تاكنون با ابزارهاي مختلف انتخاب كه در جعبه ابزار فتوشاپ قرار دارند آشنا شديم و از آنها در انجام كارهاي خود استفاده كرديم، اما اگر با فتوشاپ آشنا باشيد حتما مي‌دانيد كه بهترين نتايج در استفاده از فتوشاپ علاوه بر مسلط بودن به ابزارها و فرامين، تسلط داشتن به انتخاب درست و مناسب است. اكنون مي‌خواهيم به بخش ديگري از فتوشاپ كه از اين بخش نيز براي انجام كارهاي مربوط به انتخاب استفاده مي‌شود، بپردازيم و با آن آشنا شويم.

بخش مورد نظر قسمت Select از نوار منو بوده و شامل قسمت‌هاي زير است:

1 ـ All: جهت انتخاب كل محتواي پروژه (البته در لايه فعال)‌

2 ـ Deselect: خروج از حالت انتخاب

3 ـ Reselect: انتخاب دوباره آخرين انتخاب انجام گرفته

4 ـ Inverse: معكوس كردن انتخاب موجود به صورتي كه قسمت‌هاي انتخاب شده از حالت انتخاب خارج و قسمت‌هاي انتخاب نشده انتخاب مي‌شوند.

5 ـ All Layers: انتخاب تمامي لايه‌ها در پانل لايه‌ها

6 ـ Deselect Layers: خروج از حالت انتخاب لايه در پانل لايه‌ها

7 ـ Similar Layers: انتخاب همه لايه‌هاي مشابه از لحاظ جنس لايه (لايه معمولي، متني و...)

8 ـ Color Range: انتخاب براساس تشابه رنگي محتواي لايه جاري همانند ابزار چوب جادو

9 ـ Refine Mask: تنظيم و تغيير در انتخاب انجام گرفته

10 ـ Modify: جهت اعمال تغييرات مورد انتخاب شده

11 ـ Border: تبديل انتخاب به حالت حاشيه با تعريف ضخامت حاشيه موردنظر

12 ـ Smooth: صاف كردن لبه‌هاي انتخاب انجام گرفته

13 ـ Expand: بزرگ كردن محدوده انتخاب شده با تعريف مقدار آن از لبه‌ها

14 ـ Contract: كوچك كردن محدوده انتخاب شده با تعريف مقدار آن از لبه‌ها

15 ـ Feather: محو كردن لبه‌هاي انتخاب با تعريف مقدار محو شدگي

16 ـ Grow: رشد انتخاب فعلي تا محدوده مرزي رنگ مشترك با محدوده انتخابي

17 ـ Similar: انتخاب تمامي رنگ‌هاي مشابه رنگ قسمت انتخاب شده

18 ـ Transform Selection: تغيير اندازه يا جابه‌جايي محدوده انتخابي

يكي از پركاربردترين فرامين فهرست بالا فرمان Color Range است كه به كمك آن مي‌توانيم همانند ابزار چوب جادو نسبت به انتخاب محدوده مورد نظر خود با توجه به تشابه رنگي اقدام كنيم، اما تفاوت جالب اين فرمان با ابزار چوب جادو مشاهده محدوده انتخابي قبل از اعمال انتخاب و افزايش و كاهش آن است. در ادامه با اين فرمان آشنا مي‌شويم و گزينه‌هاي مختلف آن را بررسي مي‌كنيم.

پس از فراخواني فرمان Color Range از قسمت select مي‌توانيم محدوده رنگي موردنظر خود براي انتخاب را مشخص كنيم كه در اين قسمت هم مي‌توانيم رنگي از خود تصوير را به عنوان نمونه برگزينيم و هم از رنگ‌هاي اصلي موجود در منوي اين بخش رنگ مورد نظر خود را انتخاب كنيم.

در آخرين قسمت اين بخش گزينه‌اي به نام Out of gamut وجود دارد كه به كمك آن مي‌توانيم رنگ‌هايي را كه خارج از محدوده چاپي هستند، شناسايي و انتخاب كنيم.

براي نمونه‌گيري از خود تصوير جهت انتخاب رنگ دلخواه كافي است هنگامي كه قسمت select در حالت Sample color بوده روي رنگ دلخواه تصوير كليك كنيم تا همه رنگ‌هاي مشابه آن در تصوير انتخاب شود. با اين كار پيش‌نمايش محدوده رنگ‌هايي كه انتخاب خواهند شد در قسمت پايين پنجره به رنگ سفيد ديده مي‌شوند. در اين پنجره قسمت‌هايي كه به رنگ سياه ديده مي‌شوند انتخاب نشده و قسمت‌هايي كه خاكستري رنگ است به صورت نيمه‌‌انتخابي خواهند بود. از قسمت Fuzziness در اين پنجره مي‌توانيم محدوده انتخاب شده را افزايش يا كاهش دهيم تا فقط محدوده مورد نظر ما انتخاب شود. اگر قسمت Localized color را فعال كنيم، مي‌توانيم انتخاب رنگ را فقط محدود به رنگ‌هاي قسمت كليك شده كنيم. به اين منظور پس از فعال كردن Localized color و كليك كردن روي قسمت دلخواه تصوير، از قسمت Range محدوده مورد انتخابي را محدودتر يا گسترده‌تر مي‌كنيم. با كليك روي قطره چكان‌هاي موجود در سمت راست مي‌توان رنگ خاصي از تصوير را حذف يا اضافه كنيم. با كليك روي گزينه Invert مي‌توانيم محدوده انتخابي خود را معكوس كنيم.

براي اين كه بتوانيم تصوير خود را با حالت اصلي در پنجره پيش نمايش ببينيم، گزينه Image را از پايين آن انتخاب مي‌كنيم و براي بازگشت به حالت قبلي دوباره بايد گزينهSelection را برگزينيم. براي تغيير حالت نمايش تصوير اصلي، جهت نمايش نتيجه انتخاب روي آن مي‌توان از قسمت Selection preview حالت مورد نظر را انتخاب كرد و در نهايت پس از اتمام انتخاب با فشار دكمه تاييد، انتخاب را انجام مي‌دهيم.

در صورتي كه بخواهيم انتخاب خود را كمي بزرگ‌تر يا كوچك‌تر كنيم مي‌توانيم از قسمت Modify گزينه Expand را براي بزرگ‌تر كردن و گزينه Contract را براي كوچك‌تر كردن محدوده، فراخواني كنيم. با فراخواني اين فرامين، كادري باز مي‌شود و در آن مي‌توانيم مشخص كنيم به چه اندازه‌اي مي‌خواهيم انتخاب خود را بزرگ‌تر يا كوچك‌تر كنيم و پس از تايپ اين مقدار و تاييد آن انتخاب، تغيير اندازه اعمال خواهد شد.

داده‌های تصویر دیجیتال می‌تواند به سه حالت در یک فایل ذخیره شود

شاید در نگاه اول تصاویر دیجیتال سابقه‌‌ چندانی نداشته باشند، اما در واقعیت این‌طور نیست. با این‌که نخستین دوربین دیجیتال سال 1975 تولید شد، اما این دوربین نخستین تصویر دیجیتال را تهیه نکرد؛ بلکه این آغاز به حدود 60 سال پیش و سال 1957 برمی‌گردد که فردی به نام راسل کرش تصویری دیجیتال با ابعاد 175 در 175 از پسر سه‌ماهه‌اش درست کرد.

البته ابعاد تصویر در آن زمان نمی‌توانست بیش از این باشد، زیرا داده‌ای‌ بیش از آن در رایانه‌های وقت جا نمی‌شد. از آن زمان تاکنون دنیای تصاویر دیجیتال شاید بیشتر از هر زمینه‌ دیگری تغییرات داشته و فرمت‌ها و فشرده‌سازی‌های گوناگونی برای ذخیره‌سازی و نمایش آن ارائه شده است.

انواع فرمت‌ها
داده‌های تصویر دیجیتال می‌تواند به سه حالت در یک فایل ذخیره شود: به‌صورت غیرفشرده، فشرده و برداری. دو حالت اول را تحت یک نام و به‌صورت تصاویر شطرنجی (raster images) می‌شناسند. البته باید توجه داشت ‌در‌ نهایت تمام تصاویر هنگام نمایش به شبکه‌ای از نقاط رنگی (پیکسل‌ها) تبدیل می‌شوند که داده‌های هر پیکسل در تعدادی بیت ذخیره می‌شود که نشانگر رنگ و عمق رنگی آن است.

اما این‌که آیا در فایل نیز این اطلاعات به‌صورت همین شبکه‌ای یا به‌صورت برداری ذخیره شود، تفاوت میان دو خانواده از فرمت‌ها، یعنی تصاویر شطرنجی و تصاویر برداری را معین می‌کند. در تصاویر برداری، اطلاعات تصویر به‌صورت یک توصیف هندسی ذخیره می‌شود: مثلا این تصویر شامل یک دایره و یک مربع ‌داخل هم است. این نوع ذخیره‌سازی سبب می‌شود تصاویر برداری قابل نمایش دقیق و با کیفیت روی هر صفحه‌ و با هر اندازه‌ای باشد.

فرمت‌های فشرده‌سازی تصاویر مانند فرمت‌های صوتی به دو نوع اتلافی (lossy) و غیراتلافی (lossless) تقسیم می‌شود. در الگوریتم‌های فشرده‌سازی غیراتلافی، اندازه‌ فایل تصویر با فشرده‌سازی به گونه‌ای کاهش می‌یابد که تمام اطلاعات تصویر اصلی حفظ شود. البته این کار به قیمت تصاویر با اندازه‌ بزرگ‌تری نسبت به فشرده‌سازی اتلافی خواهد بود. در فشرده‌سازی اتلافی، هدف اصلی کاهش هرچه بیشتر اندازه‌ فایل است و با این‌که در این تصاویر نیز اطلاعات تصویر تا حد بسیار خوبی حفظ می‌شود، اما تصویرِ به دست آمده یک کپی کامل از تصویر اصلی نخواهد بود.

فرمت‌های شطرنجی معروف
BMP
کسی نیست که نام BMP یا Bitmap را نشنیده باشد. این فرمت را مایکروسافت برای ذخیره‌ فایل‌های گرافیکی در ویندوز طراحی کرده و بسیار ساده است. همان‌طور که از نام این فرمت هم مشخص است، اطلاعات هر پیکسل به همان صورت که هست ذخیره می‌شود. در نتیجه فایل‌های BMP کاملا غیرفشرده است؛ البته با اندازه‌ بزرگ! تنها مزیت این فرمت، سادگی و قابلیت نمایش آن در همه‌جاست.

JPEG
در این‌که JPEG مشهورترین و پرطرفدارترین فرمت ذخیره‌سازی تصاویر است، شکی نیست. تقریبا تمام دوربین‌های دیجیتال تصاویر را به JPEG ذخیره می‌کنند و دستگاهی نیست که توانایی نمایش این تصاویر را نداشته باشد. این فرمت که سال 1992 عرضه شده است، یک فرمت فشرده‌سازی اتلافی به شمار می‌آید که از تصاویر رنگی 24 بیت (هشت بیت برای هر کدام از سه رنگ قرمز، آبی و سبز) پشتیبانی می‌کند. با توجه به اتلافی بودن این فرمت، اندازه‌ فایل‌های JPEG تا حد بسیار زیادی پایین است. البته میزان فشرده‌سازی تصویر اصلی توسط برنامه‌ فشرده‌سازی قابل تعیین است.

JPEG2000
برادر کوچک‌تر فرمت JPEG با قابلیت پشتیبانی از فشرده‌سازی اتلافی و غیراتلافی ‌سال 2000 عرضه شد، اما نگذارید شباهت اسمی شما را به اشتباه بیندازد: روش‌های فشرده‌سازی‌ که در این فرمت به کار رفته، با استاندارد JPEG متفاوت است. این روش‌ها تصاویر را با کیفیت و فشرده‌سازی بیشتری ذخیره می‌کنند، اما به چه قیمتی؟ تصاویر JPEG 2000 نیاز به قدرت محاسباتی بیشتری برای پردازش دارند. علاوه بر این، فرمت JPEG 2000 ویژگی‌های دیگری نیز نسبت به JPEG دارد: مقاومت بیشتر در مقابل خطا، پشتیبانی از تصاویر HDR و ... . با این‌که این فرمت هیچ گاه نتوانست به محبوبیت برادر بزرگ‌ترش برسد، اما امروزه در تدوین و توزیع حرفه‌ای فیلم‌ها و تصاویر بسیار مورد استفاده قرار می‌گیرد.

TIFF
Tagged Image File Format) ‌TIFF) یک فرمت انعطاف‌پذیر است که معمولا تصاویر را به‌صورت 24 یا 48 بیت بابت هر پیکسل (هشت یا 16 بیت برای هر رنگ) ذخیره می‌کند. نکته‌ اصلی این فرمت، ساختار برچسب‌دار (tagged) آن است که قابلیت توسعه‌ زیادی به آن می‌دهد. بر این اساس، شرکت‌های زیادی برچسب‌های خاص برای تصاویر خودشان معرفی کرده‌اند که البته نتیجه‌ این شده است که هیچ دستگاه خواننده‌ای نمی‌تواند همه‌ انواع فایل‌های TIFF را بخواند! فشرده‌سازی فرمت TIFF می‌تواند هم به‌صورت اتلافی و هم غیراتلافی باشد و فشرده‌سازی غیراتلافی بسیار خوبی بخصوص در مورد تصاویر سیاه‌وسفید ارائه می‌کند.

برخی دوربین‌های دیجیتال می‌توانند تصاویر را با این فرمت (به کمک الگوریتم فشرده‌سازی LZW) به‌صورت غیراتلافی ذخیره کنند که کیفیت بیشتری نسبت به تصاویر JPEG خواهد داشت. اما مزیت اصلی TIFF هیچ‌کدام از اینها نیست؛ این فرمت یکی از اصلی‌ترین فرمت‌ها در صنعت چاپ به شمار می‌آید. دلیل آن هم پشتیبانی آن از فضاهای رنگی مخصوص دستگاه‌های مختلف است.

GIF
بیشتر کاربران هنگامی که نام این فرمت را می‌شوند، یاد تصاویر متحرک در اینترنت می‌افتند، اما این فرمت قابلیت‌هایی فراتر از تصاویر متحرک دارد و نباید آن را فقط در آن قالب شناخت. فرمت Graphics Interchange Format) GIF) ‌ فرمتی با سابقه‌ای 30 ساله است که امکان پشتیبانی تصاویر از هشت تا 256 بیت را دارد. این فرمت به دلیل استفاده از الگوریتم فشرده‌سازی (LZW که حداکثر کارایی را برای مناطق بزرگ تک‌رنگ دارد) برای تصاویری گرافیکی که حداقل رنگ‌ها را داشته باشد بسیار مناسب است؛ مانند اشکال، لوگوها و تصاویر کارتونی. اما از همه‌ اینها که بگذریم، GIF به دلیل پشتیبانی‌ از تصاویر متحرک به یک پدیده در اینترنت امروز تبدیل شده است. البته دعوای سر نحوه‌ تلفظ نام این فرمت را هم نباید فراموش کرد (بین «گیف» و «جیف») که حتی به رئیس‌جمهور آمریکا هم کشیده شده است.‌ (اوباما نظرش روی ‌گیف‌ است!)

PNG
احتمالا در اینترنت با تصاویری برخورد داشته‌اید که پس‌زمینه‌ شفاف دارند. می‌توانید مطمئن باشید این تصاویر PNG هستند. فرمت Portable Network Graphics) PNG) در اصل برای ارائه‌ معادلی متن‌باز و رایگان برای GIF درست شد. (خیالتان راحت، GIF الان بدون مجوز است!)‌‌ این فرمت عملا مثل یک آچار فرانسه‌ پشتیبانی می‌ماند: تصاویر هشت بیتی paletted (با امکان رنگ شفاف برای یک پیکسل)، تصاویر 24 بیتی true-color (شانزده میلیون رنگ) یا 48 بیت true-color . (با یا بدون کانال آلفا برای میزان شفافیت)‌ PNG یک فرمت با فشرده‌سازی غیراتلافی است که در موقعیت‌های مختلفی می‌تواند جایگزین بسیار خوبی چه برای JPEG و چه ‌برای فرمتی مثل TIFF باشد. این فرمت طوری طراحی شده که قابلیت نمایش خوبی در مرورگرها داشته باشد که به همین دلیل کاربرد آنلاین فراوانی دارد.

فرمت‌های برداری معروف
SVG
مشهورترین فرمت ذخیره‌سازی برداری تصاویر SVG یا Scalable Vector Graphics است که توسط کنسرسیوم World Wide Web (مسئول اصلی استانداردهای وب) ارائه شده و توسعه می‌یابد. همان‌طور که در بالا هم اشاره شد، در این فرمت اطلاعات تصویر به‌صورت توصیف هندسی ذخیره می‌شود که با توجه به ساختار آن می‌توان آن‌ را مانند یک فایل متنی فشرده کرد. برای این‌که متوجه شوید استفاده از یک فرمت برداری تا چه حد می‌تواند در کاهش اندازه‌ فایل تاثیر داشته باشد، کافی است به لوگوی جدید مشهورترین سایت اینترنت یعنی گوگل نگاهی بیندازید؛ اندازه‌ فایل لوگوی جدید گوگل (که همین امسال تغییر کرد) 305 بایت است؛ یعنی در حد چند خط در یک فایل SVG! این را مقایسه کنید با لوگوی PNG قبلی که حدود 14هزار بایت یعنی 14 کیلوبایت بود!

خیلی از اوقات پیش می‌آید که وقتی با دوربین دیجیتال عکسی می‌گیرد و یا عکسی را اسکن می‌کنید، عکس کجی حاصل می‌شود!

مثلاً من وقتی داشتم عکسی از یک کتاب را اسکن می‌کردم، کمی کج شد. دقت کنید:

برای صاف کردن این عکس، راه‌های مختلفی وجود دارد. از جمله اینکه از منوی image و زیرمنوی Image rotation گزینه Arbitrary را انتخاب کنید و بگویید مثلاً 3 درجه در جهت عقربه‌های ساعت بچرخد.

و یا اینکه لایه را از حالت قفل خارج کنید و با زدن کلیدهای Ctrl+T آن‌را کمی بچرخانید.

اما شاید یکی از بهترین راه‌ها، استفاده از ابزار خط‌کش (Ruler) در فتوشاپ باشد:

 
این ابزار را انتخاب کنید و سعی کنید مثل شکل زیر، در نقطه شماره 1 کلیک کرده و تا نقطه شماره 2 دستتان را بکشید:

 
خوب، کار تمام است، حالا فقط کافی‌ست در نوار Options (بالای فتوشاپ) روی دکمه Straighten کلیک کنید تا عکس شما طوری تغییر کند که خطی که کشیدید صاف شود و در نتیجه عکس نیز صاف شود!

پس دقت کنید که باید همیشه با خط‌کش، خط را طوری بکشید که در نهایت قرار است صاف شود.

در اين مقاله در نظر داريم در قالب يك طرح عملي، نحوه استفاده از ماسك براي حذف پس‌زمينه يك تصوير را با هم بررسي كرده و با چگونگي ويرايش ماسك، ترميم كناره‌ها و استفاده از پنجره Properties آن آشنا شويم.

هدف از استفاده از ماسك در فتوشاپ ويرايش بخش‌هايي از تصوير بدون تاثير گذاشتن در قسمت‌هاي ديگر تصوير (همانند ابزارهاي انتخاب البته با امكان ويرايش قسمت‌هاي انتخاب شده) است. ماسك تقريبا همانند يك شابلون كه هنگام استفاده از آن فقط نقاط خاصي از كاغذ رنگي مي‌شود و بقيه قسمت‌ها بدون تغيير باقي مي‌ماند، عمل مي‌كند. هنگامي كه ماسك را روي يك انتخاب فراخواني مي‌كنيم، نواحي انتخاب نشده ماسكه شده و از ويرايش محفوظ مي‌ماند. با استفاده از ماسك به جاي به كار بردن ابزارهاي انتخاب معمولي، صرفه‌جويي زيادي در زمان ويرايش شده و از انتخاب‌هاي تكراري و پشت سر هم جلوگيري مي‌شود. نكته‌اي كه در استفاده از ماسك بايد حتما در نظر داشت اين است كه در اعمال ماسك، رنگ سياه يعني ديده نشدن و رنگ سفيد به معني ديده شدن و خاكستري نيز مابين ديده شدن و ديده نشدن(شفافيت) است.

براي شروع كار ابتدا تصوير خود را در فتوشاپ باز كنيد و در صورتي كه لايه مورد نظر در حالت پس‌زمينه باشد (علامت قفل روي آن ديده شود) با دوبار كليك كردن روي آن، تصوير را از حالت پس‌زمينه خارج مي‌كنيم. البته در نسخه‌هاي جديد فتوشاپ با اعمال ماسك اين عمل به صورت خودكار انجام مي‌شود. ابتدا انتخاب سريعي روي قسمتي از تصوير كه مي‌خواهيم روي آن كار كنيم، انجام مي‌دهيم. نياز نيست حتما ‌انتخاب دقيقي انجام گيرد، زيرا بعدا‌ لبه‌هاي اين انتخاب ويرايش خواهد شد.

در ادامه با كليك روي دكمه Add Layer Mask در قسمت پايين پانل Layersمحدوده انتخاب شده را تبديل به ماسك مي‌كنيم. با اين كار تمام قسمت‌هايي كه انتخاب نشده بود به صورت شفاف (شطرنجي) درمي‌آيد و ناپديد مي‌شود.

هنگام كار روي جزئيات تصوير در حالت ويرايش ماسك، استفاده مكرر از فرمان‌هاي بزرگنمايي و كوچك‌نمايي ضروري است و چون استفاده مستقيم از ابزار بزرگنمايي در اين حالت امكان‌پذير نيست، مي‌توانيم از روش‌هاي زير استفاده كنيم:

* Ctrl+Space: فراخواني موقت ابزار بزرگنمايي مابين استفاده از ساير ابزارهاي فتوشاپ

* Alt+Space: فراخواني موقت ابزار كوچك‌نمايي مابين استفاده از ساير ابزارهاي فتوشاپ

* فشار دكمه Alt همراه ابزار Zoom جهت سوئيچ بين بزرگنمايي و كوچك‌نمايي

فشار همزمان دكمه‌هاي Ctrl و+ براي بزرگنمايي و Ctrlو ـ براي كوچك‌نمايي و فشار دكمه عدد صفر براي نماي صددرصد.

فشار دكمه Space براي فراخواني موقت ابزار Hand

پس از انتخاب به وسيله ابزارهاي انتخاب و تبديل انتخاب به ماسك با بزرگنمايي كناره‌هاي تصوير خواهيم ديد كه در كناره‌هاي تصوير انتخاب چندان مطلوب نبوده و نياز به تميز كاري در آن نواحي احساس مي‌شود.

به اين منظور پس از انتخاب ماسك اعمال شده روي لايه مورد نظر در پانل لايه‌ها از مسير Menu‌/‌Window گزينه Properties را براي نمايش پنجره ويژگي‌هاي ماسك اعمال شده انتخاب مي‌كنيم.

در اين پنجره از قسمت Density براي تنظيم مقدار شفافيت ماسك اعمال شده و از قسمت Feather براي تنظيم مقدار نرمي كناره‌هاي ماسك مي‌توانيم استفاده كنيم. در ادامه در قسمت Refine سه دكمه قرار گرفته كه از گزينه Mask Edge براي ويرايش ماسك اعمال شده و از گزينه Color Range براي تعريف دوباره ماسك به كمك فرمان Color Range و از گزينه Inverse براي معكوس‌كردن ماسك اعمال شده استفاده مي‌شود. با كليك روي دكمه Mask Edge پنجره Refine Mask ظاهر مي‌شود كه به كمك آن مي‌توانيم لبه‌هاي تصوير را به صورت كاملا‌ حرفه‌اي ويرايش و بخش‌هاي زايد آن را حذف كنيم.

به اين منظور پس از باز شدن پنجره Refine Mask ابتدا روي مثلث كوچك كنار قسمت View كليك كرده و از فهرست بازشو گزينه Black را انتخاب مي‌كنيم. در اين حالت ماسك در پس‌زمينه سياه ظاهر مي‌شود و ويرايش لبه‌هاي سفيد آن راحت‌تر خواهد بود.

ابتدا به كمك ابزارهاي موجود در بخش Adjust Edge به تنظيم لبه‌هاي انتخاب مي‌پردازيم. مثلا به كمك قسمت Smooth لبه‌هاي انتخاب را نرم‌تر كرده و تيزي آن را از بين مي‌بريم. به كمك Feather مي‌توانيم لبه‌هاي ماسك را محو‌تر كرده و به كمك قسمت Contrast وضوح لبه‌ها را افزايش دهيم. با كمك گزينه Shift Edge نيز مي‌توانيم محدوده ماسك را كوچك‌ يا بزرگ‌تر كرده و ماسك را دقيقا‌ در محل مورد نظر از لبه‌هاي تصوير خود قرار دهيم.

در ادامه در قسمت Output گزينه Documentation color را فعال و حالت New Layer With Layer Mask را انتخاب مي‌كنيم. در اين حالت پس از تائيد ماسك اعمال شده در يك لايه جديد روي لايه قبلي اعمال مي‌شود. حال براي تنظيم لبه‌هاي ماسك بزرگنمايي مناسبي را به كمك فرازميني كه قبلا اشاره شد، روي تصوير خود انجام مي‌دهيم و آن را تا حد امكان بزرگ‌تر مي‌كنيم تا لبه‌ها كاملا‌ نمايان شود. دقت كنيد در اين حالت استفاده مستقيم از ابزار Zoom امكان‌پذير نيست و بايد از كليد‌هاي ميانبري كه قبلا اشاره شد، استفاده كنيم.

پس از اعمال بزرگنمايي مناسب با انتخاب ابزار Refine Radius در سمت چپ و بالاي پنجره باز شده (شكل قلم‌مو) و استفاده از آن با درگ كردن در لبه‌هاي ماسك، قسمت‌هاي سفيد رنگ پس‌زمينه تصوير را در نواحي مورد نظر حذف مي‌كنيم. براي بزرگ‌تر كردن اندازه قلم‌مو مي‌توانيم دكمه [و براي كوچك‌تر كردن اندازه آن دكمه] را از صفحه كليد فشار دهيم. در صورتي كه با فشار دكمه‌هاي فوق تغييري در سايز قلم مشاهده نمي‌كنيد، ابتدا روي تصوير خود يك بار كليك كرده، سپس نسبت به تنظيم سايز قلم‌مو اقدام كنيد. پس از حذف لبه‌هاي سفيد رنگ تصوير با تائيد پنجره Refine Maskمي‌توانيم نتيجه اعمال ماسك را در يك لايه جدا روي لايه اصلي در پانل لايه‌ها مشاهده كنيم.

در ادامه دوباره پنجره Refine Mask را فراخواني كرده و اين بار با انتخاب رنگ سفيد به عنوان پس زمينه ماسك، نسبت به حذف لبه‌هاي تيره تصوير اقدام مي‌كنيم.

در صورتي كه هنگام استفاده از ابزار Refine Radius به اشتباه آن را در قسمت‌هايي از تصوير كه نبايد استفاده مي‌شد، استفاده شود مي‌توانيم با كمك ابزار Erase Refinements كه زير ابزار قبلي مخفي شده است، نسبت به تصحيح ماسك ويرايش شده اقدام كنيم.

پس از اتمام كار و ويرايش ماسك و حذف لبه‌هاي سياه رنگ با افزايش مقدار Documentation color و انتخاب حالت New Layer With Layer Mask دكمه تائيد را فشار داده و ماسك را با تغييرات انجام گرفته در يك لايه جديد روي لايه قبلي اضافه مي‌كنيم.

با اتمام كار مي‌توانيم در پانل لايه‌ها زير لايه ماسك شده لايه جديدي ايجاد كرد و با اعمال بافت يا رنگ دلخواه تصوير خود را روي آن مشاهده كنيم. همچنين با انتقال لايه ماسك شده روي تصوير ديگر نيز مي‌توانيم تصوير خود را در محيط آن تصوير قرار دهيم.

این آموزش تصمیم دارد تا روش ساخت یک کهکشان یا محیطی از فضا را به شما یاد بدهد.این آموزش قطعا بسیار کار آمد بوده و باید تمامی فتوشاپ کاران آن را بلد باشند.پس شروع کنیم.

ابتدا یک فایل جدید بسازید برای اینکار کلیدهای Ctrl+N را بزنید و سپس در قسمت width و height به ترتیب اعداد ۲۵۰۰ و ۱۶۰۰ را وارد کنید. مطمئن شوید که واحد مقابل آن ها pixel است.

طراحی آسمان شب

حالا به منوی edit <fill رفته و رنگ مشکی را انتخاب کنید.

حالا به منوی filter رفته و ازمنوی noise فیلتر add noise را انتخاب کنید. در پنجره باز شده amount را روی ۴۰۰ تنظیم کرده و گزینه های gaussian و monochrome را انتخاب کنید در پایان هم ok کنید.

از بکگراند یک کپی crtl+jبگیرید.

به filter بریدBlur -> Gaussian Blur.
و radius را ۰.۵ انتخاب کنید.

طراحی ستاره های کوچک و بزرگ
از منوی image بهAdjustments -> Level برید.
و اعداد را مثل شکل زیر تنظیم کنید.

از منو ی filter بهBlur -> Gaussian Blur برید.
و ۲  pixels انتخاب کنید.

از منوی image بهAdjustments -> Level برید.
و اعداد را مثل تصویر زیر تنظیم کنید.

یعنی:۱۷۰،۱،۱۷۲

حالا به filter برید و از بخش Blurگزینه ی Gaussian Blur را انتخاب کنید.
و radius را ۱ انتخاب کنید.

تکمیل طراحی کهکشان و انجام ریزه کاری ها
یک لایه ی جدید بسازید.
براش را بردارید و opacity را روی ۱۰ درصد تنظیم کنید.
hardness را ۰ درصد و سایز قلم ۴۵۰.
خوب شما باید با رنگ های مختلف حالت هایی از رده های نور ایجاد کنید.
این کارا را تا رسیدن به نتیجه ی دلخواه ادامه بدید.همچنین میتوانید سایز قلم را گاهی اوقات کاهش دهید.
حالا باز به gausdiam blur رفته و روی ۷۰ پیکسل قرار دهید.

یک لایه ی جدید ساخته و به edit ->fill-<black برید.
blending mode را روی screen قرار دهید.
filter-<Render -> Lens Flare
تنظیمات را طبق شکل زیر انجام دهید و اینتر بزنید.

شما به همین راحتی کهکشان فتوشاپی خود را ساختید.