امروزه بسیاری از رایانه‌ها به یک پردازشگر گرافیکی روی مادربورد مجهز هستند 

کاربران در سیستم‌های‌عامل مختلف، واحد پردازش گرافیکی GPU (مخفف Graphics Processing Unit) در رایانه را با نام کارت گرافیک می‌شناسند.

این واحد وظیفه پردازش همه امور مرتبط با نمایش تصاویر و کارهای گرافیکی را برعهده دارد و در اجرای بازی‌ها یا نرم‌افزارهای حرفه‌ای طراحی دو بعدی و سه‌بعدی از اهمیت بسیاری برخوردار است.

امروزه بسیاری از رایانه‌ها به یک پردازشگر گرافیکی روی مادربورد مجهز هستند و ممکن است کاربران یک کارت گرافیک قوی‌تر نیز به‌صورت مجزا برای رایانه خود خریداری کنند. در این شرایط هنگام اجرای بازی‌ها یا دیگر نرم‌افزارهای طراحی لازم است کارت گرافیکی را که برای انجام پردازش‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد، خودتان انتخاب کنید تا بتوانید گزینه قدرتمندتر را در اختیار بگیرید.

انجام این کار در سیستم‌عامل ویندوز توسط نرم‌افزارهایی که شرکت‌های سازنده کارت گرافیک عرضه می‌کردند امکان‌پذیر بود، اما در به‌روزرسانی جدید ویندوز (به‌روزرسانی آوریل 2018) براحتی و بدون نیاز به هیچ نرم‌افزار جانبی می‌توانید کارت گرافیک مورد استفاده برای نرم‌افزارهای مختلف را به سلیقه خود تغییر دهید.

درایور کارت گرافیک

برای اجرای این ترفند ساده کافی است این مراحل را دنبال کنید:

از منوی استارت روی گزینه Settings و سپس روی آیکون System کلیک کنید.

از سمت چپ روی گزینه Display کلیک کرده و در ادامه صفحه سمت راست را به پایین اسکرول و روی لینک Graphics Settings کلیک کنید.

از کادر به‌نمایش درآمده یکی از گزینه‌های Classic App یا Universal App را انتخاب کنید.

Classic App: با انتخاب این گزینه و کلیک روی Browse می‌توانید هر فایل اجرایی موجود در رایانه را انتخاب کنید.

Universal App: با انتخاب این گزینه فهرستی از اپلیکیشن‌های یونیورسال ویندوز در اختیار شما قرار خواهد گرفت.

در ادامه پس از اضافه شدن نرم‌افزار موردنظر به فهرست موجود، روی آن کلیک کرده و گزینه Options را انتخاب کنید.

پنجره‌ای شامل سه گزینه برای شما نمایان می‌شود:

System default: پردازشگر گرافیکی پیش‌فرض سیستم‌عامل که تمام نرم‌افزارها از آن استفاده می‌کنند.

Power saving: پردازشگر گرافیکی روی رایانه شما با قدرت کمتر. (اغلب پردازشگر روی مادربورد این گزینه را به خود اختصاص می‌دهد و در بسیاری از موارد کارت گرافیک Intel است)

High performance: پردازشگر قدرتمندتر شما که به‌صورت مجزا روی رایانه نصب کرده‌اید. (در بسیاری از موارد AMD و NVIDIA است)

با کلیک روی گزینه Save تغییرات را ذخیره کرده و با اجرای مجدد نرم‌افزار موردنظر خود، نتیجه اعمال تغییرات را مشاهده کنید.

تشخیص پردازشگر گرافیکی در حال اجرا

اگر این سوال برایتان پیش آمده که چطور تشخیص دهیم هر نرم‌افزار از چه پردازشگر گرافیکی استفاده می‌کند کافی است پس از اجرای برنامه موردنظر خود کلیدهای Ctrl+Shift+Esc را فشار دهید تا پنجره مدیریت وظایف باز شود.

حالا در تب Processes روی عنوان یکی از ستون‌ها کلیک راست ماوس را فشار داده و مطمئن شوید گزینه GPU Engine فعال است. در ادامه در مقابل نام هر نرم‌افزار با مشاهده شماره موجود در ستون GPU Engine می‌توانید تشخیص دهید کدام پردازشگر گرافیکی در حال استفاده است. (در تب Performance مشخص شده که هر پردازشگر گرافیکی دارای چه شماره پردازشگری است)

پریناز ایزدیار در سال ۱۳۶۴ در بابل بدنیا آمد

پریناز ایزدیار
نام اصلی :  پریناز ایزدیار
تولد :  ۸ شهریور ۱۳۶۴
محل زندگی : تهران
ملیت : ایران
پیشه :  بازیگری
سال‌های فعالیت  : از ۱۳۸۵-اکنون

پریناز ایزدیار (زاده ۸ شهریور ۱۳۶۴، بابل) بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون ایرانی است.

 زندگی پریناز ایزدیار
پریناز ایزدیار در سال ۱۳۶۴ در بابل بدنیا آمد. خانوادهٔ او موافق تحصیل او در رشتهٔ بازیگری نبودند به خاطر همین در دبیرستان مجبور شد که رشتهٔ تجربی را انتخاب کند ولی سپس در دوران پیش دانشگاهی به رشتهٔ هنر تغییر رشته داد. پدر ایشان یکی از مخالف‌های سر سخت رشتهٔ وی بود و مایل بود که او رشتهٔ حقوق بخواند ولی برعکس مادرش خیلی مایل بود که او رشتهٔ بازیگری را ادامه دهد. وی دارای تحصیلات لیسانس گرافیک می‌باشد. در سال ۱۳۸۵ برای بازی در فیلم سینمایی يك مرد، يك شهر تست بازیگری داد و قبول شد. وی با ایفای نقش در تله‌فیلم «ماه در سایه» (۱۳۸۸) به کارگردانی سعید ابراهیمی‌فر، قدم به عرصه‌ی تلویزیون گذاشت. ایزدیار در تله فیلمهای زیادی بازی کرد و با کارگردان‌هایی همچون فرزاد موتمن، مسعود آب‌پرور و علیرضا امینی کار کرد. پنج کیلومتر تا بهشت، اولین سریال او بود که در ماه رمضان پخش شد. وی در این سریال موفقیت زیادی کسب کرد. او همچنین در فیلم ورود آقایان ممنوع در چند سکانس بازی کرد ولی نسبت به بازی در سریال پنج کیلومتر تا بهشت موفقیت چشمگیری کسب نکرد. 

پریناز ایزدیار بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون ایرانی است

پریناز ایزدیار از زندگی خصوصی‌اش می‌گوید
پریناز ایزدیار این روزها دور تازه‌ای از كار را شروع كرده و دور نیست زمانی‌كه نقطه عطف بازیگری‌اش را بر پرده سینماها ببینیم. او از همان معدود استعدادهایی است كه در كارهایش نشان داده چه چیزهایی در چنته دارد.

وقتی با پریناز ایزدیار صحبت ‌كردیم خودمان هم باورمان نمی‌شد كه او یك‌دهه را در این حرفه پشت سر گذاشته است؛ یك‌دهه پرافت و خیز كه حالا نتیجه‌اش شده نقش فوق‌العاده‌ای همچون «شیرین» در كاری آبرومندانه به نام «شهرزاد» از كارگردانی شناسنامه‌دار چون حسن فتحی و در كنار چهره‌هایی كه هر یك خود ستاره‌اند. ایزدیار این روزها دور تازه‌ای از كار را شروع كرده و دور نیست زمانی‌كه نقطه عطف بازیگری‌اش را بر پرده سینماها ببینیم. او از همان معدود استعدادهایی است كه در كارهایش نشان داده چه چیزهایی در چنته دارد.

پركاری مزیت نیست
پریناز ایزدیار: تقریبا یك‌دهه است كه در عرصه بازیگری فعالیت می‌كنم. سعی كرده‌ام در این سال‌ها آهسته و پیوسته جلو بروم. اگر بعد از آنكه كارهایی مانند «پنج كیلومتر تا بهشت» یا «زمانه» با استقبال روبه‌رو شدند ـ كه به دنبال آنها پیشنهادات كاری‌ام افزایش پیدا كردند ـ  هر كاری را  می‌خواستم قبول كنم به نوعی سوءاستفاده از موقعیتی بود كه برایم ایجاد شده بود؛ ضمن آنكه اصلا دلم نمی‌خواست به اعتبارم كه در این سال‌ها به سختی به دست آورده ام ، آسیب بزنم. به نظرم پركاری، مزیت نیست. ترجیحم این است كارهایی را بازی كنم كه دوست دارم و برای آنها سرم را با افتخار بالا نگه دارم.

مشغله‌های هنرمند بیكار
شاید یك معنای بیكاری در عرصه ما این باشد كه آدم جلوی دوربین نرود اما به نظر من حتی اگر این‌طور باشد بازیگر می‌تواند خودش را به شكل درستی با هنر مشغول نگه دارد. شخصا با تماشای فیلم و مطالعه سعی می‌كنم در چنین مواقعی از نظر دانش پربار شوم. گزیده كار كردن و لذت بردن از كارهایی كه واقعا دوست‌شان دارم، بسیار بهتر از پذیرفتن نقشی است كه دوست ندارم و آن حال خوب را در من ایجاد نمی‌كند.

عقبگرد ممنوع. . . !
پریناز ایزدیار: از تلویزیون فاصله نگرفته‌ام. سه كار در تلویزیون داشتم كه آثار موفق و موجهی بودند. به‌ویژه بعد از سریال «زمانه» و كار آقای حسن فتحی به نوعی سطح توقع خودم هم از كار بالا رفت؛ برای همین دلم نمی‌خواهد هر سریالی را بازی كنم. وقتی می‌دیدم ایشان سر كار با چه دقت و وسواسی برای هر پلان انرژی می‌گذارند، کار برای‌شان مهم بود و به اصطلاح عامیانه به كار آب نمی‌بستند، دلم می‌خواست با كارگردانی كار كنم كه همین ویژگی‌های را داشته باشد. اگر پیشنهادی باشد كه هم كار مناسب و خوبی باشد و هم كارگردانش سطح درك كاری‌‌اش خوب باشد، حتما می‌پذیرم. دوست ندارم از سطح كارهایی كه داشتم عقبگرد كنم.

خانوادهٔ پریناز ایزد یار موافق تحصیل او در رشتهٔ بازیگری نبودند

استادی به‌ نام حسن فتحی
واقعا این‌طور نبوده كه فقط به اسم‌ها توجه كنم و به واسطه اسم كارگردان و تهیه‌كننده در فیلمی حاضر شوم؛ البته وقتی صحبت از شخصی مانند حسن فتحی است شما با اعتماد كامل جلو می‌روید. من هیچ دوره آكادمیكی در بازیگری ندیده‌ام و به تجربه سر صحنه كارها یاد گرفته‌ام و به جرات می‌گویم بزرگ‌ترین استادم تا این تاریخ ایشان بودند؛ چه سر سریال «زمانه» كه 11 ماه طول كشید و چه در كار «شهرزاد» كه هشت ماه مشغول كار بودم و مدتی طولانی بود،  نكته‌های بسیاری از ایشان یاد گرفتم.

وجود چنین شخصی وسواس‌ كاری شما را بالا می‌برد؛ حتی بعد از مجموعه «زمانه» از من خواستند در هر كاری بازی نكنم. من هم به ایشان و هم به خودم قول دادم برای كارم ارزش قائل شوم و در كارهای مطرحی كه اسم دارند، كار كنم. گاهی با كارگردان‌های كار اولی كار می‌كنید كه از آنها هم چیزهای بسیاری می‌آموزید؛ مثل سام قریبیان كه كار كردن با گروه او واقعا لذت‌بخش بود. برای خود من اول قصه و نقش اولویت دارد و بعد كارگردان.

دنبال نقش نمی‌روم
پریناز ایزدیار: فكر می‌كنم اواخر سریال «زمانه» بود كه آقای فتحی اعلام كردند قصد دارند مجموعه‌ای را برای شبكه خانگی بسازند و این‌طور نبود كه آن زمان به من بگویند مرا برای نقش «شیرین» در نظر دارند؛ ضمن آنكه آن زمان هنوز فیلمنامه هم حاضر نبود. من هم از آن آدم‌هایی نیستم كه بروم و بگویم نقشی به من بدهید كه البته بعضی‌ها می‌گویند و خیلی هم كار بدی نیست اگر كسی این كار را بكند! سال گذشته مشغول بازی در تئاتری بودم كه از دفتر آقای عفیفه با من تماس گرفتند كه برای كار «شهرزاد» بروم و اتفاقا جزو نخستین بازیگرهایی بودم كه به كار وارد شدم.

شیرین برای شهرزاد
از بازی در «شهرزاد» بسیار لذت بردم. جدای از همه مسائل مانند كارگردان، تیم بازیگران، عوامل، قصه و. . . كاراكتر شیرین از آن نقش‌هایی بود كه همیشه دوست داشتم بازی كنم. كار كردن با این عوامل از خود آقای فتحی تا استاد نصیریان، شهاب حسینی، ترانه علیدوستی و. . . خیلی خوب بود و من احساس كردم چقدر چیزهای خوب از آنها یاد گرفته‌ام.

شرط اول؛ اعتماد به نفس
به نظرم شرط اول بازیگر شدن اعتماد به نفس است كه در گویش عامیانه شاید بتوان به آن پررویی هم گفت و این برای هر بازیگری لازم است. وقتی دچار ترس و اضطراب باشی تمركزت را از دست می‌دهی و چیزی از كاری كه انجام می‌دهی متوجه نمی‌شوی؛ به همین خاطر پلان‌ها را از دست می‌دهی.

شاید شروع كاری پر از بازیگران تراز اول مانند «شهرزاد» با كمی هیجان همراه باشد اما ترس و اضطراب نبود. در این كار به‌خصوص همه عوامل همراه بودند و من احساس راحتی داشتم؛ مثلا ترانه علیدوستی در فیلم «من ترانه 15 سال دارم» برای من قبل از آنكه به بازیگری وارد شوم، بهترین بازیگر سن خودش بود و هنوز هم در هم‌نسل‌های خود بهترین است اما اصلا نگاه از بالا به پایین ندارد. استاد نصیریان هم كه بی‌نظیر هستند و من از انرژی خوبی كه می‌دادند، بسیار احساس خوبی داشتم؛ همین‌طور سایر هنرمندانی كه در كار حضور داشتند.

پریناز ایزدیار دارای تحصیلات لیسانس گرافیک می‌باشد

 
نقشی كاملا دور از خودم
پریناز ایزدیار: نقش شیرین حتی زمانی كه فیلمنامه را می‌خواندم برایم جذاب بود. درواقع همه كاراكترهای«شهرزاد» فوق‌العاده هستند و برای كسی كه بخواهد آن را بازی كند، پتانسیل بالایی در جذب كردن داشت. اما من واقعا شیفته شیرین شدم و اگر قرار بود به سلیقه خودم نقشی از كار را انتخاب كنم بی‌شك سراغ شیرین می‌رفتم چون خیلی دور از خودم بود و می‌خواستم ببینم چگونه از پس آن برمی‌آیم. سخت بودن نقش را دوست داشتم و البته به جز تلاش خودم، راهنمایی‌های آقای فتحی هم جای خودش را داشت.

عشق دوران كودكی
بازیگری از همان اول هم برایم مهم بود. همیشه از كودكی هم بازیگری را به‌شدت دوست داشتم. درست است كه مثل هركس دیگری شهرت را دوست داشته و دارم اما برایم اصل نبود؛ ضمن اینكه حالا برایم تا حدودی عادی شده؛ یعنی برای همه آنها كه بازی می‌كنند بعد از مدتی عادی می‌شود و چه بسا بعضی‌ها بخواهند این مقوله كمتر شود تا دوباره خلوت خودشان را داشته باشند.

خانواده تحصیلكرده من
پریناز ایزدیار: من دوست داشتم در دانشگاه رشته بازیگری بخوانم و رشته بازیگری تئاتر هم امتحان دادم اما خانواده‌ام مخالف بودند. هم برادر و هم خواهرم دكتر هستند و پدرم نیز وكیل هستند. برای همین خانواده‌ام دوست داشتند یا پزشك شوم یا وكیل. اما بعد كه اصرار مرا دیدند برایم شرط گذاشتند كه حتما یك رشته درست و حسابی و به قول خودشان سنگین و رنگین هنر را بخوانم و من هم گرافیك خواندم.

حس نگرانی و استرس
آن اوایل كه بازیگری را شروع كردم شاید حرفه‌ای نبود اما باز هم جدی و مهم بود؛ حتی جاهایی ناامید شدم چون هم كار سختی است و هم اینكه به هر حال وقتی تازه‌وارد هستید آنقدر كاری برای شما وجود ندارد. شاید تنها تعداد اندكی بازیگر بودند كه از همان اول، كارشان را با قدرت و كارهای خاص شروع كردند. برای همین همیشه یك حس نگرانی و استرس با من بود؛ حتی در دوره‌ای حدود یك سال و نیم كار نكردم تا اینكه تله‌فیلمی را با علیرضا امینی كار كردم و بعد از آن اوضاع بهتر شد. راستش چون با وجود همه مخالفت‌ها و زحمت بسیار آمده بودم دلم می‌خواست به خودم ثابت كنم كه می‌توانم. آدم سرسختی هستم و اگر چیزی را بخواهم می‌جنگم و آن را به دست می‌آورم.

از روانشناسی تا فلسفه
وقتی درگیر كار بازیگری باشم یا درگیر كارهای زندگی و شخصی‌ام نباشم، حتما یا مطالعه می‌كنم یا فیلم می‌بینم. اینها اولویت‌های من در فراغت هستند؛ البته زمانی نقاشی هم بود كه مدتی است فرصت نكرده‌ام سمت آن بروم ولی حتما آن را هم دنبال می‌كنم. كتاب‌های رمان و روانشناسی به‌خصوص در زمینه‌های خودشناسی و فلسفه ‌یونگ را زیاد می‌خوانم؛ یك‌جورهایی سلیقه‌ام است كه هم در زندگی شخصی زیاد به من كمك كرده و هم در انتخاب‌ها و بازی كردن نقش‌ها برایم مفید بوده است.

برنامه‌های موسیقایی
پریناز ایزدیار: خیلی دوست داشتم كه موسیقی كار كنم و نواختن ساز را یاد بگیرم اما شاید در این زمینه بی‌استعداد بودم یا به آن شكل جدی و حرفه‌ای دنبالش نرفتم. به هر حال در برنامه‌ام هست كه حتما یادگیری ساز را شروع كنم. درباره سبك‌های مورد علاقه‌ام در موسیقی باید بگویم مقید به هیچ سبك خاصی نیستم. هر آهنگی كه خوب باشد را می‌شنوم؛ خواه سنتی باشد یا پاپ یا راك یا هیپ‌هاپ. از موسیقی به‌شدت لذت می‌برم. یك‌جورهایی خیلی اوقات هدفون در گوشم است یا در خانه كه هستم حتما دوست دارم روزم را با شنیدن موسیقی شروع كنم یا دست كم، تلویزیون روشن باشد و صدایی در نزدیكی باشد كه بشنوم.

پریناز ایزدیار  با ایفای نقش در تله‌فیلم «ماه در سایه» قدم به عرصه‌ی تلویزیون گذاشت

راه‌های رسیدن به آرامش
سعی می‌كنم هنگام كار حتما ذهنم را خالی و آماده كار نگه‌دارم چون به تمركز احتیاج دارم. برای تمركز هم مراقبه نمی‌كنم. برنامه من برای آرامش خیلی ساده است؛ البته اینها از چند سال پیش برایم مهم شده وگرنه قبلا این‌طوری نبودم. نخستین كارم این است كه گوشی را سایلنت می‌كنم و برای مدتی كه مشغول كارم به گوشی‌ام نزدیك نمی‌شوم؛ این خیلی مهم است. بعد هم اینكه سعی می‌كنم به چیزی فكر نكنم؛ البته اوایل خیلی سخت بود كه شما به چیزی فكر نكنید اما با تمرین می‌شود به این مرحله رسید. تمام تمركزم را روی كار می‌گذارم.

دوستان محدود پریناز
پریناز ایزدیار: حتی قبل از آنكه بازیگر شوم هم خیلی آدم اجتماعی به آن شكل كه خیلی معاشرتی باشم، نبودم و الان هم نیستم. دوستان من همیشه محدود بودند چون ترجیح می‌دهم با كسی دوستی و معاشرت داشته باشم كه حرفی برای گفتن با او داشته باشم و بتوانم راحت با او حرف بزنم. اما وقتی سر پروژه كار می‌روم با همه به اصطلاح می‌جوشم و از راننده سرویس تا خدمات و. . . از دوستان من هستند. زیاد اهل ‌مهمانی و بیرون رفتن نیستم. خانه ماندن را ترجیح می‌دهم.

رفیق‌باز نبوده و نیستم!
نسبت به هیچ آدمی گارد ندارم و اینكه می‌گویم به آن شكل معاشرتی بودن در رفتارم نیست شاید بخشی به علت سن باشد. به نظرم تا 18 سالگی یا نهایتا 22 سالگی آدم‌ها زیاد معاشرت می‌كنند و زیاد بیرون می‌روند و. . . و بعد كم‌كم آرام می‌شوند؛ البته این را هم بگویم كه اصلا آدم رفیق‌بازی نیستم؛ همیشه همین بوده‌ام. دوستانم مرا می‌شناسند؛ همان آدم قبل هستم و اتفاقا آدم‌هایی كه با من بوده‌اند نیز همان‌ها هستند.

این‌طور نبوده كه دوستی كه حالی از من نمی‌پرسیده، حالا سر و كله‌اش پیدا شده باشد. یك‌جورهایی دوستانم مدل مرا می‌شناسند. دوستی‌های من مثل سابق با همان دوستان همیشگی‌ام پابرجاست. برای من پذیرش آدم‌های جدید كمی سخت است. آدم تنهایی نیستم اما تنهایی را به‌شدت دوست دارم.

اخباری برای حال‌گیری!
پریناز ایزدیار: چیزهای زیادی هست كه می‌تواند حال مرا بگیرد. در درجه اول شنیدن اخبار بد به هر شكل كه باشد؛ از خبر فوت كسی تا بیماری یا ناراحتی افرادی كه می‌شناسم. اگر بخواهم از نقطه نظر رفتارهای اجتماعی بگویم راستش هر چیزی كه مربوط به بی‌معرفتی آدم‌هاست، ناراحتم می‌كند؛ اینكه كسی بخواهد كسی را پایین بكشد و خودش را بالا ببرد؛ اینكه غیبت كسی را می‌كنند و هر چیزی كه دور از انسانیت باشد. شاید به همین خاطر هم زیاد در جمع‌ها حاضر نمی‌شوم كه حداقل چیزی رخ ندهد كه حالم را بد كند.

آنچه در اطراف ماست
راستش خیلی دنبال این نیستم كه اخبار را با جزییات پیگیری كنم و شاید حتی خیلی از اخبار را نشنیده‌ام یا آدم‌هایی را نمی‌شناسم؛ مثلا گاهی پدر و مادرم می‌گویند فلان آدم این حرف را زده و با آنكه او شخص مطرحی است اما من او را نمی‌شناسم، كه این خوب نیست و باید شناخت و در جریان بودن خودم را افزایش دهم چون واقعا مهم است آدم بداند اطرافش چه می‌گذرد.

زود اعتماد می‌كنم!
من از آن آدم‌هایی هستم كه خیلی زود اعتماد می‌كنم و از این بابت خیلی‌ها مرا سرزنش هم می‌كنند؛ حتی وقتی یك متكدی را در خیابان می‌بینم با وجود آنكه می‌گویند گداپروری خوب نیست و. . . من سعی می‌كنم به او كمك كنم.

پریناز ایزدیار در تله فیلمهای زیادی بازی کرده است

وقت آزاد برای ورزش
پریناز ایزدیار: خیلی وقت است كه سمت ورزش نرفتم؛ یعنی هشت ماهی كه برای كار «شهرزاد» سر فیلمبرداری بودم، فرصت نداشتم به ورزش بپردازم یا آنقدر خسته بودم كه نشد یا اگر فرصتی بود به كارهای خیلی واجبم می‌رسیدم. به هر حال ورزش زمان می‌خواهد و دست‌كم حتی اگر حرفه‌ای هم كه ورزش نكنید به دو ساعت وقت آزاد نیاز دارید.

تجربه از اتفاقات بد
از آن افرادی نیستم كه اگر چیزی ناراحتم كند بروم سمت خرید یا پاساژگردی یا. . . . اصلا خودم را با عوامل بیرونی سرگرم نمی‌كنم چون به نظرم این كارها فقط یك سرپوش گذاشتن است؛ در حالی كه زخم اصلی سرجایش است و شما فقط می‌توانید رویش مرهم بگذارید. اتفاقا معتقدم باید به اتفاقات بد فكر كرد، آنها را پذیرفت و تجربه آموخت.

صحبت‌های متعدد خواهرانه
خواهرم همسایه دیوار به دیوارم است كه با او چه رودررو و چه تلفنی زیاد صحبت می‌كنم. خواهرم 10 سال و برادرم 9 سال از من بزرگ‌تر هستند و پدر و مادرم هر دو در شهر زادگاهم یعنی بابل زندگی می کنند؛ مدتی اینجا بودند اما رفتند آنجا.

گیاهخواری صحیح و درست
مدتی است كه گیاهخواری را شروع كرده‌ام؛ البته بیشتر از آنكه بگویم یك رژیم سلامت با كاهش وزن و این‌طور چیزهاست، یك علت مهم و اصلی دارد؛ اینکه دلم برای حیوانات می‌سوزد! حالا نمی‌دانم چقدر می‌توانم به این رژیم غذایی وفادار بمانم. خیلی‌ها با من مخالفت كردند و گفتند باید حتما گوشت و مرغ و. . . بخورم اما به نظرم به شكل اصولی و با یك تغذیه درست، می‌توانی پروتئین، آهن و چیزهایی كه نیاز داری را از غذاهای مناسب گیاهی دریافت و كمبودها را جبران كنی.

زیبایی فقط 10درصد!
پریناز ایزدیار: شادابی برایم از زیبایی مهم‌تر است؛ البته یك زمانی زیبایی برایم مهم بود اما الان نیست و شاید تنها 10درصد آن اهمیت سابق را برایم داشته باشد. به نظرم تمیزی، مرتب و آراسته بودن مهم است و این هم برای هر آدمی در هر طبقه و با هر شرایط مالی امكان‌پذیر است كه می‌تواند در حد خودش آراسته و تمیز باشد. رسیدگی به پوست هم برایم صرفا به جهت زیبایی نیست بلكه جزء واجبات است چون به خاطر كم‌خوابی، بدخوابی، آلودگی محیط و گریم‌های سنگین باید پوستم را مورد توجه قرار دهم. زمانی زیبایی واقعا دغدغه‌ام بود اما حالا آن حس را ندارم.

پریناز ایزدیار در سال ۱۳۸۵ برای بازی در فیلم سینمایی يك مرد، يك شهر تست بازیگری داد و قبول شد

استقبال از شبكه‌های مجازی
با شبكه‌های اجتماعی خیلی موافق هستم چون می‌توانم بدون واسطه با مردم حرف بزنم، از آنها بشنونم و انرژی بگیرم. گرچه متاسفانه بعضی‌ها در این شبكه‌ها و هنگامی كه آنها را می‌بینید، خود واقعی‌شان نیستند! ولی من فضای مجازی را دوست دارم. هرچند در فیسبوك نیستم اما صفحه اینستاگرام من كاملا فعال است؛ كامنت‌ها را می‌خوانم و از لطف مردم، انرژی خوبی می‌گیریم.

دوری از شلوغی و ازدحام
من واقعا دلم نمی‌خواهد در جاهای شلوغ باشم و شاید این موضوع علت روانشناسی داشته باشد. برای خرید هم كه می‌روم، تكلیفم مشخص است و مغازه‌گردی نمی‌كنم. اهل این نیستم كه در پاساژها بچرخم چون شلوغی و ازدحام، حالم را بد می‌كند اما اگر قرار باشد جایی برای مردم و به خاطر آنها بروم ـ مثلا در مراسمی یا در اكران فیلمی باشم ـ  قطعا از حضور بین مردم لذت می‌برم.

علاقه شدید به بابل
پریناز ایزدیار: سفرهای خارجی زیادی نرفته‌ام؛ شاید تنبلی كرده باشم، شاید هم فرصت نشده است اما سفرهای داخلی را خیلی دوست دارم؛ مثلا همین بابل را به‌شدت دوست دارم و یك‌جورهایی به آنجا تعصب دارم. محیط این شهر را خیلی دوست دارم و زادگاهم است.

افتخاری برای مادرم
خانواده‌ام؛ به‌خصوص مادرم وقتی می‌بینند با چه زحمت و تلاشی به اینجا رسیده‌ام، به من افتخار می‌كنند و همیشه در این سال‌ها كه حرفه‌ای به كار بازیگری پرداخته‌ام، تشویقم كرده‌اند. اما آن‌طور نیست كه بخواهند پُز مرا بدهند یا جایی از اسم من استفاده كنند؛ ضمن اینكه هنوز خیلی‌ها مرا نمی‌شناسند!

ازدواج درست سرموقع
راستش من هم به مسائلی مانند ازدواج كردن و بچه‌دار شدن فكر می‌كنم اما تصمیم خاصی ندارم كه بگویم مثلا چند سال دیگر ازدواج می‌كنم و... . این چیزها باید در زمان مناسب خودش پیش بیاید و قابل برنامه‌ریزی نیست. دلم می‌خواهد ترقی كنم و كارهای بهتر و بیشتری بازی كنم. اصلا یك‌جورهایی به زندگی بدون بازیگری نمی‌توانم فكر كنم. اهل حساب و كتاب هم نیستم كه بگویم یك بیزنس برای خودم راه می‌اندازم چراكه اصلا آدم اهل بیزنسی نیستم! ولی این را مطمئنم كه از حالا به بعد اتفاق‌های خوبی برایم می‌افتد.

وظیفه اجرای درست نقش
به نظرم كارگردان باهوش با شناختی كه از توانایی شما دارد، نقشی را به شما پیشنهاد می‌دهد و اگر بداند از عهده آن برنمی‌آیید این خطر را نمی‌كند. حتما آقای فتحی هم در كار من چیزی دیدند یا هنگام سریال «زمانه» متوجه ویژگی‌هایی در بازی من شدند كه شیرین را به من پیشنهاد كردند؛ ضمن اینكه به نظرم یك بازیگر باید بتواند هر نقشی را دربیاورد و قرار نیست فقط نقش‌هایی را بازی كند كه راحت است. وقتی برای پذیرش نقش صحبت كردید و به شما اعتماد شد، وظیفه دارید آن را درست اجرا كنید.

حتی اگر دیده نشود. . .
پریناز ایزدیار: درست است كه تحصیلات آكادمیك بازیگری ندارم اما به نظرم مدرك شرط اول خوب بازی كردن نیست. خیلی مهم است شما با اعتماد به نفس سر صحنه بروید، تمرین داشته باشید و تمركزتان روی نقش و كار باشد تا چیزی شما را از فضای كاری كه انجام می‌دهید، دور نكند. من در این 10 سال در كارهای مختلفی از جمله تله‌فیلم‌های متعددی با آدم‌های درست كار كردم. با آقای موتمن، آقای آب‌پرور، آقای قنبری و. . . در ژانرهای مختلفی بازی كردم و چیزهای زیادی از همه آنها یاد گرفتم.

خب، چه چیزی بهتر از این؟ من اگر در كاری 90 دقیقه‌ای هم بازی كردم كه حتی معلوم نبود كی پخش می‌شود و كسی آن را می بیند یا نمی بیند اما باز هم بیشترین تلاشم را كردم. برایم قبل از هر چیزی مهم این بود كه كارم را درست انجام دهم و به خودم می‌گفتم پریناز تو باید بهترین كارت را انجام دهی حتی اگر دیده نشود.

 ایزدیار در دبیرستان در رشته تجربی به تحصیل پرداخت اما در پیش دانشگاهی به رشتهٔ هنر تغییر رشته داد

آثار پریناز ایزدیار
    

سوگل طهماسبی

سوگل طهماسبی متولد ۲۵ بهمن ۱۳۶۴ در اصفهان بازیگر ایرانی تئاتر، سینما و تلویزیون است.
بزرگ شده اهواز و فوق دیپلم گرافیک هستند.

سوگل طهماسبی سال اول دبیرستان در اهواز موفق به دریافت جایزه از جشنواره تئاتر استان می شود. داور این جشنواره مریم معترف بودند و کیانوش عیاری نیز در این جشنواره حضور داشتند که سوگل طهماسبی برای بازی در سریال روزگار قریب انتخاب می شود. به این ترتیب اولین تجربه حرفه ای سوگل طهماسبی با سریال روزگار قریب آغاز می شود.

جدیدترین تصاویر سوگل طهماسبی

 تصاویر سوگل طهماسبی

عکس های سوگل طهماسبی

جدیدترین تصاویر سوگل طهماسبی

بیوگرافی سوگل طهماسبی

تصاویر اینستاگرامی سوگل طهماسبی

سوگل طهماسبی

عکس جدید سوگل طهماسبی

سوگل طهماسبی بازیگر جوان ایرانی

بیوگرافی سوگل طهماسبی + تصاویر سوگل طهماسبی

افسانه پاکرو، بازیگر ایرانی

بیوگرافی افسانه پاکرو

زندگی نامه افسانه پاکرو

افسانه پاکرو متولد 4 اردیبهشت ۱۳۶۲ در تهران بازیگر سینما، تلویزیون و تئاتر ایران است. افسانه پاکرو یک خواهر بزرگتر و یک برادر کوچکتر از خود دارد، مجرد است، فارغ التحصیل کارشناسی گرافیک (نقاشی)است. افسانه پاکرو عاشق بازیگری است و از شهرت بیزار است و بازیگری را فقط به خاطر اینکه بتواند نقش یک انسان متفاوت با خود را بازی کند دوست دارد.

مصاحبه با افسانه پاکرو

1. خانم افسانه پاکرو، تولد شما چه روزی است ؟

افسانه پاکرو: من در ۴ اردیبهشت به دنیا آمدم اما با اشتباهی که صورت گرفته در همه جا ۱۱ اردیبهشت ثبت شده و من به دلیل اینکه کمتر مصاحبه می کنم، جایی مطرح نکردم و همه ۱۱ اردیبهشت به من تولدم را تبریک می گویند.

2. خانم پاکرو از حضور خود در سینما برایمان بگویید؟

افسانه پاکرو: در سال ۸۳ اولین بار با فیلم «محکومین به بهشت» به سینما معرفی شدم، البته یک سال قبل از آن در کلاس های استاد سمندریان شرکت کردم و قرار بود دوره ای از کلاس های آقای  فخیم زاده را بگذرانم که به دلیل حضور در اولین فیلم خود نتوانستم. اما سال ها بعد در سریال «تکیه بر باد» با ایشان همبازی شدم.

3. شما در زمینه  نقاشی فعالیت دارید؟

افسانه پاکرو: بله. در دانشگاه سوره رشته نقاشی خواندم و یکی از بهترین علایق من همین رشته است. سال هاست کنار بازیگری نقاشی می کنم.

4. نظر خانواده درباره حضور شما در عرصه بازیگری چه بود؟

افسانه پاکرو: زمانی که من رشته نقاشی را انتخاب کردم، همه پدر و مادرها اصرار داشتند فرزندانشان پزشکی و مهندسی بخوانند، اما خانواده من با انتخاب من موافق بودند، البته بعدها به آن ها گفتم کاش شما هم اصرار می کردید که من پزشکی بخونم؛ چون به رشته پزشکی نیز علاقه زیادی داشتم و  دو سه سال بعد از بازیگری با تغییر رشته کنکور پزشکی دادم و در همان کنکور اول قبول شدم اما چون تصمیم سختی بود در نهایت بازیگری را ادامه دادم.

عکس افسانه پاکرو

5. خانم پاکرو از انتخاب خود پشیمان نیستید؟

از هیچ کدام از تصمیم های خود پشیمان نیستم، البته دوست داشتم هر دو را با هم ادامه می دادم، در هر صورت تقدیر اینگونه بود.

6. نقطه عطف کاری شما چه زمانی بود؟

افسانه پاکرو: نمی توانم دقیقا بگویم، چرا که اکثر کارهایی که داشتم با استقبال مواجه شد، «رویای خیس»، «محاکمه»، «تکیه بر باد»، «زاینده رود» و … اما شاید «رویای خیس» طیف گسترده تری از مردم در رده های سنی مختلف را راضی کرد.

7. چه نقشی را دوست دارید تجربه کنید؟

افسانه پاکرو: نقش های متفاوتی را بازی کرده ام. برایم مهم است که ابتدا خودم نقش را باور کنم تا بتوانم برای بیننده آنرا باورپذیر کنم. صرفا بازیگری را در ایفای نقش یک معتاد و کاراکتری در فضای تلخ نمی بینم، چون معمولا هرچه این نقش ها را بازی کنی گویا هنرمندتری. به نظر من هنر در آن است که بتوانی هر نقشی را برای مخاطب باورپذیر کنی.

8. ارتباط مردم با سینما چطور است؟

افسانه پاکرو: باید همه چیز دست به دست هم بدهد تا ارتباط مردم با سینما برقرار باشد. هیچ وقت نباید انتظار داشت صرفا  فیلمی به خاطر بازیگری یا کارگردانی  بفروشد. فیلمنامه، عوامل پشت صحنه، بازیگران، کارگردان همه در موفقیت و عدم موفقیت یک فیلم تاثیرگذار هستند.

افسانه پاکرو از سال 86 شروع به ساخت فیلم کوتاه کرد

9. موسیقی مورد علاقه شما؟

افسانه پاکرو: همه نوع موسیقی گوش می کنم. سنتی هم دوست دارم.

10. خانم پاکرو چقدر مطالعه می کنید؟

کتاب زیاد می خوانم و چون فیلم کوتاه می سازم و نویسنده کارهایم خودم هستم، مطالعه تاثیر مثبتی در کارهایم دارد.

11. در خصوص فیلم های کوتاه خود صحبت کنید.

افسانه پاکرو: در انجمن سینمایی جوان، کارگردانی خواندم و از سال ۸۶ فیلم های کوتاه می سازم.

12. افسانه پاکرو به گارگردانی علاقه مند است؟

با توجه به اینکه سال هاست فیلم کوتاه می سازم، می توانستم فیلم بلند خود را کار کنم و مشکلی نداشتم، اما فعلا قراری برای این کار ندارم.

فیلم های سینمایی افسانه پاکرو

تصاویر افسانه پاکرو

* دلتا ایکس

* دو عروس

* یادگاری

* شبکه

* چشم

* شیر و عسل

* زندگی شیرین

* محاکمه

* رؤیای خیس

* محکومین بهشت

مجموعه های تلویزیونی افسانه پاکرو

عکس های افسانه پاکرو

- زیباتر از رؤیا به کارگردانی محمدرضا رحمانی

- تکیه بر باد به کارگردانی محمود معظّمی

- در مسیر زاینده رود به کارگردانی حسن فتحی

- رسم عاشقی به کارگردانی سعید سلطانی

- پیدا و پنهان به کارگردانی حجت قاسم‌زاده اصل

تصاویر افسانه پاکرو

در اینجا می خواهم نحوه ی انجام تبدیل یک عکس متحرک به یک ویدیو را در فتوشاپ آموزش دهم.  
این کار بسیار ساده است:

۱) فتوشاپ را باز کنید و از منوی File گزینه ی Open را انتخاب کنید و بعد تصویر GIF مورد نظر را انتخاب کنید.

۲) از منوی window گزینه ی timeline را انتخاب کنید.

۳) خواهید دید که یک پنجره ی کوچک باز می شود که در بالا سمت چپ آن نوشته شده timeline به این پنجره های کوچک در فتوشاپ پنل (Panel) می گویند. در اینجا می توانید هر تغییری مربوط به تصاویر متحرک را که می خواهید، انجام دهید.در این پنل از پایین سمت چپ گزینه ای که در تصویر زیر علامت زده شده را انتخاب کنید.

۴) با اینکار کمی شکل پنل شما تغییر می کند. حالا باید گزینه ی render video را از منویی که در بالا سمت راست این پنل وجود دارد انتخاب کنید.

۵) کمی صبر کنید تا پنجره ی جدید باز شود

۶) در پنجره ی باز شده در بالاترین کادر نامی برای ویدیوی خود انتخاب کنید و بعد با استفاده از Select folder پوشه ای که می خواهید ویدیو در آن ساخته شود را انتخاب کنید.

از منوی Preset می توانید تنظیمات مخصوص به دستگاه های مختلف را انتخاب کنید مثلا اندروید یا اگر می خواهید آن را در یوتیوب آپلود کنید از می توانید از گزینه های مربوط به آن استفاده کنید؛ اگر هم که مقصد خاصی ندارید و فقط می خواهید یک ویدیوی معمولی بدون هیچ تنظیمات خاصی باشد می توانید بسته به کیفیتی که می خواهید ویدیو داشته باشد، از گزینه های High Quality و Medium و Low استفاده کنید.

از قسمت Size می توانید اندازه ی ویدیو را تغییر دهید.

از قسمت frame rate می توانید سرعت فریم بر ثانیه ی ویدیو را تغییر دهید.

توجه کنید که تمام تنظیمات در قسمت ۶ دلخواه می باشند و شما می توانید اصلا دست به آن ها نزنید.

۷) در پایان گزینه ی render را انتخاب کنید تا ویدیوی شما آماده شود.