اگر مدتی است که عکاسی می‌کنید، احتمالاً اسم HDR یا همان High Dynamic Range را شنیده‌اید. احتمالاً همه‌ی ما تصاویرHDR زیادی پخته‌شده و با ویرایش غیر‌طبیعی را دیده‌ایم که در سرتاسر وب‌سایت‌های عکاسی شناور هستند. برخی از عکاسان تصور می‌کنند باید حتماً در این پروسه تصاویر را زیادی غلیظ و غیرواقعی کنند. انگار که نتیجه‌ای غیر از تصاویری با نمای اغراق‌شده و غیرطبیعی قابل‌تصور نیست. در گوگل به دنبال Bad HDR بگردید تا متوجه منظورم شوید. تصاویر هاله‌دارند، رنگ‌ها سورئال و فراواقعی‌ با نمایی متالیک هستند، کنتراست کم و محدود و تصویر بسیار شلوغ و بی‌نظم است.

من هم وقتی برای اولین بار با تکنیک HDR عکاسی کردم در این دام افتادم. این نوع تصاویر باعث شده برخی از عکاسان ، HDR را تکنیکی مفید ندانند و از آن به عنوان یک تقلب نام ببرند. این نتیجه‌گیری خیلی هم درست است چراکه HDR در دستان فردی که نداند چطور از آن استفاده کند منتهی به یک عکس‌ عجیب‌وغریب می‌شود. با این‌حال اگر این تکنیک به‌درستی انجام شود، نتایج خارق‌العاده‌ای در بردارد. برای دیدن نمونه‌های خوب از HDR، به وب‌سایت HDR Spotting رفته و نگاهی به انتخاب ویراستار بیندازید. تصاویر مبهوت‌کننده‌ای را آنجا خواهید یافت. رنگ‌ها خارق‌العاده‌اند، کنتراست بی‌عیب است و جزئیات در سایه‌ها و هایلایت‌ها عالی‌ است. این دقیقا حالتی است که HDR باید باشد . این تکنیک باید تلفیقی از سایه‌‌ها و هایلایت‌هایی (نقاط روشن) باشد که به‌درستی نوردهی شده‌اند. تصویر نهایی باید هرچه بیشتر طبیعی به‌نظر برسد. شاید سؤال کنید که چطور این کار را به‌درستی انجام دهم؟ پس ادامه‌ی مقاله را مطالعه کنید.

HDR چیست؟

همان‌طور که قبلاً گفتم، HDR مخفف High Dynamic Range است. حسگر دوربین شما توانایی ثبت نور و رنگ را دارد. بازه‌ی این توانایی در دوربین شما به نام بازه‌ی پویایی یا (Dynamic Range) شناخته می‌شود. به‌طور اختصاصی اگر دوربین شما بتواند جزئیات را در یک عکس، هم در سایه‌ها و هم در نقاط روشن به‌درستی ثبت نماید، بازه‌ی داینامیک بالایی دارد. در سال‌های اخیر، حسگر‌ها در دوربین‌های دیجیتال در ثبت جزئیات بیشتر پیشرفت‌های خوبی کرده‌اند. این موضوع برای عکاسان و مخصوصاً عکاسی HDR بسیار خوب است. بدین معنی که می‌توانیم از همه‌ی عکس‌ها جزئیات بیشتری بیرون بکشیم. با HDR این جزئیات خیلی بیشتر هم می‌شوند.

چطور با تکنیک HDR عکاسی ‌کنیم؟

ثبت یک عکس HDR شامل ۳ مرحله‌ی مستقل و متمایز می‌شود که در ادامه تک‌تک آن‌ها را توضیح می‌دهم اما سر تیتر این گام‌ها به شرح زیر است:

• ثبت عکس

• پردازش HDR

•  ویرایش عکس در فتوشاپ

بگذارید با ثبت عکس شروع کنیم که بخش عکس‌برداری این تکنیک است. این کار واقعاً ساده است. عکس را به صورتی که همیشه انجام می‌دهید مقدمه‌چینی کنید. مطمئن شوید سوژه خوب ترکیب‌بندی شده و آماده هستید. تفاوت عکاسی HDR و عکاسی معمولی در این است که در HDR ما ۳ یا ۵ عکس براکت شده از یک صحنه داریم. دلیل نیاز به چند عکس این است که بعداً این چند عکس را ادغام می‌کنیم تا یک تصویر HDR به دست آید.

پیشنهاد من استفاده از نرم‌افزار Photomatix Pro است. این نرم‌افزارچندین سال است که در بازار بوده و دارای عملکرد‌های ویرایشی بسیار خوبی است. احتمالاً فراگیرترین نرم‌افزار مربوط به HDR است. فتوشاپ نیز عملکرد HDR دارد اما به نظر من هنوز به تکامل Photomatix Pro نرسیده است. منظورم را اشتباه متوجه نشوید، من از هواداران سفت‌وسخت فتوشاپ هستم، واقعاً ابزار خوبی است. اطمینان دارم فتوشاپ نیز در آینده ابزارش را برای HDR کامل و بی‌نقص می‌کند اما هنوز آن زمان فرانرسیده است.

 گام اول: ثبت عکس

این گام‌هایی است که من برای ثبت عکسHDR برمی‌دارم. این‌ها قانون نیستند، غیرقابل انعطاف نیستند، ولی به من بهترین جواب را داده‌اند. شما باید روش خود، که بهترین نتیجه را برایتان در بردارد پیدا کنید. این روش برای من بهترین جواب را داد. این متد برای من خوب است. شما نیز آن را امتحان کنید تا دستتان راه بیافتد و هر جا لازم دیدید تغییرش دهید.

۱. از یک سه‌پایه استفاده کنید

ایده‌ی خوبی است که برای ثبت HDR از سه‌پایه استفاده کنید مخصوصاً در شرایط نور کم. من HDR های زیادی را روی دست عکاسی کرده‌ام اما فقط در نور زیاد. سه‌پایه همچنین به شما در ترکیب‌بندی مناسب نیز کمک می‌کند.

۲. دوربین را بر روی حالتM یا دستی بگذارید

۳. تنظیمات ایزو

ایده‌ی خوبی است که ایزو را بر روی ۱۰۰ بگذارید یا کمترین حدی که دوربینتان اجازه می‌دهد. این روش به شما کمک می‌کند از ورود نویز ناخواسته به‌عکس جلوگیری کنید. روند HDR به شما اجازه می‌دهد بازه‌ی داینامیک نور و رنگ را درصحنه ثبت نمایید. ایزوی بالا برای زمانی است که بخواهید در نور کم یک تک‌عکس را خوب نوردهی کنید. اما در HDR بهتر است ایزو را تا حد امکان پایین نگه‌داریم.

۴. اپرچر یا دیافراگم را تنظیم کنید

عدد f یا دیافراگم را بین ۸ تا ۱۱ قرار دهید و در زمان عکاسی و بین عکس‌ها آن را عوض نکنید.

۵. سرعت شاتر را تنظیم کنید

با این کار نوردهی‌ بی‌نقصی با کمک نور‌سنج دوربین خواهید داشت.

۶. عکس را ثبت کنید

۷. یک یا دوگام نور را کمتر از نور مناسب تنظیم کنید Underexposed

بر طبق صحنه سرعت شاتر را زیاد کرده و یک عکس با نوردهی کم بگیرید

۸. یک یا دوگام نور را زیادتر از نور مناسب تنظیم کنید Overexposed

حال با کم کردن سرعت شاتر نور را بیش از حد لازم ثبت نمایید

نکته: می‌توانید از بخش جبران نوردهی دوربین استفاده کنید- مترجم

۹. این کار را دوباره انجام دهید

بدین معنی که پس از ثبت عکس با نور مناسب، یک‌بار عکس را یک گام کم‌نور (Underexposed) بگیرید و بار دیگر دوگام کم‌نور. حال به همین صورت دو عکس پرنور (Overexposed) ثبت کنید.

حالا ۵ عکس‌دارید.

در اینجا ۳ عکسی را می‌بینید که من برای ثبت عکس HDR که بالاتر دیدیم استفاده کرده‌ام. ببینید که نور و رنگ اصلاً خوب به نظر نمی‌رسد.

برخی از عکاسان از ۵ عکس برای HDR استفاده می‌کنند. برخی ۷ یا حتی ۹ عکس. من دریافته‌ام که ۳ یا ۵ عکس برای بیشتر صحنه‌ها بهترین نتیجه را می‌دهد. من فقط در برخی موقعیت‌ها از ۹ عکس استفاده کرده‌ام که نتیجه‌ هم راضی‌کننده نبود چون رنگ‌ها پس از پردازش تیره و کدر به نظر می‌رسیدند. اگر لازم شد ۷ عکس بگیرید تا بفهمید چطور می‌شود.

وقتی عکاسی را به اتمام رساندید، عکس را به رایانه‌ی خود انتقال دهید. بسیار مهم است که پیش از ادغام فایل‌ها به یک عکسHDR، هرگز عکس‌ها را ویرایش نکنید. شاید برخی از عکس‌ها زیادی روشن یا تیره به نظر برسند ولی مشکلی نیست و در حقیقت باید هم این‌طور باشند. نرم‌افزار روی این مشکل کار می‌کند پس نگران نباشید که عکس‌های خام مشکل نور دارند. این عکس‌ها باید توسط خود نرم‌افزار پردازش شوند و اینجاست که جادو آغاز می‌شود.

گام دوم: پردازش HDR

در این مقاله من نرم‌افزار Photomatix را شرح می‌دهم. من در هر نسخه‌ی جدید از فتوشاپ بخش HDR را امتحان کرده‌ام اما همچنان از عملکرد فتوماتیکس راضی‌ترم. شما می‌توانید یک نسخه‌ی امتحانی فتوماتیکس را وب‌سایتشان دانلود کنید. این نسخه کاملاً فعال است و تنها تفاوتی که با نسخه‌ی اصلی دارد در این است که بر روی عکس‌هایتان واترمارک (امضا و آرم شرکت) را می‌گذارد. این موضوع برای تست و آزمودن نرم‌افزار مشکلی نیست. با این‌ کار می‌توانید ببینید فتوماتیکس دقیقه چطور کار می‌کند و اگر خوشتان آمد می‌توانید آن را بخرید. حالا روش واردکردن عکس‌ها به فتوماتیکس:

۱. فتوماتیکس را باز کنید

( اگر پلاگین فتوماتیکس را بر روی Adobe Lightroom نصب کرده اید عکس‌ها را انتخاب کنید، راست کلیک کرده و edite in Photomatix را انتخاب نمایید)

۲. بر روی Load Bracketed Photos کلیک کنید

حالا بر روی Browse کلیک کرده و عکس‌هایی که گرفته‌‌اید را انتخاب کنید (همچنین می‌توانید عکس‌ها را بر روی کادر درگ و دراپ کنید)

۳. Ok را بزنید

حالا که تصاویر در این باکس قرار گرفتند، گزینه‌های پیش‌-ویرایش در دسترس هستند.

عکس: گزینه‌ها را مثل تصویر بالا تنظیم کنید.

انتخاب‌ها را بر طبق تصویر بالا انجام دهید. حالا بر روی Preprocess کلیک کنید و فتوماتیکس شروع به عمل Tone Mappingکرده و تصاویر را به یک ترکیب ۳۲bit تبدیل می‌کند. به‌طورکلی این پروسه بسیار کوتاه است. وقتی تمام شد بر روی Tone Mapping کلیک کنید.

اگر در تصویر اشیاء متحرک مثل مردم رادارید، از گزینه‌ی Remove ghosts برای حذفشان کمک بگیرید. اگر این مشکل را ندارید پس‌نیازی به این کار نیست.

صفحه‌ی ویرایش HDR

در این صفحه شما می‌توانید تنظیمات متفاوتی را ببینید که بر روی کل عکس اثر می‌گذارند. اینجا هیچ‌چیز مطلقی وجود ندارد. هرکدام از این تنظیمات تغییرات جزئی یا کلی را بر روی عکس ایجاد می‌کنند و ترکیب این تنظیمات گزینه‌های گوناگون و متفاوتی را ارائه خواهد کرد.

در پایین (یا سمت راست) تصویر می‌توانید نمونه‌های پیش تنظیم را ببینید که می‌توانند یک نقطه‌ی شروع برای کار بر روی عکستان باشند. من از استفاده از آن‌ها امتناع می‌کنم چراکه معمولاً به‌صورت افراطی تنظیم‌شده‌اند و عکس را زیادی تغییر می‌دهند. تلاش کنید برای ویرایش عکستان از تنظیمات سمت چپ تصویر بهره ببرید.

در ادامه شرحی بر هریک از این تنظیمات و عملکردشان خواهیم داشت. یکی از بهترین راه‌های درک عملکرد هریک از این تنظیمات، کشیدن اسلایدر آن‌ها به آخر سمت راست و آخر سمت چپ است تا بیشترین اثرشان را متوجه شوید.

تنظیمات کلی

Strength یا قدرت

این بخش مشخص می‌کند که کنتراست و جزئیات چقدر در عکس ارتقاء یابند. عدد ۱۰۰ حداکثر میزان اثر و افزایش را خواهد داشت. برای داشتن یک نتیجه‌ی طبیعی، این اسلایدر راکمی به سمت چپ بکشید. عدد پیش‌فرض نرم‌افزار ۷۰ است.

Color Saturation: غلظت یا اشباء رنگ

این بخش غلظت کانال‌های RGB را در عکس کنترل می‌کند. هرچقدر که ساچوره بیشتر باشد، غلظت و اشباع رنگ نیز بیشتر است. اسلایدر را به سمت راست یا چپ بکشید تا غلظت را تنظیم نمایید. عدد ۰ تصویری با مقیاس خاکستری (سیاه‌وسفید) به شما می‌دهد. این بخش‌بر روی تمامی رنگ‌ها به‌اندازه‌ی هم اثر می‌گذارد. عدد پیش‌فرض نرم‌افزار ۴۶ است.

Luminosity یا درخشش

این بخش تراکم بازه‌ی تو نال (Tonal Range) را کنترل می‌کند که بر تنظیمات سطح نور اثرگذار است. برای روشن کردن تصویر و افزایش جزئیات سایه‌ها، اسلایدر را به سمت راست حرکت دهید. برای داشتن عکسی طبیعی این اسلایدر را به سمت چپ بکشانید. عدد پیش‌فرض نرم‌افزار ۰ است.

Detail Contrast یا کنتراست جزئیات

این بخش میزان کنتراستی که بر جزئیات عکس اعمال می‌شود را کنترل می‌کند. اسلایدر را به سمت راست حرکت دهید تا کنتراست جزئیات را افزایش داده و تصویری شارپ‌تر داشته باشید. توجه کنید که افزایش کنتراست اثر تیره کنندگی نیز دارد. اسلایدر را به سمت چپ بکشید تا کنتراست جزئیات کم، و تصویر کلی کمی روشن‌تر شود.

Lighting Adjustments یا تنظیمات نوردهی

این بخش‌بر روی نمای کلی عکس اثر می‌گذارد و بازه‌ای را کنترل می‌کند که عکس چقدر طبیعی یا غیر‌طبیعی به نظر برسد. وقتی‌که باکس افکت نوردهی (Lighting Effects Mode) غیرفعال است (تیک آن برداشته‌شده)، اسلایدر را به سمت راست بکشید تا تصویری طبیعی‌تر داشته باشید یا آن را به سمت چپ بکشید تا تصاویر نمایی سورئال و نقاشی گونه بگیرد. از این بخش با دقت استفاده کنید چراکه اثری غیرقابل ‌پیش‌بینی برعکس دارد.

Lighting Effects Mode یا حالت افکت‌های نوردهی

این چک‌باکس (checkbox) به شما اجازه می‌دهد یکی از دو حالت تنظیمات نوردهی را انتخاب کنید درحالی‌که اثر هریک از این حالت‌ها باهم کمی متفاوت هستند. فعال کردن این باکس اثری مانند نوردهی جادویی و فانتزی بر روی عکس نهایی دارد.

گزینه‌های بیشتر یا More 

هایلایت نرم یا Smooth Highlights

این بخش اثر افزایش کنتراست در هایلایت‌ها (بخش‌های روشن تصویر) را کم می‌کند. تنظیم عدد این اسلایدر تعیین می‌کند که بازه‌ای از هایلایت‌ها تحت تأثیر تنظیمات کنتراست قرار گیرند. این کنترل برای جلوگیری از خاکستری شدن بخش‌های سفید عکس و آبی‌-خاکستری شدن بخش‌های یکدست آبی روشن آسمان جلوگیری می‌کند. این بخش همچنین برای کاهش هاله‌ی اجسامی که در کنار پشت زمینه‌های روشن قرار دارند مفید است. عدد پیش‌فرض نرم‌افزار بر روی ۰ معین‌شده است.

نکته‌: در عکس سه بخش نوری داریم:

۱. نقاط روشن تصویر یا هایلایت یا همان Highlights

۲. تن‌های میانه یا midtones بخش‌هایی هستند که نه روشنند و نه تیره و نور مناسبی دارند.

۳. سایه‌ها یا Shadows که نقاط کم‌نور و تیره‌ی تصویر هستند. مترجم

نقاط سفید و نقاط سیاه یا White Point and Black Point

این بخش حداکثر و حداقل میزانی که عکس تحت تأثیر tone mapping قرار می‌گیرد را مشخص می‌نماید. حرکت اسلایدر به سمت راست کنتراست کلی تصویر را افزایش می‌دهد. حرکتش به سمت جی بخش‌های کلیپ‌شده  (سوخته) را در بخش شدیدشان کم می‌کند. نقاط سفید حداکثر اثر Tone map را مشخص کرده و نقاط تیره حداقل این اثر را کنترل می‌نمایند.

گاما Gamma

این بخش تنظیمات تن‌های میانی را در اختیار دارد و به طور کلی عکس را تیره یا روشن می‌نماید. عدد پیش‌فرض نرم‌افزار ۱.۰ است.

دمای رنگ یا Temperature

این بخش دمای رنگ عکس tone map شده را بر طبق دمای رنگ عکس‌های منبع تنظیم می‌نماید. با حرکت اسلایدر به سمت راست دمایی گرم‌تر و رنگ‌هایی متمایل به زرد و نارنجی خواهید داشت. با حرکت اسلایدر به سمت چپ نیز رنگ‌هایی فام و سرد‌تر دارید. عدد ۰ که پیش‌فرض نیز هست باعث می‌شود دمای تصویر نهایی مثل عکس‌های منبع باشد.

گزینه‌های پیشرفته

مایکرو هموار‌سازی یا Micro-smoothing

این گزینه جزئیات منطقه‌ای را نرم‌تر می‌سازد. با این گزینه می‌توانید نویز در آسمان را کم کنید و تصویر نهایی تمیز‌تر و صاف‌تری داشته باشید. عدد پیش‌فرض اینجا ۲ است.

نکته‌ی مهم: اگر نقطه‌ای که آن را بزرگ‌نمایی کرده‌اید یونیفرم یا یکدست باشد (مانند آسمان صاف که یکدست آبی است)، تغییر این بخش خود را نشان نمی‌دهد. اگر می‌خواهید اثر این بخش را به‌خوبی ببینید، در کراپ ۱۰۰درصد بر روی بخشی بزرگ‌نمایی کنید که عنصر یا شیئی در آسمان باشد.

اشباء هایلایت‌ها یا Saturation Highlights

این بخش اشباع رنگ نقاط روشن یا همان هایلایت‌ها را کنترل می‌کند و با بخش اشباع رنگ کلی در ارتباط است. عدد‌های بالای ۰ باعث افزایش غلظت رنگ‌ها در هایلایت‌ها می‌شود و اعداد کمتر از ۰ نیز غلظت رنگ هایلایت‌ها را کم می‌کنند. عدد پیش‌فرض ۰ است.

اشباء سایه‌ها یا Saturation Shadows

این بخش اشباع رنگ نقاط تیره‌ی تصویر یا همان سایه‌ها را کنترل می‌کند و با بخش اشباع رنگ کلی در ارتباط است. عدد‌های بالای ۰ باعث افزایش غلظت رنگ‌ در سایه‌ها می‌شود و اعداد کمتر از ۰ نیز غلظت رنگ سایه‌ها را کم می‌کند. عدد پیش‌فرض ۰ است.

هموارسازی سایه‌ها یا Shadows Smoothness

این بخش میزان افزایش کنتراست در سایه‌ها را کم می‌کند. با تنظیم عدد این اسلایدر، مشخص می‌کنید چه بازه‌ای از سایه‌ها تحت تأثیر قرار گیرند. عدد پیش‌فرض ۰ است.

سایه‌های سوخته یا Shadows Clipping

با تنظیم عدد این اسلایدر تصمیم‌ می‌گیرید چه بازه‌ای از سایه‌ها تحت تأثیر سوختگی یا کلیپنگ قرار گیرند. این کنترل می‌تواند برای حذف نویز در بخش‌های خیلی تاریک مخصوصاً در عکس‌هایی که در نور کم گرفته‌شده‌اند مفید باشد. عدد پیش‌فرض ۰ است.

حال که این بخش از ویرایش عکس تمام شد، وقت آن رسیده که ادامه‌ی کار را به فتوشاپ بسپاریم. تصویر tone map شده را ذخیره کرده و در فتوشاپ بازنمایید.

گام سوم: ویرایش تصویر در فتوشاپ

فتوشاپ عملکردی به نام سایه‌‌ها و روشنی‌ها ( Shadows and Highlights) دارد. از این ابزار برای بیرون کشیدن جزئیات در بخش تیره یا سایه‌های عکس استفاده کنید. مراقب باشید، چراکه اگر در استفاده از این بخش زیاده‌روی کنید، سایه‌ها افت می‌کنند و دچار نویز می‌گردند. این ابزار در بخش روشن یا هایلایت‌ها خوب کار نمی‌کند و از آن فقط برای سایه‌ها استفاده کنید.

برای یافتن این ابزار به IMAGE > ADJUSTMENTS > SHADOWS AND HIGHLIGHTS بروید. برای این‌که عکس طبیعی به نظر برسد، هر سه بخش Amount، Tonal width و Radius را نزدیک به هم نگه ‌دارید.

عملکرد LEVELS

عملکرد بخش LEVELS در فتوشاپ برای تنظیم نور در یک عکس است. به این معنی که اگر تصویرتان کمی تیره باشد می‌توانید باکمی افزایش نور‌دهی در این بخش، جزئیات بیشتری را در تصویر ببینید. بخش levels نمایشی از هیستوگرام را در اختیار شما می‌گذارد.

به‌عنوان قانون کلی، دو طرف اسلایدر را به داخل بکشید تا به لبه‌های هیستوگرام برسد. با این کار اطمینان حاصل می‌کنید که تصویرتان هم در بخش سایه‌ها و هم در نقاط روشن خوب است.

منظر رنگ و اشباء یا Hue and Saturation

وقتی نوردهی و هایلایت‌ها را تنظیم کرده و این دو فاکتور خوب به نظر رسیدند، حالا وقت آن رسیده که رنگ‌ها را در تصویر تنظیم کنیم. ابزار مورداستفاده‌ی ما اینجا Hue and Saturation است.

نکته‌ی مهم اینجا این است که کانال مستر یا اصلی را دست نزنیم و هر کانال رنگی را به‌صورت جداگانه تنظیم نماییم. برای این کار باید بر روی ضامنی که نوشته default کلیک کرده و وقتی منویش باز شد می‌بینیم که هر کانال رنگی در آنجا به‌صورت مستقل در دسترس است. با اسلایدر ساچوره می‌توانید هر رنگ را غلیظ کرده یا از غلطت آن بکاهید. این بخش بهترین جا برای تنظیم دقیق رنگ‌های عکستان است.

Dodging and Burning

این بخش جزو عملکرد‌های منطقه‌ای هستند. با استفاده از ابزار قلم‌مو مانند این بخش، می‌توانیم بعضی از مناطق تصویر را تیره و برخی دیگر را روشن نماییم. این ابزار برای اضافه کردن آخرین اثر‌های شما بر روی عکس مناسب است. اینجا ابزار اسفنج را نیز داریم که یک وسیله برای اشباع رنگ در مناطق خاص و موردنظر ما است.

مترجم: این ابزار را می‌توانید از جعبه‌ابزار سمت راست در یک قالب و با راست کلیک انتخاب نمایید.

شارپ کردن

تقریبا هر عکسی که از دوربین دیجیتال بیرون می‌ِآید به نوعی نیاز به شارپ کردن دارد. بهترین و سریع‌ترین راه این کار، استفاده از ابزار Unsharp Mask است که بسیار مفید و موثر واقع می‌شود.

Unsharp Mask سه بخش مجزا دارد. Amount یا میزان، Radius یا شعاع و Threshold یا آستانه. به‌طورکلی می‌توانیدAmount را هرجایی بین ۸۰ تا ۱۲۰ درصد قرار دهید. Radius را بین ۱ تا ۳ پیکسل و Threshold نیز معمولاً روی ۰ باشد بهتر است. برای هر عکس به‌صورت جداگانه و نسبت به نیازش تنظیمات شارپ کردن را انجام دهید و آگاه باشید با زیاده‌روی در این کار ارزش عکس را کم نکنید. شما می‌توانید به‌سادگی زیادی شارپ شدن عکس را با پیدا شدن هاله در برخی حاشیه‌های تصویر تشخیص دهید. ایده‌ی اصلی اینجا شارپ کردن عکس بدون زیاده‌روی و افت کیفیت اثر است.

همه‌ی این کارها را انجام دادید؟ تمام شد. بروید و تنظیمات و نور‌های مختلف دیگر را بیازمایید تا درک بهتری از کار پیدا کنید.

درباره‌ی عکاس: بری جی برادلی Barry J Brady یک عکاس هنری و تجاری اهل ونکوور کانادا است. او به سفر اعتیاد دارد و عاشق این است که به‌جاهای دور سفرکرده و ماهیت‌ آن‌ها را در تصاویرش ثبت نماید. بری یک مدرس عکاسی خوش‌صحبت، باتجربه و جالب است. او به هیچ‌چیز به‌اندازه‌ی قرار گرفتن در پشت دوربین و عکاسی  کردن و البته  آموزش استفاده‌ی بهینه از دوربین به عکاسان، علاقه ندارد.

اینجا دنیای جن و پریان نیست، جادوگران ساکن آن نیستند، جاذبه هنوز هم بر همه چیزش مستولی است. اما ببینید یک نگاه متفاوت تا چه حد این دنیا را دستخوش تغییر و دگرگونی کرده است!

همه چیز این جهان رویایی وارونه است، مردم در میانه‌ی زمین و آسمان آن شناورند، روی دیوارها راه می‌روند، به شکلی عجیب در آب معلق‌اند و همچون مرد عنکبوتی از ساختمان‌های آن آویزان.

برای خلق چنین تصاویری شما به یک دوربین، دوستانی همراه و البته یک نگاه تیزبین نیازمندید. نگاهی که با چاشنی خلاقیت، دنیا را از زاویه‌ای دیگر به بیننده نشان دهد. این گونه است که فارغ از حضور نرم افزارهای جادویی همچون فوتوشاپ، سحر و افسون نیز به جهان شما راه یافته و تماشاگران را متحیر می‌کند.

و اکنون ما نیز به همراه شما قدم به این دنیای افسون‌زده خواهیم گذاشت.

 فضا، وسعتی که با مجموعه‌ای شگفت انگیز از کهکشان‌های کوچک و بزرگ آراسته شده است، دیگر بار عظمت آفرینش را به ما یادآوری می‌کند. هر بار که شب هنگام سر بلند کرده و آسمان مملو از ستاره را تماشا می‌کنیم، حس کنجکاوی ما را با خود به آن دوردست‌ها می‌برد. جایی که ممکن است در آن نور ستارگانی که امروز و در این لحظه در آسمان ما سوسو می‌زنند، مدت‌ها پیش خاموش شده‌ باشد.

جایی که ستارگان متولد می‌شوند و می‌میرند، جایی که دنیایی جدید شکل می‌گیرد و یا با انفجاری زیبا و رنگارنگ از هم می‌پاشند.

در بخش نخست این مطلب همراه با شما به تماشای منتخبی از زیباترین تصاویر ثبت شده از فضا نشستیم. در ادامه باز هم سفر خود را پی گرفته و این دنیای پر رمز و راز را از زاویه‌ای دیگر تماشا خواهیم کرد.

 کهکشان آندرومدا M31

مسیه ۲۰ و ۲۱

سحابی‌های NGC2174 و NGC2175

NGC949

کهکشان راه شیری بر فراز "Mauna Kea"

NGC2403

"Monster Galaxy" در قلب خوشه‌ی ستاره‌ای پرسئوس (perseus)- ناسا، چاندرا

NGC6604- خوشه‌ی ستاره‌ای در صورت فلکی مار (Serpens)

ستون‌های غبار و گاز "کوهستان رمز آلود" (Mystic Mountain)- سحابی "شاه تخته (Carina)

سحابی نشری هلال یا هلالی (Crescent Nebula- NGC6888)

شمشیر اوریون

NGC2736: سحابی مداد

ابر ماژلانی کوچک

تصویر فرو سرخ کهکشان کلاه مکزیکی (Sombrero)

M101 یا کهکشان فرفره‌ (Pinwheel Galaxy) در صورت فلکی دب اکبر

کهکشان مارپیچ

شارپلس 308: حباب ستاره‌ای (کیهانی)

سحابی کلاه خود تور (Thor s Helmet Nebula)

قمر تایتان آن سوی حلقه‌های زحل

کهکشان سه گانه‌ی لئو (Trio Leo- Leo Triplet)

زمین و ماه

بارش شهابی برساوشی برفراز اونتاریو (Perseid Meteors)

گرفتگی کامل خورشید

به پایان این مطلب رسیدیم، اما همچنان چشم انتظار تصاویر بیش‌تر و کشف ناشناخته‌های این وسعت تماشایی هستیم. امیدوارم از مشاهده‌ی این تصاویر نیز لذت برده باشید.

دوربین ویژه تهیه عکس های سلفی ساخته شد
محققان دوربین کوچکی ساخته اند که بدون شک برای گرفتن عکس های سلفی بهترین انتخاب در جهان است.
این دوربین جدید Podo نام دارد و مهمترین ویژگی آن قابلیت اتصال به هر سطحی جهت تهیه تصاویر باکیفیت سلفی است. این دوربین کوچک بی سیم به راحتی توسط تلفن همراه هوشمند کنترل می شود که این ویژگی استفاده آن در هر محیط و شرایطی را بسیار ساده و دلپذیر می کند.به گفته کارشناسان، این محصول جدید بازار تجهیزات مربوط به عکسبرداری سلفی را در اختیار خواهد گرفت.

این دوربین مربعی شکل ۵.۱ در ۵.۱ سانتیمتر ابعاد و ۲.۵۴ سانتیمتر ضخامت دارد و جالب اینکه تنها ۵۱ گرم نیز وزن دارد. از این رو به راحتی می توان آن را به هر وسیله ای نظیر کوله پشتی متصل کرد. در پشت این دوربین، پد مخصوصی نصب شده که به جهت مواد ویژه ای که در ساختار آن دیده می شود قابلیت اتصال به هر سطحی را پیدا می کند. دوربین جدید Podo قابلیت هماهنگ شدن با سیستم عامل هایiOS و اندروید را دارد. این فرآیند از طریق فناوری بلوتوث صورت می گیرد.

دوربین قابلیت ثبت تصاویر سلفی با کیفیت ۸ مگاپیکسل را دارد و ویدئوهایی که از این طریق تهیه می شود نیز کیفیت مناسبی دارد. کاربر این امکان را دارد که کلیپ های ویدئویی جالب توجه ۱۵ ثانیه ای تهیه کند. این دستگاه جدید دارای حافظه ۴ گیگابایتی بوده و از باتری ۶۰۰ میلی آمپری سود می برد که به رغم کوچک بودن، کارایی لازم را دارد.

اگر با دوربین‌های دیجیتال حرفه‌ای و نیمه‌حرفه‌ای کار کرده باشید، حتما خواسته یا ناخواسته با عکس‌هایی با فرمت raw در کارت حافظه دوربینتان برخورد کرده‌اید. شما می‌توانید عکس‌های خود را در سه فرمت raw، jpeg و tiff ذخیره کنید.

فرمت raw که از درون تنظیمات دوربین شما فعال می‌شود، حالت خام عکس است و به شما این امکان را می‌دهد تا تمام اطلاعاتی را که با حسگر دوربین ثبت می‌شود، ذخیره کنید. این موضوع باعث می‌شود هیچ فشرده‌سازی یا ویرایشی روی عکس شما انجام نشود و عکس‌های شما با بالاترین کیفیت ذخیره شود.

می‌توان گفت تمام دوربین‌های دیجیتال با استفاده از فرمت raw عکاسی می‌کنند، اما برای راحتی کاربران آن را در یک پردازش به فرمت jpeg تغییر می‌دهند. تا اینجای کار همه چیز خوب به نظر می‌آید، اما نکته اینجاست که شما هوش بیشتری نسبت به دوربینتان برای ویرایش عکس دارید، بعلاوه رایانه شما نیز توانایی بالاتری نسبت به دوربین برای پردازش تصاویر دارد. در نتیجه باید گفت با این‌که معمولا عکس‌های jpeg به آن چیزی که انتظارش را دارید نزدیک است و نتیجه قابل قبولی را در اختیارتان قرار می‌دهد، اما فرمت raw این امکان را به شما می‌دهد تا عکس‌هایی با کیفیتی فراتر از چیزی که تا به حال تجربه کرده‌اید، در اختیار داشته باشید.

علاوه بر این ویژگی‌ها باید به این نکته هم توجه کرد که کار کردن با فرمت raw چندان بدون دردسر نیست و برای دست پیدا کردن به عکس مورد نظرتان، باید دست به دامن فتوشاپ شوید. همچنین اگر از دوربین‌های نیکون استفاده می‌کنید، عکس‌های raw در این دوربین با پسوند NEF ذخیره می‌شود.

باب دل به‌روزها
در گام اول و قبل از هر چیز باید بدانید اگر از نسخه‌های قدیمی‌تر از cs5 فتوشاپ استفاده می‌کنید، برای بازکردن فرمت raw باید از یک پلاگین استفاده کنید تا نرم‌افزار شما قابلیت باز کردن این عکس‌ها را داشته باشد. عبارت photoshop plugin raw را در گوگل باتوجه به نسخه فتوشاپ خود جستجو کنید، سپس فایل مورد نظر را دانلود کنید و به نشانی نصب نرم‌افزار بروید و در فولدر plug-ins آن را کپی کنید. به طور مثال آدرس روبه‌رو C:|program files‌‌|adobe|photoshop Cs4|plug-ins‌‌ در بیشتر دستگاه‌ها مقصد اصلی برای انتقال فایل پلاگین شماست.

بعد از این کار نرم‌افزار را یک بار دیگر باز کرده و عکس با فرمت raw را در فتوشاپ فراخوانی کنید. البته این مشکل از نسخه‌های cs5 به بعد به طور کلی حل شده و اگر به روز باشید و از نسخه‌های نهایی استفاده کنید، پلاگین raw به طور پیش‌فرض به این نرم‌افزار اضافه شده است. پس از این‌که عکس مورد نظر خود را از مسیر منوی files و انتخاب گزینه open در فتوشاپ باز کردید، عکس شما در پنجره camera raw باز می‌شود. اگر دقت کنید مدل دوربین شما نیز در نوار بالای منو به نمایش گذاشته می‌شود.

همه چیز در دسترس است
همان‌طور که می‌بینید عکس شما در پنجره camera raw باز شده و می‌توانید با انتخاب دکمه open image در گوشه راست پایین صفحه، عکس مورد نظرتان را در فتوشاپ باز کنید یا با انتخاب دکمه save image در گوشه چپ پایین صفحه، عکس را به هر فرمتی که می‌خواهید تغییر دهید و ذخیره کنید. از این پنجره براحتی نگذرید، زیرا امکاناتی در اختیارتان قرار می‌دهد که می‌توانید کارهای متفاوتی انجام دهید.

در بالای کادر عکس، نواری از ابزارهای مختلف وجود دارد. دو ابزار اول که با شکل ذره‌بین و دست نشان داده شده است، به شما امکان بزرگنمایی و جابه‌جایی عکس را می‌دهد. ابزار سوم که به شکل قطره‌چکان است و white blance نام دارد به شما کمک می‌کند اجسام درون عکس را به رنگ‌های طبیعی‌شان تبدیل کنید. برای این کار اول روی آیکون white blance کلیک کنید، حال ابزار برای شما فعال شده است.

یکی از اجسامی را که دقیقا به رنگ واقعیش ثبت شده، انتخاب کنید. همان طور که می‌بینید رنگ‌های اجزای دیگر نیز به صورت خودکار به رنگ طبیعی‌شان در‌می‌آیند. ابزار بعدی targeted adjustment tool نام دارد. این ابزار مرکز نور را به تصویر تابیده شده معین می‌کند. قسمتی از عکس را که قرار است مرکز نور باشد انتخاب کنید، سپس ماوس را به سمتی که می‌خواهید حرکت دهید تا تغییرات اعمال شود. ابزارهای بعدی مانند crup، red eyes و spot کاربردی مانند فتوشاپ دارند و می‌توانید در ویرایش عکستان از آنها بهره‌مند شوید.

بی‌نیاز به کلیدهای میانبر

از نوار بالا که بگذریم به ستون سمت راست می‌رسیم که ابزارهای ریز و درشتی دارد که هر کدام وظیفه خاصی در ویرایش تصویر انجام می‌دهند. در بالای این ستون نحوه تقسیم رنگ عکستان به وسیله نمودار نمایش داده می‌شود. زیر آن سه عدد با نشانه‌های R، G، B به ترتیب میزان رنگ‌های قرمز، سبز و آبی را در عکس شما به نمایش می‌گذارد. همچنین تنظیمات دوربین شما هنگام عکاسی نیز نمایش داده شده است.

اولین منو basic نام دارد و تنظیمات ابتدایی رنگ‌های عکس را برای شما امکان‌پذیر می‌کند. لغزنده‌های مختلف مانند temperature و tint تنظیمات white blance را در اختیار شما قرار می‌دهد که می‌توانید به انتخاب خودتان آن را تغییر دهید. زیر این منو، لغزنده‌های دیگری مانند Exposure، Contranst، Highlights، shadows و... وجود دارد که هرکدام روی یکی از خصوصیات عکس شما تاثیر می‌گذارد و می‌توانید روشنایی، شفافیت، سایه‌روشن‌ها و نقاط تاریک عکس‌ را ویرایش کنید.

پول برای لنز و دوربین ندهید
ابزار tone Curve به شما کمک می‌کند مانند Curve فتوشاپ که با کلید میانبر Ctrl+M فعال می‌شود، نور عکس را تنظیم کنید. همان‌طور که می‌بینید در مرکز این منو یک فرم پاراماتیک وجود دارد که با تغییر حالت لغزنده‌های زیر آن می‌توانید نقاط کم‌نور و پرنور تصویر را ویرایش کنید.

منوی HLS نیز رنگ‌های تصویر شما را مدیریت می‌کند. همان‌طور که می‌بینید شما می‌توانید هر یک از رنگ‌ها را به‌صورت اختصاصی تنظیم کنید و با انتخاب هر یک از لغزنده‌ها شدت آن رنگ را به دلخواه خود تغییر دهید. همچنین با انتخاب گزینه grayscale عکس خود را به حالت سیاه و سفید تبدیل کنید. منوی بعدی با نام Hue، کاربردی مشابه منوی HLS دارد، با این تفاوت که هر کدام از لغزنده‌های آن روی تمام رنگ‌ها به طور همزمان تاثیر می‌گذارد.

lens Corrections یکی دیگر از ابزارهاست که تجربه جالبی را برای شما به نمایش می‌گذارد، با استفاده از این منو می‌توانید ببینید اگر به‌جای لنز فعلی خود از لنزهای دیگر استفاده می‌کردید، ابعاد و اجسام در تصویر شما به چه شکل نمایش داده می‌شد. کافی است در قسمت profile مدل دوربین و لنز دلخواهتان را انتخاب کنید. این روش بسیار کارآمد است و خلأ نداشتن لنزهای مختلف را تا حدودی پوشش می‌دهد.

همچنین از قسمت manual می‌توانید این تغییر ابعاد را به‌صورت دستی انجام دهید. منوی بعدی نیز مربوط به دوربین می‌شود. camera calibration به شما این امکان را می‌دهد که دوربین‌های مختلف را انتخاب کنید تا ببینید دوربین‌های دیگر در شرایطی مشابه تصویر را به چه شکل ثبت می‌کنند. بعد از این که کارتان با منوهای مختلف تمام شد می‌توانید با انتخاب دو گزینه‌‌ای که ابتدا به آن اشاره کردیم یعنی save image و open image عکس خود را ثبت کنید.

رهایی از فتوشاپ
اگر امکان دسترسی به نرم‌افزار فتوشاپ را ندارید یا به هر دلیلی ترجیح می‌دهید با این نرم‌افزار نسبتا سنگین دست به گریبان نشوید، می‌توانید از نرم‌افزار جانبی شرکت ادوب برای همین کار با نام Adobe Camera Raw استفاده کنید. این نرم‌افزار ۱۸۰ مگابایتی که برای هر دو سیستم‌عامل پرکاربرد مک و ویندوز طراحی شده است، به کاربران این امکان را می‌دهد تا بدون نیاز به فتوشاپ از تمام ویژگی‌های فرمت raw استفاده کرده و عکس‌های خود را با این فرمت ویرایش کنند. شما می‌توانید با جستجوی کوتاه در گوگل، آخرین نسخه این نرم‌افزار یعنی 8.6 را دانلود کنید. البته این نکته را فراموش نکنید که کار کردن با فتوشاپ امکاناتی را به شما می‌دهد که در این نرم‌افزار در دسترس نیست.