌های دیگری مانند نوار وظیفه یا منوی لانچر برنامه‌ها توانسته‌اند محیط دسکتاپ را بسازند.

مجموعه‌های نرم‌افزاری

چیزی که می‌تواند محیط دسکتاپ را از مدیر پنجره‌ها جدا کند مرحله ادغام و هماهنگی آن‌ها است. مدیر پنجره محیط KDE بسیار مشهور است، جایی که هر چیزی حول محور یک هسته حرکت می‌کند و برنامه‌ها نه تنها می‌توانند با یکدگیر ارتباط برقرار کنند، بلکه یک برنامه می‌تواند درون یک پنجره دیگر نیز قرار گیرد.محیط دسکتاپ در واقع مجموعه‌ای از ابزار‌هایی است که می‌توانند ویژگی‌های لازم برای اجرای یک دسکتاپ کامل را دربرگیرند. اجرای برنامه‌ها، دستکاری پنجره‌ها، ارتباط با هر برنامه و فعال یا غیرفعال کردن آن‌ها از جمله مواردی است که یک دسکتاپ را تشکیل می‌دهند. قلب تمام ابزار‌هایی که محیط دسکتاپ را می‌سازند، مدیر پنجره قلب تمام تمام ابزارهایی است که محیط دسکتاپ را می‌سازند. برای مثال می‌توان به مدیر پنجره KWin برای KDE و Metacity برای گنوم اشاره کرد.

فهرست پوشه‌ها در سرورهای لینوکس

بسیاری از سرورهای وب مبتنی بر سیستم‌عامل لینوکس یا FreeBSD به وب سرور آپاچی مجهز هستند و این وب سرور، امکانات متعددی را در اختیار کاربران قرار می‌دهد.

چنانچه شما نیز سایتی را روی سرورهای لینوکسی مجهز به آپاچی میزبانی کرده باشید احتمالا به پوشه‌های سایتتان مراجعه کرده و چگونگی نمایش محتوای پوشه‌های فاقد فایل index را مشاهده کرده‌اید. در برخی موارد چنانچه پوشه شما فاقد این فایل باشد نیز دسترسی به محتوای پوشه ممکن نیست و در موارد دیگر (در بیشتر موارد اینچنین است) محتوای پوشه‌ها براحتی قابل مشاهده و پیمایش است.

در چنین شرایطی نمایش پوشه‌ها و محتوای آنها می‌تواند مشکلات امنیتی را به همراه داشته و راه را برای سوء‌استفاده از اطلاعات شما باز کند. چنانچه شما نیز با این مشکل مواجه هستید و نمی‌توانید در تمام پوشه‌های هاست خود یک فایل خالی با نام index.html ایجاد کنید‌، پیشنهاد می‌کنیم از ترفند زیر که با فرمان‌هایی در فایل htaccess اجرا می‌شود کمک بگیرید:

نمایش ندادن محتوای پوشه‌ها
1 ـ با استفاده از نرم‌افزار مدیریت اف‌تی‌پی یا ابزار مدیریت فایل در سرویس‌دهنده هاست خود‌ به پوشه روت سایت (www یا Public_html) مراجعه کرده و فایل ‌htaccess‌. را روی رایانه خود ذخیره کنید تا بتوانید آن را ویرایش کنید. چنانچه این فایل وجود ندارد یک فایل متنی جدید ایجاد کرده و آن را با نام htaccess. ذخیره کنید.

2 ـ فایل htaccess. را از طریق برنامه notepad یا دیگر ویرایشگرهای متنی باز کرده و پس از وارد کردن فرمان زیر در آخرین خط آن، فایل جدید را ذخیره و روی هاست در پوشه www آپلود کنید.

Options –Indexes

نکته: چنانچه فرمان Options +Indexes در فایل شما وجود دارد آن را به عبارت بالا تغییر دهید.

تغییر نمایش محتوای پوشه
1 ـ چنانچه نمایش محتوای پوشه‌ها فعال باشد، فایل‌ها و پوشه‌ها به‌حالت ساده برای کاربران قابل مشاهده خواهد بود. اگر بخواهید نحوه نمایش را کمی کاربردی‌تر کرده و امکاناتی همچون قابلیت مرتب‌سازی براساس نام، حجم یا تاریخ آخرین تغییرات را به آن اضافه کنید کافی است از این فرمان در فایل htaccess کمک بگیرید:

IndexOptions +FancyIndexing

نکته: برای حذف گزینه‌های مرتب‌سازی می‌توانید فرمان بالا را به شکل زیر تغییر دهید:

IndexOptions –FancyIndexing

چشمپوشی از فایل‌های خاص
1 ـ ممکن است بخواهید محتوای پوشه‌ها برای کاربران قابل مشاهده باشد، اما برخی فایل‌ها با پسوندهای مشخص از دید کاربران پنهان بماند. در این شرایط کافی است با استفاده از فرمان زیر، فرمت (پسوند) فایل‌های موردنظرتان را مشخص کنید تا عملیات نمایش دیگر محتوا و پنهان‌سازی فرمت‌های مشخص شده اجرا شود:

IndexIgnore *.zip *.txt

نکته: با استفاده از دستور بالا، فایل‌های دارای پسوند txt و zip از دید کاربر پنهان می‌شود. برای افزودن هر پسوند دیگر نیز کافی است پس از ایجاد یک فاصله مجازی، پسوند موردنظرتان را با تایپ علامت ستاره و نقطه در ابتدای آن وارد کنید. 

مایکروسافت گویا بعد از تجربه نه چندان خوشایند ویندوز 8 اکنون با قدرت وارد صحنه می‌شود. ویندوز 10 از هم اکنون ویژگی های خوب خود را به رخ می‌کشد و توجه بسیاری از محافل و رسانه‌های فناوری را به خود جلب کرده است. سه نمونه از ویژگی های خوب این ویندوز آینده، موضوع امروز ماست.

به تازگی مایکروسافت اقدام به انتشار نسخه Technical Preview از ویندوز 10 کرده که همراه با تعداد زیادی امکانات جالب جدید و بیش از هفت هزار مورد بهینه سازی در واسط کاربری و پشت صحنه است. برخی از مهم‌ترین این موارد، بازگشت منو Start، استفاده از App‌های مدرن، دسکتاپ مجازی و Task View است.

در واقع اغلب این تغییر و تحولات متمرکز بر کاربران دسکتاپ است تا قدرت کاربری آن‌ها را همانند ویندوز 7 و XP افزایش دهد. ما از بین همه این تغییر و تحولات، سه نمونه کاربردی و جالب را برای شما شرح می‌دهیم.

1 – ابزار OneGet، یک Package Manager به سبک لینوکس
در نهایت مایکروسافت اقدام به معرفی یک Package Management Framework کرد. این واسط کاربری یکپارچه کمک می کند تا جستجو، نصب و پاک کردن برنامه‌ها به سادگی امکان پذیر باشد. به این معنا که کاربران قادر هستند همه نرم افزارهای مورد نیاز خود را جستجو کرده و روی سیستم خود از مسیر آنلاین نصب کنند.

همچنین پاکسازی یا به روز رسانی ابزار‌ها با همین ابزار امکان پذیر است. کاربران لینوکس و کسانی که سابقه کار با نسخه‌هایی همچون Ubuntu را دارند، می‌دانند که یک چنین ابزاری دقیقا مشابه Software Center در Ubuntu است.

از آنجا که OneGet پروژه ای Open Source است، همواره امکان دانلود آخرین نسخه آن از صفحه رسمی وب سایت آن هست.

2 – بهینه سازی CMD
سرانجام پس از مدتها، مایکروسافت به این نتیجه رسید که کمی تغییر و تحول و بهینه سازی در CMD صورت دهد. شما همه این تغییرات و بهینه سازی ها را می توانید در تب Experimental در پنجره Properties این ابزار ببینید که از این قرار هستند؛

· تغییر اندازه زنده یا دینامیک پنجره CMD
· انتخاب ساده و آسان متن،
· اضافه کردن قابلیت Word Wrapping برای تطابق با اندازه پنجره،
· تعداد قابل توجهی میانبر و ابزارهای نگارش،
· و قابلیت شفاف سازی پنجره.

3 – Trackpad Gestures و Desktop Notification
مایکروسافت Trackpad Gestures یا قابلیت تعیین عملکرد برای Trackpad با اشارات خاص انگشت را در ویندوز 8 معرفی کرد، ولی این ابزار در این نسخه به شدت مشکل دار و واجد خطا بود. حال در ویندوز 10 مایکروسافت این خطا‌ها را برطرف کرده و این ابزار را کارا ساخته است. در این کار، مایکروسافت به گونه‌ای راه Mac را پیش گرفته و به آن نزدیک شده است.

اما در کنار این موضوع، مایکروسافت اعلان‌های دسکتاپ یا‌‌ همان Desktop Notification را بهبود بخشیده است. اکنون پیام‌ها همگی در Windows Center ذخیره می‌شوند و کاربر می تواند هر زمانی برای بررسی آن‌ها به این قسمت برود. همچنین همه این پیام‌ها از طریق مکان تعریف شده آن در Tray ویندوز قابل رویت و دسترسی هستند.

پر واضح است که برخی از کلیدی‌ترین ویژگی‌های جدید ویندوز 10 پیش از این در لینوکس و Mac وجود داشته است. قسمت خوشحال کننده اینکه مایکروسافت به خوبی این ویژگی‌های کلیدی را شناسایی کرده است و اکنون در سیستم عامل جدید خود را در اختیار کاربران خود قرار می‌دهد.

آموزش ایجاد اکانت FTP در cPanel

1- به کنترل پنل cPanel خود از طریق http://yourdomain:2082 وارد شوید.
توجه: به جای yourdomain نام دامنه ی خود را وارد نمایید.
اگر رمز عبور خود را فراموش کرده اید با استفاده از لینک راهنمای زیر اقدام به بازیابی رمز عبور نمایید.
http://kb.bertina.ir/?p=615
2- برای ساخت اکانت FTP در cPanel وارد قسمت Files شده و با انتخاب FTP Accounts وارد قسمت مربوطه بشوید.

در این صفحه اطلاعات خواسته شده را مطابق راهنما وارد نمایید:
Login: در این قسمت نام کاربری که در نظر دارید را وارد نمایید.
password: رمز خود را وارد نمایید.
password again: رمز خود را مجددا وارد نمایید .
Directory: مسیری که اکانت ایجاد شده به آن دسترسی خواهد داشت.
Quota: دراین قسمت مقدار حجم اطاعاتی که می توانید دریافت/ارسال کنید را میتوانید مشخص نمایید که به صورت پیشفرض unlimited است.
3- در نهایت بر روی Create FTP Account ‌کلیک نمایید.

4- پس از ساخت اکانت ، می توانید اکانت را در قسمت FTP Account مشاهده نموده و تنظیمات مربوط به اکانت FTP را تغییر دهید.

Change Password: در این قسمت می توانید رمز عبور اکانت خود را تغییر دهید.
Change Quota: در این قسمت می توانید حجم اطلاعاتی که اکانت شما می تواند دریافت / ارسال کند را تغییر دهید.
Delete: در این قسمت می توانید اکانت خود را حذف نمایید ، در صورتی که اقدام به حذف اکانت نمایید از شما پرسیده می شود آیا می خواهید فایل های موجود در سرور که بوسیله همان اکانت ساخته شده پاک شود .
Configure FTP client:‌ برای دریافت تنظیمات مربوط به برنامه های مورد استفاده می باشد که Cpanel به 3 عدد از آنها اشاره کرده و تنظیمات را نیز برای دانلود قرار داده است.

 بازشدن هریک از صفحات وب در تب‌های جدید از امکاناتی است که امروزه بیشتر مرورگرها از آن پشتیبانی می‌کنند. همچنین در مرورگرهای نسخه موبایلی این امکان وجود دارد که پیش‌نمایشی از محتوای به‌نمایش درآمده در هر تب را نیز مشاهده کنید و به این ترتیب براحتی تب موردنظرتان را از میان تب‌های باز انتخاب کنید.

انتخاب تب موردنظر با مشاهده‌ پیش‌نمایشی از تب‌های فعال بسیار سودمند است اما متاسفانه این قابلیت به‌طور پیش‌فرض در رایانه‌ها فعال نیست. دوست دارید در مرورگرهای مختلفی همچون کروم، فایرفاکس، سافاری و اپرا از قابلیت پیش‌نمایش تب‌ها بهره‌مند شوید؟

اینترنت‌اکسپلورر (ویندوز):

این قابلیت در مرورگر اینترنت‌اکسپلورر ویندوز 7 و بالاتر به‌طور پیش‌فرض فعال است و شما می‌توانید با حرکت نشانگر ماوس روی آیکون مرورگر در نوار وظیفه‌ ویندوز، پیش‌نمایشی از تب‌های فعال را مشاهده کنید.

فایرفاکس (مک او.اس.ایکس):

1ـ مرورگر فایرفاکس را اجرا کرده و در نوار آدرس عبارت about:config را وارد کنید، سپس کلید اینتر را فشار دهید.

2ـ در کادر جستجوی صفحه‌ به‌نمایش درآمده عبارت ctr را وارد کرده و از نتایج یافت شده گزینه‌ rowser.ctrlTab.previews را انتخاب کرده، روی آن دوبار کلیک کنید.

3ـ با دوبار کلیک روی گزینه‌ بالا، مقدار Value مربوط به آن ‌باید به true تغییر کند.

4ـ پس از طی مراحل ذکر شده، هرگاه تب‌های مختلفی در مرورگر باز بود می‌توانید کلیدهای Ctrl+Tab را فشار دهید تا پیش‌نمایشی از تب‌ها به‌نمایش درآید. در ادامه با رها کردن کلید Tab (کلید CTRL را همچنان پایین نگه‌دارید) و استفاده از کلیدهای جهت‌نما (حرکت به سمت چپ و راست) می‌توانید میان تب‌های فعال حرکت کنید.

فایرفاکس (ویندوز):

1ـ مرورگر را اجرا کرده و در نوار آدرس عبارت about:config را تایپ کنید.

2ـ گزینه‌ browser.taskbar.previews.enable را در صفحه‌ به‌نمایش درآمده جستجو کنید و پس از یافتن آن، با دوبار کلیک روی این گزینه، مقدار آن را به true تغییر دهید.

3ـ اکنون هرگاه بخواهید پیش‌نمایش تب‌های فعال را ببینید ‌باید ماوس خود را برای چند لحظه روی آیکون مرورگر فایرفاکس در نوار وظیفه‌ ویندوز نگه‌دارید.

کروم (مک و ویندوز):

1ـ متاسفانه در مرورگر کروم گزینه‌ پنهانی برای فعال کردن این قابلیت وجود ندارد اما می‌توانید از افزونه‌های این مرورگر کمک بگیرید.

2ـ مرورگر کروم را اجرا کرده و پس از مراجعه به لینک زیر، افزونه‌ TooManyTabs را روی مرورگر نصب کنید. (لینک به حروف کوچک و بزرگ حساس است)

http://goo.gl/rg9HSw

3ـ پس از نصب افزونه، یک آیکون در سمت راست نوار آدرس مرورگر اضافه می‌شود و با کلیک روی آن به پیش‌نمایش تب‌های فعال در مرورگر دسترسی خواهید داشت.

سافاری (مک):

1ـ اگر از مرورگر سافاری در سیستم‌عامل مک استفاده می‌کنید کار دشواری در پیش ندارید؛ چرا که این مرورگر به‌طور پیش‌فرض از این قابلیت پشتیبانی می‌کند. برای دسترسی به پیش‌نمایش تب‌های فعال باید روی آیکون کوچکی که در سمت راست نوار تب‌ها قرار دارد کلیک کنید.

2ـ پس از به‌نمایش درآمدن تب‌های فعال نیز می‌توانید با استفاده از کلیدهای جهت‌نما (سمت چپ و راست) به حرکت میان آنها بپردازید.

اپرا (ویندوز، مک و لینوکس):

1ـ در نسخه‌های قدیمی اپرا (سری 12) می‌توانید براحتی روی یکی از تب‌ها کلیک راست ماوس را فشار دهید و پس از مراجعه به منوی Customize گزینه‌ Enable Thumbnails in Tabs را فعال کنید تا پیش‌نمایش هر تب در نوار تب‌ها به‌نمایش درآید.

2ـ متاسفانه این قابلیت در نسخه‌ جدید (سری 24) حذف شده و استفاده از آن در این نسخه‌ها امکان‌پذیر نیست. چنانچه به استفاده از این قابلیت در اپرا علاقه‌مندید ‌باید از اپرا 24 مخصوص توسعه‌دهندگان کمک بگیرید. برای دانلود این نسخه به لینک http://www.opera.com/developer مراجعه کنید.

در نسخه‌ توسعه‌دهندگان (ویندوز، لینوکس و مک) چنانچه ماوس خود را روی هریک از تب‌های فعال نگه‌دارید، پیش‌نمایشی از تب‌ها برای شما به‌نمایش درخواهد آمد (توجه داشته باشید قابلیت Show tab previews when switching between tabs در تنظیمات مرورگر غیرفعال نشده باشد.)